Renald I (hrabia Boulogne)
 | |
| hrabia Dammartin | |
| Okres | |
|---|---|
| hrabia Boulogne (jako małżonek Idy) | |
| Okres | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | Maria z Châtillon |
| Żona | Ida |
| Dzieci | |
Renald z Dammartin (ur. ok. 1165/1170[1], zm. w 1227[2]) – hrabia Dammartin, hrabia Boulogne poprzez małżeństwo z hrabiną Idą od 1190.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Renald był synem hrabiego Dammartin Alberyka III[2][3] i Matyldy, córki hrabiego Clermont Renalda II[1]. Dorastał na dworze króla Francji[2][3] jako towarzysz młodego Filipa II Augusta. Po pierwszym wystąpieniu przeciwko królom Francji uzyskał przebaczenie i poślubił krewną Filipa Augusta, Marię z Châtillon[2]. W 1190 jednak ją oddalił[2] i porwał hrabinę Boulogne Idę, córkę Mateusza I z rodu hrabiów Flandrii i hrabiny Boulogne Marii, córki króla Anglii Stefana z Blois[2]. Ida zamierzała poślubić Arnolda z Guines, jednak prawdopodobnie po porwaniu uległa urokowi Renalda, poślubiła go i pomogła mu uwięzić konkurenta do jej ręki[4][5]. Ślub z Idą miał miejsce w 1190[2][3].
Renald złożył przysięgę wierności Filipowi II Augustowi z hrabstwa Boulogne. Wkrótce potem jednak ponownie stanął po stronie króla Anglii[2][3]: najpierw sprzymierzył się z Ryszardem Lwie Serce, a w 1199 złożył hołd Janowi bez Ziemi[3]. Pogodził się z Filipem Augustem w 1200 i u jego boku wziął udział w podboju Normandii. Król nagrodził go nowymi nadaniami (m.in. hrabstwem Aumale), co w połączeniu z dotychczasowymi dobrami uczyniło z niego jednego z potężniejszych wasali korony francuskiej. Filip August wspierał Renalda z waśniach z innymi feudałami oraz zapewnił korzystne związki krewnym Renalda: jego brat Szymon ożenił się z królewską siostrzenicą Marią z Ponthieu[2], a jedyne dziecko Renalda, pochodząca ze związku z Idą Matylda poślubiła królewskiego syna Filipa Hurepela[2][3].
Jednak spór Renalda z biskupem Beauvois (królewskim kuzynem) doprowadził do ponownego konfliktu z królem[2][3]. Po tym jak Renald w obecności licznych świadków groził królowi, a następnie w gniewie opuścił dwór, Filip August poprowadził wyprawę na hrabstwo Boulogne[2]. Renald w 1212 uciekł, a w 1213 wspierał wojska angielskie walczące przeciwko Filipowi Augustowi. W 1214 wziął udział po stronie angielskiej w bitwie pod Bouvines. Trafił wówczas do niewoli francuskiej, w której pozostał aż do śmierci[2][3]. Gdy po 13 latach uwięzienia przekonał się, że nigdy nie odzyska wolności, miał popełnić samobójstwo[5][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Paris Region. Clermont and Dammartin. [w:] Medieval Lands [on-line]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Rainald I.. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2020-03-26]. (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i Renaud de Dammartin, Count of Boulogne (1165–1227). W: Jim Bradbury: The Routledge Companion To Medieval Warfare. Abingdon – New York: Routledge, 2004, s. 99. ISBN 0-415-22126-9. [dostęp 2020-03-26]. (ang.).
- ↑ William M. Reddy: The Making of Romantic Love: Longing and Sexuality in Europe, South Asia, and Japan, 900-1200 CE. Chicago – London: University of Chicago Press, 2012, s. 208-213. ISBN 978-0-226-70626-9. [dostęp 2020-03-26]. (ang.).
- ↑ a b Sara Cockerill: Eleanor of Castile: The Shadow Queen. Stroud: Amberley Publishing Limited, 2014, s. 49, 51. ISBN 978-1-4456-3589-7. [dostęp 2020-03-26]. (ang.).