Kongregacja Zwiastowania

Kongregacja Zwiastowania
Najświętszej Maryi Pannie
Dewiza: Ora et labora; Pax
Herb zakonu
Nazwa łacińska

Congregatio Annuntiationis Beatae Mariae Virginis

Skrót zakonny

OSB

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Status kanoniczny

kongregacja benedyktyńska

Data założenia

1920

Przełożony

opat prezes
o. Maksymilian Nawara OSB

Strona internetowa

Kongregacja Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie – jedna z 20 kongregacji zakonu benedyktynów należących do Konfederacji Benedyktyńskiej. Zrzesza klasztory oparte na regule św. Benedykta. Założona w 1920 roku jako Kongregacja Belgijska, zrzesza obecnie ponad 30 klasztorów męskich i żeńskich w Europie, Afryce, Azji oraz w obu Amerykach, w tym męskie klasztory benedyktyńskie w Polsce[1][2][a]. Opatem prezesem kongregacji jest od 2018 r. o. Maksymilian Nawara z opactwa w Lubiniu[3].

Ustrój[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak inne kongregacje Kongregacja Zwiastowania stanowi w myśl prawa kanonicznego zakon z własnymi ustawami, którego przełożonym generalnym jest opat prezes. Przełożony domu niezależnego (opat lub przeor konwentualny) jest wyższym przełożonym zakonnym, którego stanowisko odpowiada godności prowincjała w innych zakonach[4]. Władza opata prezesa jest bardzo ograniczona i tylko w wyjątkowych sytuacjach może zastąpić miejscowego opata lub przeora konwentualnego. Kongregacja jest zatem dość luźną federacją powołaną w celu wzajemnego wsparcia i ogólnego nadzoru życia monastycznego[5]. Główną funkcją opata prezesa jest organizowanie regularnych wizytacji kanonicznych, które odbywają się co 4 lata. Podobnie kapituła generalna kongregacji zbiera się co cztery lata. Kadencja opata prezesa jest ośmioletnia.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1920 roku belgijska Kongregacja Zwiastowania została założona przez trzy opactwa: św. Andrzeja w Brugii, Keizersberg w Leuven i opactwo w Maredsous. Opactwa te łączyło wspólne pochodzenie od opactwa Beuron i pierwotna przynależność do kongregacji beurońskiej. Opaci wymienionych klasztorów: Theodore Neve, Robert de Kerchove i Columba Marmion, postanowili wystąpić z macierzystej kongregacji i utworzyć nowe zgromadzenie.

Celem nowo powstałej kongregacji miało być ożywienie ducha misyjnego wzorem świętego Bonifacego i innych misjonarzy benedyktyńskich. Mnisi z opactwa św. Andrzeja w Brugii otworzyli misje na obszarze Konga Belgijskiego. W 1929 r. założyli przeorat św. Andrzeja w Chinach (istniejący do 1953 r.). Z kolei założone przez o. Marmiona irlandzkie opactwo Glenstal prowadziło działalność misyjną w Nigerii. Po II wojnie światowej belgijscy benedyktyni założyli domy zakonne m.in. w USA, Peru i w Indiach. Do kongregacji belgijskiej dołączyły także istniejące wcześniej klasztory wraz ze swoimi fundacjami.

Członkowie[edytuj | edytuj kod]

Opactwa i domy zakonne należące do Kongregacji Zwiastowania NMP[6]:

