Komenda Rejonu Uzupełnień Kołomyja II
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1927 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód | PKU Kołomyja II |
| Komendanci | |
| Pierwszy | mjr Piotr Rokicki |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład | PKU typ III |
Komenda Rejonu Uzupełnień Kołomyja II (KRU Kołomyja II) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy[edytuj | edytuj kod]
Z dniem 1 października 1927 roku została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Kołomyja II obejmująca powiaty: peczeniżyński, kossowski i śniatyński. Ostatnie dwa powiaty zostały wyłączone z dotychczasowej PKU Kołomyja, która została przemianowana na PKU Kołomyja I, natomiast powiat peczeniżyński wyłączony z PKU Stanisławów[2].
PKU Kołomyja II funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporządzeń wykonawczych do tejże ustawy[3], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[4]
Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Kołomyja II wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[5].
Z dniem 1 kwietnia 1929 roku powiat peczeniżyński został zlikwidowany, a jego dotychczasowy obszar włączony w całości do powiatu kołomyjskiego, należącego do PKU Kołomyja I[6][7].
W marcu 1930 roku PKU Kołomyja II nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VI i administrowała powiatami: kossowskim i śniatyńskim[8]. W grudniu tego roku posiadała skład osobowy typ III[4].
31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[9].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Kołomyja II została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Kołomyja II przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[10], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[11]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Kołomyja II normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[12].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: kossowski i śniatyński[1].
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Kołomyja II, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.
- Komendanci
- mjr piech. Piotr Gustaw Rokicki (VII 1927 – I 1929 → komendant PKU Lwów Miasto[13])
- ppłk dypl. art. mgr Tadeusz I Kawecki (I 1929[13] – I 1930 → dyspozycja dowódcy OK VI[14])
- mjr łączn. Edmund Iwaszkiewicz (III 1930[15] – ? → komendant RU Kowel)
- mjr piech. Henryk Picheta (1939[16])
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
- kpt. kanc. Ignacy Marian Bronisław Tomaszewski (od VII 1927, był w 1932)
- kierownik II referatu poborowego
- referent
- por. kanc. Jan Bularski (od VII 1927)
- por. piech. Dionizy Edward Kazimierz Sikorski (IV 1928[20] – XII 1929[21] → referent PKU Łask)
- kpt. więź. Edward Józef Göertz (XII 1929[22] – VI 1930 → kierownik I referatu PKU Czortków[23])
- por. kanc. Karol Winowski (VI[24] – IX 1930[25] → kierownik II referatu)
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Roman Paszkowski[c]
- kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Adam II Pawłowski[d]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Por. kanc. Karol Winowski (ur. 17 lipca 1890) początkowo pełnił służbę PKU Kołomyja w charakterze urzędnika wojskowego w XI randze. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 grudnia 1922 roku w korpusie oficerów administracji (dział kancelaryjny). Zajmował stanowisko referenta inwalidzkiego. W kwietniu 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przydziałem do dyspozycji Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej, do 31 marca 1930 roku. Następnie został przydzielony do PKU Kołomyja II na stanowisko referenta. We wrześniu 1930 roku został przesunięty na stanowisko kierownika II referatu.
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[26].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Roman Paszkowski ur. 7 marca 1896 w Budach na Podolu. Był odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938)[27].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Adam II Pawłowski (ur. 21 marca 1897) był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi[28].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
- ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 20, poz. 190.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 22 z 3 lipca 1929 roku, poz. 219.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 26.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 6.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 111.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 849.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220, 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 515.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 400.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 158.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 399.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 378.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 205.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 218.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 304.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 310.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18].