Język dogri
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | ok. 2,6 mln (2011) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Indie (stan Dżammu i Kaszmir) | ||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | doi | ||
| IETF | dgo | ||
| Glottolog | dogr1250 | ||
| Ethnologue | dgo | ||
| GOST 7.75–97 | дои 184 | ||
| WALS | dgi | ||
| Dialekty | |||
| ISO 639-3: dgo – dogri ISO 639-3: xnr – kangri | |||
| Występowanie | |||
 Zasięg geograficzny języka dogri | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język dogri (डोगरी) – język indoaryjski używany przez ok. 2,6 mln osób (2011)[1] w Indiach, głównie w regionie Dżammu indyjskiego stanu Dżammu i Kaszmir, poza tym w stanach Pendżab, Himachal Pradesh oraz w Pakistanie. W Pakistanie język ten jest określany jako „pahari”.
Na tle języków indoeuropejskich dogri wyróżnia się tonalnością[2].
Dawniej uchodził za dialekt języka pendżabskiego, dziś promowany jako odrębny język literacki[1].
Zapisywany jest obecnie najczęściej w indyjskim alfabecie sylabicznym dewanagari lub w alfabecie arabskim.
Status[edytuj | edytuj kod]
Tradycyjnie dogri był klasyfikowany za G. Griersonem[3] jako jeden z tzw. górskich dialektów pendżabskich i niekiedy można nadal spotkać się z tego rodzaju stwierdzeniami językoznawców, mimo że język ten został uznany w 1969 roku za niezależny język, o odrębnej tradycji literackiej, przez Indyjską Akademię Literatury[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Dogri, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ Munshi 2009 ↓, s. 526.
- ↑ G.A. Grierson, Linguistic Survey of India, t. IX, 1916, s. 651 (ang.).
- ↑ Anna Sieklucka, Język pendźabski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1998.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- S. Munshi, Indo-Aryan Languages, [w:] Keith Brown, Sarah Ogilvie (red.), Concise Encyclopedia of Languages of the World, Oxford: Elsevier, 2009, s. 522–528, ISBN 978-0-08-087774-7, ISBN 978-0-08-087775-4, OCLC 318247422 (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wydział języków urzędowych Indii – oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa
- Dogri, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2009-05-07] (ang.).