Kamienica Emila Werckmeistra w Bydgoszczy

Kamienica Emila Werkmeistra w Bydgoszczy
Ilustracja
Widok od ul. Jagiellońskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

ul. Jagiellońska 4

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

eklektyzm, neomanieryzm, neobarok

Architekt

Heinrich Seeling

Kondygnacje

4

Rozpoczęcie budowy

1910

Ukończenie budowy

1912

Ważniejsze przebudowy

1938

Pierwszy właściciel

Emil Werkmeister

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Emila Werkmeistra w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Emila Werkmeistra w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Emila Werkmeistra w Bydgoszczy”
Ziemia53°07′25″N 18°00′10″E/53,123611 18,002778
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Emila Werkmeistra w Bydgoszczy – zabytkowa kamienica w Bydgoszczy.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Budynek stoi w południowej pierzei ul. Jagiellońskiej na rogu ul. Pocztowej, w pobliżu skrzyżowania z ul. Gdańską. Kamienica posiada elewacje od ul. Jagiellońskiej (bogato zdobioną) i ul. Pocztowej (skromniejszą).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamienica powstała w latach 1910–1912 na miejscu zburzonych spichlerzy, w których w 1907r. mieściła się winiarnia "Werckmeister"[1]. Zaprojektował ją dla bydgoskiego kupca Emila Werkmeistra architekt Heinrich Seeling z Berlina[2]. W 1920 roku budynek został zakupiony przez Komunalną Kasę Oszczędności miasta Bydgoszczy. Wykonano wtedy wewnętrzne prace modernizacyjne[2]. W 1938 roku budynek rozbudowano poprzez nadbudowanie skrzydła i oficyn według projektu Jana Kossowskiego, tworząc jednolity, zamknięty kompleks bankowy[2]. Obecnie na parterze budynku mieści się siedziba Banku Gdańskiego (Millennium), zaś kamienica stanowi własność prywatną.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kamienica posiada formę eklektyczna, z elementami neomanierystycznymi i neobarokowymi[3]. Posiada mieszkalną mansardę i poddasze. W narożu znajduje się dwukondygnacyjny wykusz, nakryty hełmem cebulastym z iglicą[3]. Elewacje są zdobione bogatym detalem architektonicznym: fryzami międzykondygnacyjnymi, blendami i gzymsami[3]. Wykusz zdobiony jest płycinami z graficznym motywem solarnym, często stosowanym przez Heinricha Seelinga w innych jego projektach[2]. Motyw ten został wykorzystany również w innych częściach elewacji (w szczycie, fryzie podokapowym).

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ J. Święcicki "Bromberg"
  2. ↑ a b c d Bręczewska-Kulesza Daria: Bydgoskie realizacje Heinricha Seelinga. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 4. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1999
  3. ↑ a b c Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-927191-0-6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bręczewska-Kulesza Daria: Bydgoskie realizacje Heinricha Seelinga. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 4. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1999
  • Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-927191-0-6
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_Emila_Werckmeistra_w_Bydgoszczy&oldid=71262320”