Józef Mrózek senior
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Kościół | Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej |
Józef Mrózek senior (ur. 16 lipca 1882 w Cierlicku[1], zm. 11 czerwca 1972 w Nierodzimiu[1]) – polski duchowny protestancki, inicjator ruchu braci plymuckich na Śląsku Cieszyńskim, czołowa postać tego kręgu religijnego w Polsce, autor tekstów religijnych, wiceprezes Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego (ZKE).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był początkowo członkiem Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego[1]. Przeżył nawrócenie w 1900 roku[1]. Początkowo był związany z luterańską Społecznością Chrześcijańską. W latach 1907-1909 odbył studia w Allianz Bibelschule (międzywyznaniowa Szkoła Biblijna[1]) w Berlinie. W 1909 założył niezależny od Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego zbór w Trzanowicach. Od 1910 roku mieszkał przez kilkanaście lat w Boguminie[1], wziął ślub cywilny z Ewą Sabelą z Trzanowic[1], z którą miał dzieci: Annę (po mężu Prower[2]), Jana, Józefa juniora i Marię[1].
Odbył służbę wojskową w latach 1905-1907 w armii austriackiej[3]. Podczas I wojny światowej służył w wojsku[1]. W 1912 spotkał się z Wacławem Żebrowskim, który został przewodniczącym Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan. Zbory kierowane przez Mrózka po odzyskaniu przez Polskę w 1918 niepodległości weszły w skład tego Zrzeszenia[4]. Mieszkał w Nowych Hajdukach od 1922 roku[5][1].
W 1945 został wiceprezesem Polskiego Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan Baptystów, a po decyzji opuszczenia tego związku wyznaniowego przez wiernych innych niż baptyści został przywódcą powstałego w 1947 Związku Wolnych Chrześcijan. Po powstaniu przy udziale Związku Wolnych Chrześcijan Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL został członkiem Rady tegoż Kościoła, a także prezbiterem okręgowym i Przełożonym Zboru. Prowadził nabożeństwa w Chorzowie i Czeladzi[1].
W 1947 roku został zwerbowany przez Urząd Bezpieczeństwa, otrzymał pseudonim „Cierlicki”[6]. Werbunek został dokonany w ramach rozpracowywania jego własnej osoby. Według oceny funkcjonariusza UB, dostarczał jednak nikłych informacji na temat przyjazdów gości zagranicznych. We wrześniu 1950 r. został aresztowany w ramach akcji „B”[6][7]. Wykładał w Szkole Biblijnej ZKE w Warszawie. Do 1950 roku działał w Chorzowie, a następnie do końca życia w Cieszynie[1]. Mieszkał przez 21 lat do śmierci w Nierodzimiu[1]. Został pochowany w Ustroniu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Józef Mrózek junior: Józef Mrózek – wspomnienie syna. Społeczność Chrześcijan w Świętochłowicach. [dostęp 2020-06-27].
- ↑ Jańczuk 2017 ↓, s. 68.
- ↑ W 85-ą rocznicę urodzin ↓, s. 9.
- ↑ Janusz Sobiech, Pierwochrześcijanie. Zrzeszenie Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan w latach 1912–1947, Warszawa 2019 ISBN 978-83-954247-0-0 s. 65, 347.
- ↑ Kościół Wolnych Chrześcijan. [w:] wiara.pl Ekumenizm [on-line]. Instytut Gość Media, 2003-03-10. [dostęp 2020-06-27].
- ↑ a b Inwigilacja środowiska ewangelikalnego w latach 1946-1950. Wyższa Szkoła Teologiczno-Społeczna w Warszawie, 2018-10-21. [dostęp 2020-06-27].
- ↑ Jańczuk 2017 ↓, s. 56.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek Jańczuk. Rola agentury w inwigilacji środowiska ewangelikalnego ZKE, ZKCh i KCHWE w latach 1946-1950. „Studia Theologica Pentecostalia”. 5, s. 45-76, 2017.
- Redakcja. Józef Mrózek. W osiemdziesiątą rocznicę urodzin. „Chrześcijanin”. 9, s. 9-11, 1967.
- Być chrześcijaninem to znaczy służyć. Wywiad z Józefem Mrózkiem juniorem, „Łaska i Pokój” wydanie specjalne 2009, s. 14-16.
- Tadeusz J. Zieliński: Protestantyzm ewangelikalny. Studium specyfiki religijnej. Warszawa: 2013, s. 345.