Krystyna Miłobędzka

Krystyna Miłobędzka

Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1932 Margonin
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Dom, pokarmy Wykaz treści Po krzyku jest / jestem
Nagrody
Nagroda im. Barbary Sadowskiej (1992) Nagroda Fundacji Kultury (1993) Nagroda Ministra Kultury (2001) Nagroda Literacka Czterech Kolumn (2003) nagroda Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych (2004) Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius” (2009) Nagroda Artystyczna Miasta Poznania (2009) Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius (2013) Poznańska Nagroda Literacka – Nagroda im. Adama Mickiewicza (2020)
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach

Krystyna Miłobędzka (ur. 8 czerwca 1932 w Margoninie) – polska poetka, dramaturg, doktor nauk humanistycznych, żona Andrzeja Falkiewicza.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jako poetka debiutowała w roku 1960 cyklem Anaglify, opublikowanym w „Twórczości”^[1]. Laureatka wielu nagród poetyckich, w tym: nagrody im. Barbary Sadowskiej (1992), Fundacji Kultury (1993), nagrody Ministra Kultury (2001) oraz Nagrody Literackiej Czterech Kolumn za całokształt twórczości (2003), nagrody Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych (2004) oraz Prezydenta Wrocławia (2004). W roku 2009 uhonorowana Nagrodą Artystyczną Miasta Poznania za całokształt twórczości poetyckiej i dramaturgicznej. Tom Po krzyku został uznany przez Przekrój książką roku 2004 i nominowany do Nagrody Literackiej Nike w 2005. W 2013 za całokształt twórczości otrzymała Wrocławską Nagrodę Poetycką „Silesius”^[2]. Laureatka Poznańskiej Nagrody Literackiej – Nagrody im. Adama Mickiewicza 2020^[3][4][5].

Autorka scenariuszy przedstawień teatralnych dla dzieci i prac teoretycznych poświęconych teatrowi dziecięcemu. Najwięcej z jej scenariuszy zrealizował Teatr Lalki i Aktora Marcinek w Poznaniu. Pracowała m.in. w Instytucie Technologii Drewna w Poznaniu oraz w Teatrach Lalek w Słupsku, Wrocławiu i Wałbrzychu. Mieszka w Puszczykowie.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Poezja[edytuj | edytuj kod]

• Anaglify (1960) (publikowane w „Twórczości”)
• Pokrewne (1970)
• Dom, pokarmy (1975)
• Wykaz treści (1984)
• Pamiętam (1992)
• Przed wierszem (1994)
• Imiesłowy (2000)
• wszystkowiersze (2000)
• Przesuwanka (2003)
• Po krzyku (2004) – nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2005^[6]
• Zbierane (1960-2005, 2006)
• Gubione (2008) – Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius” 2009 za książkę roku^[7]
• Dwanaście wierszy w kolorze (2012)
• Na wysokiej górze, il. Iwona Chmielewska, Wydawnictwo Wolno (2017)^[8]
• Spis z natury, Wydawnictwo Wolno (2019)^[9]
• jest / jestem (wiersze wybrane 1960 / 2020), Wydawnictwo Wolno (2020)^[10]
• ciebie ode mnie (wspólnie z Hanią Rani), Wydawnictwo Wolno (2022), ISBN 978-83-959390-9-9 – nominacja w konkursie PTWK Najpiękniejsze Polskie Książki 2022.

Dramat[edytuj | edytuj kod]

• Siała baba mak (Wydawnictwo A, Wrocław 1995)
• Gdzie baba siała mak (Biuro Literackie, Wrocław 2012)

Prace teoretyczne[edytuj | edytuj kod]

• Teatr Jana Dormana (Poznań 1990)
• W widnokręgu Odmieńca (Biuro Literackie, Wrocław 2009)

Rozmowy[edytuj | edytuj kod]

• Jarosław Borowiec, Szare światło. Rozmowy z Krystyną Miłobędzką i Andrzejem Falkiewiczem (Biuro Literackie, Wrocław 2009)

Opracowania[edytuj | edytuj kod]

• Miłobędzka wielokrotnie, pod red. Piotra Śliwińskiego (WBPiCAK, Poznań 2008)
• Wielogłos. Krystyna Miłobędzka w recenzjach, szkicach, rozmowach, wybór, opracowanie i redakcja Jarosław Borowiec (Biuro Literackie, Wrocław 2012)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Tymoteusz Karpowicz - Metafora otwarta. O poezji Krystyny Miłobędzkiej. biuroliterackie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)].
• wywiad Marcina Sendeckiego z Krystyną Miłobędzką dla tygodnika „Przekrój”
• Krystyna Miłobędzka – publikacje w bibliotece Polona