Nazwa Lokalizacja Data założenia Grafika Uwagi
Dom zakonny w Huambo  Angola, Huambo podlega portugalskiemu opactwu Singeverga
Klasztor w Luena  Angola, Luena przeorat, podlega portugalskiemu opactwu Singeverga
Opactwo św. Andrzeja w Brugii  Belgia, Brugia, Sint-Andries, Zevenkerken 4 1100, 1899 założyciel; 40 zakonników, 33 oblatów
Opactwo Keizersberg  Belgia, Leuven 1888 założyciel
Opactwo Maredsous  Belgia, prowincja Namur, arrondissement Dinant, gmina Anhée, Denée, Maredsous 1872 założyciel
Opactwo Maredret  Belgia, prowincja Namur, arrondissement Dinant, gmina Anhée, Maredret 1893 -
Klasztor De Wijngaard w Brugii  Belgia, Brugia, Oud Begijnhof 30 przeorat; zakonnice
Przeorat benedyktynek Notre-Dame w Ermeton-sur-Biert  Belgia, prowincja Namur, arrondissement Namur, gmina Mettet, Ermeton-sur-Biert 1936 20 mniszek, 20 oblatek świeckich
Opactwo Paix-Notre-Dame  Belgia, Liège 1872 zakonnice
Klasztor de l'Annonciation (Zwiastowania) w Liège  Belgia, Liège przeorat; zakonnice
Klasztor Notre-Dame d'Hurtebise  Belgia, prowincja Luksemburg, arrondissement Neufchâteau, Saint-Hubert 1935 przeorat; 17 sióstr[7]
Klasztor Saint-André de Clerlande  Belgia, Ottignies-Louvain-la-Neuve 1970 przeorat; 25 mnichów, 18 oblatów świeckich
Klasztor Saint-Remacle de Wavreumont  Belgia, prowincja Liège, arrondissement Verviers, gmina Stavelot, Wavreumont 1950 przeorat; 20 mnichów
Klasztor Saint-Benoît d'Étiolles  Francja, Étiolles 1988[8] przeorat ustanowiony w miejscu dawnego konwentu dominikanów[8]
Dom zakonny w Mora Camp  Gujana, Mora Camp, Mazaruni River
c/o Catholic Church, Bartica, Essequibo River		 3 zakonników[9]
Opactwo św. Adelberta w Egmond (Sint-Adelbertabdij)  Holandia, Holandia Północna, gmina Bergen, Egmond-Binnen 920-925, 1935 13 mnichów
Opactwo św. Tomasza w Kappadu  Indie, Kerala, dystrykt Kottayam, taluk Kanjirappally, Kappadu 1988 pierwszy klasztor benedyktyński obrządku syromalabarskiego, założony przez mnichów z klasztoru Asirvanam[10]; posiada 5 niewielkich klasztorów – córek o charakterze domów formacyjnych, jeszcze kanonicznie nieustanowionych[11]: w Vazhaveedu koło Anakkara (Kerala, dystrykt Idukki), Maryland (dystrykt Kottayam), Karivedakam (Kerala, dystrykt Kasargod), Mandapam (dystrykt Kasargod) oraz w Elamdesam (Kerala, dystrykt Idukki)
Dom zakonny w Tamilnadu  Indie, Tamilnadu, dystrykt Theni, K.M. Patty, Punuitha Thomiyar Malai podlega opactwu św. Tomasza w Kappadu
Klasztor Asirvanam  Indie, Bangalore, Kumbalgodu Post, Anchepalya 1952 pierwszy klasztor benedyktyński w Indiach, założony przez założony przez mnichów z belgijskiego opactwa św. Andrzeja; wspólnota 50 osób na różnym stopniu formacji zakonnej[12]; posiada klasztory – córki: w Eluru, Passukadavu (Kerala, dystrykt Kozhikode) oraz w Sivaganga[13]
Opactwo Glenstal  Irlandia, hrabstwo Limerick, Murroe 1927 37 zakonników[14], oblaci świeccy
Opactwo Dormitio w Jerozolimie[1][2]  Izrael, Jerozolima, góra Syjon 1906 16 mnichów[15]
Klasztor Tabgha[1][2]  Izrael, Tabga, nad jeziorem Genezaret 1939[16] przeorat podlegający opactwu Dormitio w Jerozolimie, od 1994 przeor sprawuje opiekę nad mieszkającymi w pobliżu benedyktynkami filipińskimi[17]
Klasztor Mambré  Demokratyczna Republika Konga, Kinshasa, Ngombe-Lutendele podlega belgijskiemu klasztorowi Saint-André de Clerlande
Klasztor Notre-Dame-des-Sources  Demokratyczna Republika Konga, Kiswishi, 17 km od Lubumbashi 1944 założony przez mnichów z belgijskiego opactwa św. Andrzeja w Brugii, pierwotnie z inną lokalizacją, w Kiswishi od 1964
Opactwo Santa Maria de Guadalupe w Ahuatepec  Meksyk, Morelos, gmina Cuernavaca, Ahuatepec zakonnice
Opactwo św. Macieja w Trewirze  Niemcy, Trewir 977 23 mnichów[18]
Klasztor Huysburg  Niemcy, gmina Huy – góry Huy 1080, 1972 niegdyś opactwo, następnie jedyny klasztor benedyktyński w NRD, od 2004 r. przeorat zależny od opactwa św. Macieja w Trewirze
Klasztor w Ewu-Ishan  Nigeria, stan Edo, Ewu-Ishan przeorat
Klasztor Zmartwychwstania (Benedictinos Chucuito Monasterio de la Resurreccion)  Peru, region Puno, prowincja Puno, Chucuito, Apartado 295 1955 dom zakonny podlegający belgijskiemu klasztorowi Saint-Remacle de Wavreumont; 11 zakonników
Opactwo Benedyktynów w Tyńcu  Polska, Tyniec (Kraków) 1044, 1947 36 mnichów, 1 oblat świecki
Klasztor Zwiastowania NMP w Biskupowie  Polska, Biskupów 1987[19] pierwotnie podlegał opactwu tynieckiemu, obecnie samodzielny przeorat konwentualny[1][2]; 8 zakonników
Opactwo w Lubiniu  Polska, Lubiń 1070, 1924 16 mnichów[20]
Opactwo Singeverga  Portugalia, gmina Santo Tirso, Roriz 1892 36 mnichów[21], 100 oblatów świeckich; opactwu podlegają domy zakonne w Angoli (Huambo, Luena) i Portugalii (Lamego, Lizbona, Porto)
