Kaper-1

Kaper-1 (SG-311)
Ilustracja
„Kaper-1” w 2013 roku
Klasa

jednostka patrolowa

Projekt

SKS-40

Historia
Stocznia

Stocznia Wisła

Wodowanie

8 czerwca 1990

 Straż Graniczna
Nazwa

„Kaper-1”

Wejście do służby

23 października 1991

Los okrętu

w służbie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna: 414 ton

Długość

42,6 m

Szerokość

7,7 m (8,37 m z odbojnicami)

Zanurzenie

2,95 m

Napęd
dwa silniki napędzające dwie śruby napędowe
Prędkość

maksymalna: 17,6 węzła
ekonomiczna: 14 węzłów

Zasięg

2800 Mm na jednym silniku
1200 Mm na dwóch silnikach

Załoga

14 osób

Kaper-1 (SG-311)polska jednostka patrolowa projektu SKS-40, zbudowana w latach 1990–1991 w Stoczni Wisła w Gdańsku, pierwotnie dla jednego z urzędów morskich, przekazana później do Straży Granicznej (SG). Jednostka przeznaczona jest do patrolowania i ochrony morskiej granicy państwa, ochrony zewnętrznych granic Unii Europejskiej oraz usuwania zanieczyszczeń z powierzchni wody.

Zamówienie i budowa[edytuj | edytuj kod]

„Kaper-1” o numerze budowy SKS-40/1 zwodowany został 8 czerwca 1990 roku, zaś 21 stycznia 1991 roku na patrolowcu podniesiono banderę Urzędu Morskiego w Gdyni. „Kaper-1” jest jednocześnie pierwszą jednostką z serii SKS-40[1].

1 sierpnia 1991 roku wraz z powstaniem Morskiego Oddziału Straży Granicznej (MOSG) podjęto decyzję, by przekazać jednostkę do nowo powstałej formacji. „Kaper-1” wszedł w skład Kaszubskiego Dywizjonu Straży Granicznej w Gdańsku–Westerplatte 23 października 1991 roku, otrzymując numer burtowy SG-311[1].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Opis ogólny[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Patrolowce projektu SKS-40.

Patrolowiec „Kaper-1” to jednostka projektu SKS-40 wybudowana w klasycznym układzie kadłuba o wyporności pełnej 414 ton[2]. Jednostka ma długość całkowitą wynoszącą 42,6 m, zaś długość między pionami wynosi 38,76 m. Szerokość konstrukcyjna kadłuba wynosi 7,7 m, natomiast szerokość całkowita kadłuba to 8,37 m (wraz z odbojnicami)[2]. Zanurzenie konstrukcyjne wynosi 2,8 m zaś pełne 2,95 m[2]. Napęd stanowią dwa silniki napędzające dwie śruby napędowe[3], które pozwalają osiągnąć prędkość maksymalną wynoszącą 17,6 węzła[2]. Zasięg wynosi odpowiednio 2800 mil morskich na jednym silniku i 1200 mil morskich na dwóch. Załogę stanowi 14 osób[2].

Służba[edytuj | edytuj kod]

„Kaper-1” wszedł w skład MOSG 23 października 1991 roku, otrzymując numer burtowy SG-311[1]. W 2011 roku patrolowiec brał udział w międzynarodowych manewrach na Zatoce Gdańskiej[4]. W 2016 roku jednostka wzięła udział w międzynarodowych ćwiczeniach morskich „Ronis 2016” u wybrzeży Łotwy, gdzie ćwiczono wykrywanie i zwalczanie nielegalnej migracji, gaszenie pożaru, poszukiwanie i podejmowanie z wody rozbitków oraz udzielanie pomocy[5][6].

Modernizacja[edytuj | edytuj kod]

Przez większość służby patrolowiec nie przechodził głębokich modernizacji. Pewne zmiany dotyczyły instalacji nowego systemu łączności oraz nawigacji w celu zintegrowania jednostki (wraz z bliźniaczym „Kaper-2”) z systemem ZSRN – Zautomatyzowanego Systemu Radarowego Straży Granicznej[1]. SG starała się w latach 2007–2009 o pozyskanie dwóch fabrycznie nowych jednostek patrolowych o większych możliwościach niż używane jednostki SKS-40, jednak plan ten nie został zrealizowany. Poszukiwania następcy patrolowców proj. SKS-40 wynikało z nałożenia większego zakresu obowiązków na MOSG, z zakresu zwalczania zanieczyszczeń na morzu, jak i patrolowania granic morskich Rzeczypospolitej Polskiej. Finalnie po fiasku planów zakupu nowych jednostek, zdecydowano się na głęboką modernizację patrolowców SKS-40 w taki sposób, aby były zdolne do nałożonych na Straż Graniczną zadań[7].

W wyniku prac modernizacyjnych prowadzonych w latach 2014–2015 patrolowiec wyposażono w specjalistyczne wyposażenie, przeznaczone do usuwania zanieczyszczeń z powierzchni wody. Składa się na nie zapora przeciwrozlewowa, zestaw do zbierania zanieczyszczeń ropopochodnych oraz zbiorniki do ich przechowywania w ładowni. Na rufie jednostki zamontowano żuraw hydrauliczny, przeznaczony do obsługi łodzi motorowej oraz instalacji do usuwania zanieczyszczeń[8][9].

Dodatkowo przebudowano sterówkę i pomieszczenia załogi, zmodernizowano systemy nawigacji, przeciwpożarowe oraz urządzenia siłowni[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Gurgurewicz 2016 ↓, s. 22.
  2. a b c d e Gurgurewicz 2016 ↓, s. 27.
  3. Remont dokowy jednostki pływającej SG -311 (KAPER 1) [online], www.facebook.com [dostęp 2021-04-25].
  4. Ćwiczyli pościg za statkiem z pijaną załogą. Teraz czekają na mieszkańców [online], trojmiasto.pl, 20 maja 2011 [dostęp 2021-04-25] (pol.).
  5. SG na ćwiczeniach Ronis 2016 [online], www.altair.com.pl [dostęp 2021-04-25] (ang.).
  6. Straż Graniczna w morskich ćwiczeniach na Łotwie [online], Morski Oddział Straży Granicznej [dostęp 2021-04-25] (pol.).
  7. Gurgurewicz 2016 ↓, s. 22–24.
  8. Gurgurewicz 2016 ↓, s. 23.
  9. Gurgurewicz 2016 ↓, s. 24–26.
  10. SG-312 Kaper 2 zmodernizowany – Magnum-x [online], www.magnum-x.pl [dostęp 2021-04-25].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Przemysław Gurgurewicz. Kaper-1 po modernizacji. „Morze Statki i Okręty”. marzec-kwiecień 2016, s. 22–27, 2016. Magnum X. ISSN 1426-529X. 
  • SG-312 zmodernizowany. „Morze Statki i Okręty”. styczeń-luty 2017, s. 14–15, 2017. Magnum X. ISSN 1426-529X.