Ian Millar

Ian Donald Millar
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1947
Halifax, Kanada

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

185 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
srebro Pekin 2008 jeździectwo
(skoki drużynowo)
Odznaczenia
Order Kanady – Członek (Member)
Multimedia w Wikimedia Commons

Ian Millar (ur. 6 stycznia 1947 w Halifax) – kanadyjski sportowiec, jeździec, dziesięciokrotny olimpijczyk, srebrny medalista olimpijski z igrzysk w Pekinie, wielokrotny złoty medalista igrzysk panamerykańskich, mistrzostw kraju i Pucharu Świata w jeździectwie w skokach przez przeszkody; rekordzista pod względem liczby występów na igrzyskach olimpijskich.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Jest trenerem jeździectwa, trenował m.in. mistrzynię świata Gail Greenough i srebrną medalistkę olimpijską Jill Henselwood[1][2]. Treningi oraz hodowlę koni prowadzi na zarządzanej wraz z dziećmi Millar Brooke Farm w pobliżu Perth w Ontario[3].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W trakcie ponad czterdziestoletniej kariery dziesięciokrotnie zdobył tytuł mistrza kraju[4][5]. Będąc członkiem reprezentacji narodowej od 1971 roku[6][7] sześciokrotnie uczestniczył w indywidualnych[8] i drużynowych[9] mistrzostwach świata, zajmując trzykrotnie miejsca w pierwszej piątce drużynowo oraz dwukrotnie plasując się indywidualnie w pierwszej dziesiątce tych zawodów[5]. W dziewięciu występach w igrzyskach panamerykańskich zdobył łącznie dziewięć medali[1][4], w tym trzy złote w latach 1987 i 1999, co czyni go najbardziej utytułowanym jeźdzcem w historii tej imprezy[5]. Czternastokrotnie uczestniczył w finałach Pucharu Świata[10][11], w którym trzykrotnie stawał na podium[5][12]. Dwukrotnie zwyciężył w tych zawodach, w latach 1988 i 1989, zostając pierwszym w historii zawodnikiem, który obronił tytuł, dodatkowo jeszcze na tym samym koniu[13].

Od 1972 roku wybierany do wszystkich kanadyjskich olimpijskich reprezentacji, opuścił jedynie zbojkotowane przez państwa zachodnie moskiewskie igrzyska[14][15]. Do igrzysk w Pekinie jego najlepszą pozycją było dwukrotnie czwarte miejsce drużynowo i trzynaste indywidualnie[7][14][16]. Choć nie poprawił wówczas indywidualnego wyniku, zdobył w drużynie pierwszy w karierze medal olimpijski w swoim dziewiątym występie na igrzyskach[17]. Wyrównawszy tym samym osiągnięcie austriackiego żeglarza, Huberta Raudaschla, postawił sobie następnie za cel jego pobicie[14]. Sztuka ta udała mu się cztery lata później w Londynie: zajmując najlepsze w karierze 9. miejsce indywidualnie[18] został z dziesięcioma startami rekordzistą pod względem liczby występów na igrzyskach olimpijskich[19][20].

Na początku maja 2019 roku ogłosił zakończenie kariery[21][22].

Wyniki na igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska Konkurencja Wynik
1972 Monachium Skoki drużynowo 6
1976 Montréal Skoki drużynowo 5
1984 Los Angeles Skoki drużynowo 4
1984 Los Angeles Skoki indywidualne 14
1988 Seul Skoki drużynowo 4
1988 Seul Skoki indywidualne 15
1992 Barcelona Skoki drużynowo 9
1992 Barcelona Skoki indywidualne 54
1996 Atlanta Skoki drużynowo 16
1996 Atlanta Skoki indywidualne 46
2000 Sydney Skoki drużynowo 9
2000 Sydney Skoki indywidualne 13
2004 Ateny Skoki indywidualne 22
2008 Pekin Skoki drużynowo
2008 Pekin Skoki indywidualne 23
2012 Londyn Skoki drużynowo 5
2012 Londyn Skoki indywidualne 9

