John McCormack (tenor)

John McCormack
Ilustracja
Pseudonim

Giovanni Foli

Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1884
Athlone

Pochodzenie

irlandzkie

Data i miejsce śmierci

16 września 1945
Dublin

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Odznaczenia
Komandor z Gwiazdą Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Kawaler Orderu Świętego Sylwestra Komandor Orderu Grobu Świętego
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

John McCormack (ur. 14 czerwca 1884 w Athlone, zm. 16 września 1945 w Dublinie[1][2][3]) – amerykański śpiewak pochodzenia irlandzkiego, tenor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzice pochodzili ze Szkocji[2]. Ukończył Sligo College, następnie wyjechał do Dublina z zamiarem podjęcia pracy w administracji publicznej, ostatecznie jednak zdecydował poświęcić się muzyce[2]. Początkowo śpiewał w chórze przy prokatedrze NMP w Dublinie, w 1903 roku wygrał konkurs śpiewaczy na festiwalu Feis Ceoil[1][2]. Tam też poznał śpiewaczkę Lily Foley, którą poślubił w 1906 roku[2]. Miał z nią dwójkę dzieci, Cyrila i Gwendolyn[2]. Przyjaźnił się z Jamesem Joyce’em, z którym w 1904 roku wystąpił na wspólnym koncercie[1].

W 1905 roku wyjechał do Mediolanu, gdzie studiował u Vincenza Sabbatiniego[1][2]. W 1906 roku, występując pod pseudonimem Giovanni Foli[3], zadebiutował w Savonie na scenie operowej, wykonując rolę Fritza w operze Pietra Mascagniego L’Amico Fritz[2][3]. W 1907 roku osiadł w Londynie, gdzie w tymże roku debiutował na deskach Covent Garden Theatre rolą Turridu w Rycerskości wieśniaczej[1][2][3]. Z Covent Garden związany był do 1914 roku, występując w operach Mozarta, Rossiniego, Gounoda, Verdiego i Pucciniego[1][3]. W 1909 roku po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, biorąc udział w przedstawieniu Traviaty w Manhattan Opera House w Nowym Jorku[1][2][3]. W latach 1910–1918 śpiewał w nowojorskiej Metropolitan Opera[1], gościnnie występował też w Bostonie (1910–1911) i Chicago (1912–1914)[1][2]. W 1917 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie[3]. Po 1920 roku zrezygnował z występów w repertuarze operowym, prowadząc wyłącznie działalność koncertową[1]. Pożegnalny koncert dał w 1938 roku[1][2]. W czasie II wojny światowej występował charytatywnie dla Czerwonego Krzyża na falach rozgłośni BBC[2].

Prezentował różnorodny repertuar, wykonując zarówno arie z barokowych oper Händla, niemiecką lirykę wokalną okresu XIX wieku, jak i narodowe pieśni irlandzkie[1][3]. Pozostawił po sobie liczne nagrania płytowe[1][2]. Wystąpił w filmach Song o’ My Heart (1930) i Wings of the Morning (1937)[2].

Był wielokrotnie nagradzany papieskimi wyróżnieniami: w 1913 krzyżem komandorskim Orderu Grobu Świętego, w 1921 krzyżem komandorskim z gwiazdą Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego, w 1923 krzyżem komandorskim z gwiazdą Orderu Świętego Sylwestra[4], a w 1928 roku otrzymał z rąk papieża Piusa XI tytuł hrabiego[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 152. ISBN 83-224-0656-8.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2357–2358. ISBN 0-02-865529-X.
  3. ↑ a b c d e f g h i The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 292. ISBN 978-0-19-533765-5.
  4. ↑ a b John Scarry: "Finnegan's Wake" III, i: A Portrait of John McCormack. „Irish University Review”. Vol. 3, 1973, s. 156
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_McCormack_(tenor)&oldid=69168752”