Kolegium w Lamego  Portugalia, Lamego przeorat, podlega opactwu Singeverga
Klasztor w Lizbonie  Portugalia, Lizbona, Rua da Senhora do Monte 44 podlega opactwu Singeverga
Klasztor w Porto (Mosteiro de S. Bento da Vitoria)  Portugalia, Porto podlega opactwu Singeverga
Klasztor Gihindamuyaga  Rwanda, Butare podlegał belgijskiemu opactwu Maredsous; od 2018 niezależny, pierwszym przeorem konwentualnym został o. Pierre Canisius Bakurirehe OSB[22]
Klasztor Notre Dame de l'Annonciation de Sovu  Rwanda, Butare przeorat; zakonnice
Klasztor Przemienia Pańskiego (Premenenia Pána) w Samporze  Słowacja, Sliač, Sampor 50 2010 pierwotnie podlegał opactwu tynieckiemu, obecnie samodzielny przeorat konwentualny[1][2][23]; 12 zakonników[23]
Opactwo św. Andrzeja w Valyermo (St. Andrew's Abbey)  Stany Zjednoczone, Kalifornia, hrabstwo Los Angeles, obszar niemunicypalny Valyermo 1955 klasztor założony przez mnichów z belgijskiego opactwa św. Andrzeja; 24 zakonników, 400 oblatów świeckich
Opactwo Our Lady of Exile  Trynidad i Tobago, Tunapuna, Mount St. Benedict 1912 w Kongregacji Zwiastowania od 1927 r.; od 1947 r. w randze opactwa[24]
Klasztor w Terminillo  Włochy, pod Monte Terminillo afiliowany[1][2]; parafia prowadzona przez Bractwo Zakonne Przemienienia[25]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Benedyktyni: Zmiana rangi klasztoru w Biskupowie. zyciezakonne.pl, 2012-10-18. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)].
  2. ↑ a b c d e f Kapituła Generalna Kongregacji Zwiastowania NMP w Asyżu. tyniec.benedyktyni.pl. [dostęp 2015-06-20].
  3. ↑ Polski benedyktyn opatem prezesem. info.wiara.pl. [dostęp 2018-09-15].
  4. ↑ Benedyktyni na świecie. benedyktyni.pl. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-18)].
  5. ↑ The Benedictines Worldwide. kappadubenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
  6. ↑ Annunciation Congregation. osbatlas.com. [dostęp 2015-06-20].
  7. ↑ Communauté. hurtebise.net. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (fr.).
  8. ↑ a b Etiolles Prieuré Saint Benoît. evry.catholique.fr. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (fr.).
  9. ↑ Georgetown – Religious and Secular Institutes. Antilles Episcopal Conference. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
  10. ↑ Our Abbey. kappadubenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
  11. ↑ Five Houses. kappadubenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
  12. ↑ Home – Asirvanam Benedictine Monastery. asirvanambenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
  13. ↑ Daughter Houses. asirvanambenedictines.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)]. (ang.).
  14. ↑ Our Community. glenstal.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-11)]. (ang.).
  15. ↑ Mönche. dormitio.net. [dostęp 2015-06-20]. (niem.).
  16. ↑ Priorat Tabgha, See Genezareth. dormitio.net. [dostęp 2015-06-20]. (niem.).
  17. ↑ Kommunität der Schwestern. dormitio.net. [dostęp 2015-06-20]. (niem.).
  18. ↑ Die Mitglieder unserer Mönchsgemeinschaft. abteistmatthias.de. [dostęp 2015-06-20]. (niem.).
  19. ↑ Powstanie wspólnoty. benedyktyni.org. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-20)].
  20. ↑ Nasza wspólnota. benedyktyni.net. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-28)].
  21. ↑ História de Singeverga. mosteirodesingeverga.com. [dostęp 2015-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-23)]. (port.).
  22. ↑ Retreat and election of the prior at Gihindamuyaga. annuntiatio.org, 2022-10-19. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
  23. ↑ a b Naše spoločenstvo. benediktini.sk. [dostęp 2015-06-20]. (słow.).
  24. ↑ Abbey of Our Lady of Exile, Mount St. Benedict. annuntiatio.org, 2019-03-28. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
  25. ↑ Fraternita' Monastica. parrocchiaterminillo.org. [dostęp 2015-06-20]. (wł.).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Klasztory benedyktynek w Polsce należą do innych kongregacji m.in.: Federacja Polska (benedyktynki sakramentki – benedyktynki od nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu): Warszawa, Wrocław, Siedlce; Kongregacja Niepokalanego Poczęcia NMP: Drohiczyn, Jarosław, Krzeszów, Łomża, Przemyśl, Sierpc, Staniątki, Wilno, Wołów, Żarnowiec (na podstawie Atlasu OSB International). Podobnie do oddzielnych kongregacji należą samodzielne zakony oparte na regule św. Benedykta – niektóre z nich nie należą nawet do Konfederacji Benedyktyńskiej: np. polscy kameduli.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kongregacja_Zwiastowania&oldid=68832239”