Varia[edytuj | edytuj kod]

  • W 1986 roku został odznaczony Orderem Kanady, a trzy lata później został sportowcem roku Ontario[5].
  • W 1990 roku ukazała się jego biografia Riding high: Ian Millar's world of show jumping napisana wraz z Larrym Scanlanem (ISBN 978-0-7710-5872-1)[23].
  • W 1996 roku wraz ze swoim wierzchowcem, Big Benem[24], zostali przyjęci do Canadian Sports Hall of Fame[1][16].
  • Ojciec był dentystą, a matka pielęgniarką[14].
  • Od 1969 roku był żonaty z Lynn, która zmarła w 2008 roku po walce z rakiem[14][25]. Ich dzieci z tego związku, Jonathon[26] i Amy[27], również są jeźdźcami, reprezentantami kraju[1][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Ian Millar @ thecanadianencyclopedia.com. thecanadianencyclopedia.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-28)]. (ang.).
  2. ↑ Ian Millar, Canada's record-breaking show jumper, compares Olympics, from Munich 1972 to London 2012. ottawasun.com. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
  3. ↑ Millar Brooke Farm Ltd. millarbrookefarm.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  4. ↑ a b c Riders L-N. equestrianjumpingcanada.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e Ian Millar. millarbrookefarm.com. [dostęp 2014-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-29)]. (ang.).
  6. ↑ Ian Millar Equestrian – Jumping Profile. olympic.ca. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
  7. ↑ a b Ian Millar @ sports-reference.com. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-28)]. (ang.).
  8. ↑ Individual World Champions. equestrianjumpingcanada.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-17)]. (ang.).
  9. ↑ World Team Champions. equestrianjumpingcanada.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)]. (ang.).
  10. ↑ World Cup Results 1979–1995. equestrianjumpingcanada.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)]. (ang.).
  11. ↑ World Cup Results 1996–2012. equestrianjumpingcanada.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)]. (ang.).
  12. ↑ Candadians at the World Cup. equestrianjumpingcanada.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)]. (ang.).
  13. ↑ World Cup Trivia. equestrianjumpingcanada.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)]. (ang.).
  14. ↑ a b c d e The Olympics is not a young horse game'. canada.com. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
  15. ↑ Ian Millar, Canada's record-breaking show jumper, compares Olympics, from Munich 1972 to London 2012. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
  16. ↑ a b Ian Millar. nbcolympics.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-26)]. (ang.).
  17. ↑ Millar finally gets Olympic medal in show jumping at 61. thestar.com. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
  18. ↑ Individual Jumping Results. london2012.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-11)]. (ang.).
  19. ↑ Londyn 2012: będzie rekord, dziesiąte igrzyska Iana Millara. eurosport.onet.pl. [dostęp 2015-02-06]. (pol.).
  20. ↑ Ian Millar competes in 10th Olympics. espn.go.com. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
  21. ↑ Olympic Jumping legend Ian Millar has announced his retirement from international competition after more than four decades. fei.org. [dostęp 2019-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-21)]. (ang.).
  22. ↑ Legenda jeździectwa mówi: "dość". Uczestnik dziesięciu igrzysk zakończył karierę. polskieradio24.pl. [dostęp 2019-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-21)]. (pol.).
  23. ↑ Riding high: Ian Millar's world of show jumping. worldcat.org. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
  24. ↑ Big Ben. thecanadianencyclopedia.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)]. (ang.).
  25. ↑ Ageless Millar leads silver-haired charge. thestar.com. [dostęp 2012-08-14]. (ang.).
  26. ↑ Jonathon Millar. millarbrookefarm.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (ang.).
  27. ↑ Amy Millar. millarbrookefarm.com. [dostęp 2012-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-03)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ian_Millar&oldid=73616786”