Kryscina Cimanouska
.jpg) Kryscina Cimanouska (2019) | ||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Kryscina Siarhiejeuna Cimanouska, Krystsina Tsimanouskaya[a] (biał. Крысціна Сяргееўна Ціманоўская; ur. 19 listopada 1996 w Klimowiczach) – białoruska lekkoatletka specjalizująca się w biegach sprinterskich. Od 2022 roku obywatelka Polski[1]. Zawodniczka ma wzrost 168 cm i masę 61,5 kg.
W 2015 zajęła 6. miejsce w biegu na 100 metrów podczas mistrzostw Europy juniorów w Eskilstunie. Dwa lata później zdobyła na tym dystansie srebrny medal młodzieżowych mistrzostw Europy. W 2019 wygrała bieg na 200 metrów podczas Uniwersjady rozgrywanej w Neapolu. Uczestniczka mistrzostw Europy i świata oraz halowych mistrzostw Europy i świata.
Złota medalistka mistrzostw Białorusi oraz reprezentantka kraju na drużynowych mistrzostwach Europy.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Impreza | Miejsce | Konkurencja | Pozycja | Wynik | Reprezentacja |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2015 | Mistrzostwa Europy juniorów |  Eskilstuna | bieg na 100 m | 6. miejsce | 11,85 |  BLR |
| bieg na 200 m | eliminacje | 24,51 | ||||
| 2017 | Halowe mistrzostwa Europy |  Belgrad | bieg na 60 m | półfinał | 7,39 | BLR |
| Młodzieżowe mistrzostwa Europy |  Bydgoszcz | bieg na 100 m |  2. miejsce | 11,54 | BLR | |
| bieg na 200 m | 4. miejsce | 23,32 | ||||
| 2018 | Halowe mistrzostwa świata |  Birmingham | bieg na 60 m | eliminacje | 7,37 | BLR |
| Mistrzostwa Europy |  Berlin | bieg na 100 m | półfinał | 11,34 | BLR | |
| bieg na 200 m | półfinał | 23,03 | ||||
| 2019 | Halowe mistrzostwa Europy | Glasgow | bieg na 60 m | 7. miejsce | 7,26 | BLR |
| Uniwersjada |  Neapol | bieg na 100 m | 6. miejsce | 11,44 | BLR | |
| bieg na 200 m |  1. miejsce | 23,00 | ||||
| I liga drużynowych mistrzostw Europy |  Sandnes | bieg na 200 m |  2. miejsce | 23,81 | BLR | |
| Mistrzostwa świata |  Doha | bieg na 200 m | eliminacje | 23,22 | BLR | |
| 2021 | Igrzyska olimpijskie |  Tokio | bieg na 100 m | eliminacje | 11,47 | BLR |
| 2023 | Mistrzostwa świata |  Budapeszt | bieg na 100 m | eliminacje | 11,32 | POL |
| bieg na 200 m | półfinał | 23,34 | ||||
| sztafeta 4 × 100 m | 5. miejsce | 42,66 |
Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]
- bieg na 60 metrów (hala) – 7,21 (18 lutego 2017, Mohylew, 18 stycznia 2019, Mińsk oraz 21 stycznia 2024, Luksemburg)
- bieg na 100 metrów – 11,04 (11 lipca 2018, Mińsk)
- bieg na 200 metrów (stadion) – 22,75 (9 lipca 2023, Warszawa)
- bieg na 200 metrów (hala) – 23,45 (29 stycznia 2023, Toruń)
Incydent podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio 2020 i jego następstwa[edytuj | edytuj kod]
1 sierpnia 2021 białoruska biegaczka poinformowała, że w związku z krytyką działań władz sportowych swojego kraju, została odsunięta od udziału w LIO w Tokio, a funkcjonariusze próbowali ją zmusić do wylotu na Białoruś[2] przez Stambuł. Zgłosiła się na policję na lotnisku i w efekcie nie wyleciała z Tokio.
Cimanouska otrzymała w Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej w Tokio polską wizę humanitarną, a polscy dyplomaci zaoferowali jej opiekę i pomoc w podróży do Polski[2]. Wiceminister Spraw Zagranicznych Marcin Przydacz wyjaśnił 3 sierpnia w wywiadzie dla brytyjskiej stacji Sky News, że dla polskiej strony najistotniejsze jest uniemożliwienie wywiezienia lekkoatletki na Białoruś wbrew jej woli.
5 sierpnia dotarła do Polski[2]. 11 sierpnia poinformowała o kontynuowaniu kariery sportowej w tym kraju[3].
28 czerwca 2022 nabyła obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej[1].
Pełniła służbę jako sportowiec i lejtenant Milicji RB, podległej Ministerstwu Spraw Wewnętrznych Republiki Białoruś, po odmowie rozkazu powrotu do służby, została zdegradowana i uznana, że porzuciła służbę[4].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Tytuł honorowy Mistrz Sportu Klasy Międzynarodowej – Białoruś; 2020[5], pozbawiona tytułu po odmowie powrotu do Republiki Białoruś i po przyjęciu pomocy od Rzeczypospolitej Polskiej.
Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]
Cimanouska ma męża Arsienija Zdaniewicza, biegacza przez płotki, zwycięzcę mistrzostw i zdobywcę pucharów Republiki Białoruś, półfinalista Mistrzostw Europy Juniorów, trener, mistrz sportu RB w lekkoatletyce[6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis stosowany w oficjalnych dokumentach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Fotografia aktu nadania obywatelstwa, umieszczona na instagramowym profilu zawodniczki.
- ↑ a b c Marcin Tynkowski, Judyta Watoła, Kryscina Cimanouska opowiedziała, dlaczego zdecydowała się na przyjazd do Polski [online], gazetapl, 5 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-05] (pol.).
- ↑ Filip Pędzich: Orlen wspiera Kriscinę Cimanouską. Zawodniczka będzie kontynuować karierę w Polsce. Wprost Sport, 2021-08-11. [dostęp 2021-08-12].
- ↑ https://dailyuknews.com/business/olympic-defector-krystsina-tsimanouskaya-eventually-we-will-win/.
- ↑ Списочный состав национальной и сборной команды Республики Беларусь по легкой атлетике на 2020 год. athletics.by, 2021. [dostęp 2023-08-28]. (ros.). /pkt 39./.
- ↑ Муж Тимановской сообщил, что планирует приехать в Польшу - РИА Новости Спорт, 02.08.2021 [online], ria.ru [dostęp 2024-04-23] (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil zawodniczki na stronie World Athletics (ang.) [dostęp 12 września 2020].
- Profil zawodniczki na stronie European Athletics (ang.) [dostęp 28 sierpnia 2023].
|
