Julius Rietz

Julius Rietz
Ilustracja
Imię i nazwisko

August Wilhelm Julius Rietz

Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1812
Berlin

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 1877
Drezno

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, wiolonczelista, wydawca

Multimedia w Wikimedia Commons

August Wilhelm Julius Rietz (ur. 28 grudnia 1812 w Berlinie, zm. 12 sierpnia 1877 w Dreźnie[1][2][3]) – niemiecki kompozytor, dyrygent, wiolonczelista i wydawca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Brat Eduarda Rietza[1][3]. Uczył się gry na wiolonczeli u Franza Schmidta, Bernharda Romberga i Moritza Ganza, a także kompozycji u Carla Friedricha Zeltera[1]. Od 1829 roku był członkiem orkiestry Königsstädtisches Theater w Berlinie, dla którego napisał muzykę do dwóch komedii[1]. W 1834 roku został drugim dyrygentem teatru w Düsseldorfie, a rok później pierwszym dyrygentem i generalnym dyrektorem muzycznym miasta[1]. W latach 1847–1855 był kapelmistrzem teatru w Lipsku, dyrektorem lipskiej Singakademie i dyrygentem orkiestry Gewandhaus[1]. W 1859 roku otrzymał doktorat honoris causa uniwersytetu w Lipsku[1]. W 1860 roku przeniósł się do Drezna, gdzie został nadwornym kapelmistrzem, a w 1870 roku także dyrektorem konserwatorium[1][2]. W 1877 roku z powodu problemów finansowych i zdrowotnych wycofał się z działalności publicznej[1].

Ceniony jako dyrygent i wiolonczelista, występował m.in. z Ferdinandem Hillerem i Ferdinandem Davidem[1]. Przygotował zbiorowe wydanie dzieł Mendelssohna (1874–1877), ponadto wydał utwory m.in. W.A. Mozarta i Beethovena[1][2], a także Wielką mszę h-moll i Pasję według św. Mateusza J.S. Bacha[1][3]. Jako kompozytor naśladował styl Mendelssohna[1][2]. Skomponował m.in. 9 symfonii, koncert wiolonczelowy, muzykę do sztuk teatralnych, pieśni[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 395–396. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2990. ISBN 0-02-865530-3.
  3. ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 746. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Julius_Rietz&oldid=73355883”