Jan Oszacki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: chirurgia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek rzeczywisty |
| Doktor honoris causa Akademia Medyczna w Warszawie – 1975 | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
     | |
Jan Oszacki (ur. 1 października 1915 w Morawskiej Ostrawie, zm. 22 lipca 1982 w Krakowie) – polski chirurg.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Aleksandra Oszackiego, profesora medycyny wewnętrznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu krakowskiego gimnazjum św. Anny rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1939 otrzymał dyplom ukończenia. Podczas II wojny światowej pracował w fabryce narzędzi chirurgicznych, a po jej zakończeniu w Klinice Chirurgii kierowanej przez prof. Jana Glatzela. Tytuł doktora uzyskał w 1946, był redaktorem i współautorem podręcznika "Patofizjologia chorób chirurgicznych". Od 1953 przez rok przebywał w Korei Północnej, gdzie był dyrektorem szpitala Czerwonego Krzyża w Hamhyng. W 1954 został docentem w Klinice Chirurgii, od 1959 do końca życia kierował II Kliniką Chirurgii krakowskiej Akademii Medycznej, był dziekanem i rektorem (1965-1972) tej uczelni. Kierował również krakowskim oddziałem Instytutu Onkologii w Warszawie. W 1961 uzyskał tytuł profesora nauk medycznych, od 1967 był członkiem korespondentem, a od 1980 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk[1]. W 1975 został doktorem honoris causa Akademii Medycznej w Warszawie.
Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC9, rząd C, miejsce 8)[2].
Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]
Opublikował ok. 200 prac naukowych, podręczników medycznych, redaktorem tłumaczeń. Jan Oszacki był konsultantem chirurgii w regionie południowo-wschodnim, członkiem rady naukowej przy Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej, wieloletnim redaktorem naczelnym "Polskiego Przeglądu Chirurgicznego", członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgów.
Wykonał pierwszą w Krakowie komisurotomię mitralną, w wyniku prowadzonych badań ustalił, że ostre choroby jamy brzusznej mają przebieg ze zróżnicowanym nasileniem oligowolemii oraz zmianami ilościowymi w komórkach i przestrzeni międzykomórkowej.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[3]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1953)[4]
- Odznaka „Zasłużony Nauczyciel PRL”
- Medal 10-lecia Polski Ludowej[5]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- nota biograficzna, Uniwersytet Jagielloński
- Oszacki Jan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2014-11-11].