Klaus Egge

Klaus Egge
Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1906 ; Gransherad
Pochodzenie	norweskie
Data i miejsce śmierci	7 marca 1979 ; Oslo
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Klaus Egge (ur. 19 lipca 1906 w Gransherad w Telemarku, zm. 7 marca 1979 w Oslo^[1]) – norweski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w konserwatorium w Oslo u Arilda Sandvolda (organy), Nilsa Larsena (fortepian) i Farteina Valena (kompozycja)^[1]^[2]. Następnie był uczniem Walthera Gmeindla w Hochschule für Musik w Berlinie^[1]^[2]. W latach 1932–1945 był nauczycielem śpiewu w Oslo^[2]. Od 1935 do 1938 roku był redaktorem czasopisma Tonekunst^[3], pisywał też krytyki muzyczne do Arbeiderbladet^[2].

W latach 1945–1972 był przewodniczącym stowarzyszenia kompozytorów norweskich^[3]. Był też członkiem zarządu norweskiego stowarzyszenia autorów (TONO) i Norweskiego Komitetu UNESCO^[3]. Członek Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie^[3]. W 1949 roku przyznano mu pensję państwową^[1]^[4]. Odznaczony Orderem Świętego Olafa w stopniu kawalera 1. klasy (1958) i komandora (1977)^[4]. Otrzymał też Order Sokoła Islandzkiego^[4].

Jako jeden z nielicznych kompozytorów norweskich połączył elementy ludowe z osiągnięciami muzycznej awangardy lat 30. XX wieku^[3]. Tworzył w stylu zarówno neoromantycznym, jak i neoklasycznym^[3]. Swoje partytury podpisywał często nutami oznaczającymi dźwięki e, g, g i e, a w jego utworach często przewija się motyw E–G–G–E^[1].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[3])

Utwory orkiestrowe

3 koncerty fortepianowe (I 1938, II 1946, III 1974)
5 symfonii (I Lagnadstonar 1945, II Sinfonia giocosa 1949, III Louisville Symphony 1959, IV Sinfonia seriale sopra B.A.C.H.–E.G.G.E. 1968, V Sinfonia dolce quasi passacaglia 1969)
uwertura Tårn over Oslo (1950)
Koncert skrzypcowy (1953)
Koncert wiolonczelowy (1966)

Utwory kameralne

Sonata skrzypcowa (1932)
Kwartet smyczkowy (1933, wersja zrewidowana 1963)
2 sonaty fortepianowe (I Draumkvede 1933, II Patética 1955)
3 Fantasies na fortepian (1939)
2 kwintety dęte (1939, 1976)
Trio fortepianowe (1941)
Koncert podwójny na skrzypce i altówkę (1950)
Sonatina na harfę (1974)

Utwory wokalno-instrumentalne

Sveinung Vreim na solistów, chór i orkiestrę (1941)
Elskhugskvaede na głos i smyczki (1942)
3 pieśni Draumar i stjernesno na sopran i orkiestrę (1943)
Fjell-Norig na głos i orkiestrę (1945)
Noreg-songer na chór i orkiestrę (1952)

Balet

Fanitullen (1950)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 992. ISBN 0-02-865527-3.
↑ ^a ^b ^c ^d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 240–241. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 5. ISBN 83-224-0344-5.
↑ ^a ^b ^c Klaus Egge. Store Norske Leksikon. [dostęp 2020-07-23]. (norw.).

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 992. ISBN 0-02-865527-3.

[harvard-2] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 240–241. ISBN 0-674-37299-9.

[encmuz-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 5. ISBN 83-224-0344-5.

[snl-4] Klaus Egge. Store Norske Leksikon. [dostęp 2020-07-23]. (norw.).

[1]

[2]

[3]

[4]