Lekka Brygada III Korpusu Polskiego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1918 |
| Rozformowanie | 1918 |
| Dowódcy | |
| Ostatni | płk Juliusz Rómmel |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Oddzielna Lekka Brygada III Korpusu Polskiego – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.
Powstała z oddziałów III Korpusu Polskiego 11 kwietnia 1918. Rozformowana 10 czerwca 1918.
Skład organizacyjny[edytuj | edytuj kod]
Struktura i obsada personalna brygady po reorganizacji zarządzonej 21 maja 1918:
- Dowództwo,
- dowódca brygady – płk Juliusz Rómmel,
- oddzielny batalion strzelców – kpt. Mikołaj Bołtuć,
- pułk szwoleżerów polskich - rtm. Feliks Jaworski,
- oddzielny dywizjon artylerii konnej,
- pociąg samochodów pancernych – mjr Wacław de Lippe Lipski,
- komenda placu,
- szwadron karabinierów – rtm. Dąbrowski,
- składy prowiantowe w Janowie z piekarnią,
- kolumna samochodów transportowych[1].
5 czerwca 1918 brygada liczyła 121 oficerów, 2026 szeregowych i 1377 koni oraz posiadała 12 dział, 41 karabinów maszynowych i 35 samochodów[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 396–398.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 398–399.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1921.