Ida (hrabina Boulogne)
 | |
| hrabina Boulogne | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | Gerard z Geldrii |
| Mąż | Bertold IV z Zähringen |
| Mąż | Renald I z Dammartin |
| Dzieci | |
Ida (ur. w 1161, zm. w 1216) – hrabina Boulogne od 1174.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ida była starszą spośród dwóch córek Mateusza I z rodu hrabiów Flandrii i hrabiny Boulogne Marii, córki króla Anglii Stefana z Blois. Ponieważ jej ojciec nie pozostawił męskiego potomka została ona dziedziczką hrabstwa Boulogne, które wobec jej młodego wieku trafił w zarząd jej stryja, hrabiego Flandrii Filipa. W 1181 Ida poślubiła Gerarda, najstarszego syna hrabiego Geldrii Henryka I. Ten jednak zmarł już w końcu 1182. W 1183 Ida po raz drugi wyszła za mąż, za księcia Zähringen Bertolda IV. Ten zmarł w 1186. W 1190 Ida poślubiła Renalda I, hrabiego Dammartin, zmarłego w 1217. Z tego trzeciego małżeństwa pochodziła jedyne dziecko Idy, córka Matylda (urodzona ok. 1200), żona hrabiego Clermont Filipa Hurepela, a następnie przyszłego króla Portugalii Alfonsa III[1].
W źródłach z epoki Ida jest przedstawiana jako niespokojna i lekkomyślna kobieta, która miała licznych kochanków[1]. Znamienna jest historia jej małżeństwa z Renaldem. Ten pochodził z rodziny o niewielkim znaczeniu i gdy poprosił wuja Idy o jej rękę, ten odmówił. Ida zamierzała poślubić Arnolda z Guines (tym razem z własnego wyboru), Renald jednak uprowadził Idę do Lotaryngii. Ta zapewne uległa urokowi Renalda, poślubiła go i pomogła mu uwięzić konkurenta do jej ręki[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ida von Boulogne. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ William M. Reddy: The Making of Romantic Love: Longing and Sexuality in Europe, South Asia, and Japan, 900-1200 CE. Chicago - London: University of Chicago Press, 2012, s. 208-213. ISBN 978-0-226-70626-9. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ Sara Cockerill: Eleanor of Castile: The Shadow Queen. Stroud: Amberley Publishing Limited, 2014, s. 31. ISBN 978-1-4456-3589-7. [dostęp 2017-10-18].