Humberto Soto
| Pseudonim | „La Zorrita” |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 11 maja 1980 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 172 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | półśrednia |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 76 |
| Zwycięstwa | 65 (KO 35) |
| Przez nokauty | 34 |
| Porażki | 8 |
| Remisy | 2 |
| Nieodbyte | 1 |
Humberto Soto (ur. 11 maja 1980 w Los Mochis) – meksykański bokser, były mistrz świata w kategorii piórkowej,super piórkowej oraz lekkiej.
Zawodową karierę rozpoczął we wrześniu 1997. 20 sierpnia 2005 w Rosemont (USA) nieoczekiwanie zdobył tytuł tymczasowego mistrza świata WBC w kategorii piórkowej, pokonując na punkty Amerykanina Rocky Juareza. Soto przyjął propozycję walki zaledwie na dwa tygodnie przez pojedynkiem[1]. Swój tytuł obronił jeden raz, pokonując przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Kolumbijczyka Oscara Leona[2], a następnie zmienił kategorię wagową na wyższą. Wygrał cztery kolejne pojedynki, a 17 listopada 2007 stanął przed szansą wywalczenia tytułu mistrzowskiego junior lekkiej WBO, przegrał jednak z Joanem Guzmánem z Dominikany na punkty[3].
28 czerwca 2008 zmierzył się z Francisco Lorenzo. Pierwotnie stawką pojedynku miał być tytuł tymczasowego mistrza świata junior lekkiej federacji WBC. W czwartej rundzie po ciosach Soto bokser z Dominikany był liczony. W tej samej rundzie Meksykanin kolejny raz powalił rywala na deski, jednak ostatni cios zadał już wtedy, gdy Lorenzo klęczał na ringu. W wyniku tego ciosu Lorenzo nie mógł już kontynuować walki, a Soto został za ten incydent zdyskwalifikowany. WBC postanowiło jednak nie przyznawać Lorenzo tytułu tymczasowego mistrza świata z uwagi na kontrowersyjne zakończenie walki[4].
Niecałe cztery miesiące później 28 czerwca 2008 w Torreno (Meksyk) Soto wywalczył jednak tytuł tymczasowego mistrza świata WBC, pokonując w jedenastej rundzie przez TKO rodaka Gamaliela Díaza[5]. 20 grudnia 2008 doszło do rewanżowej walki z Lorenzo, a stawką pojedynku był wakujący tytuł pełnoprawnego mistrza federacji WBC. Tym razem jednogłośnie na punkty wygrał Soto[6].
W marcu 2009, w pierwszej obronie mistrzowskiego pasa, pokonał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Amerykanina Antonio Davisa[7]. Kolejną walkę stoczył miesiąc później – pokonał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Kanadyjczyka Benoit Gaudeta[8]. 15 września 2009 pokonał już w drugiej rundzie (TKO) Kolumbijczyka Aristidesa Pereza[9]. W ostatnim pojedynku w 2009 (w kategorii lekkiej) pokonał na punkty byłego mistrza WBC w kategorii junior lekkiej i IBF w kategorii lekkiej, Meksykanina Jesúsa Cháveza. Chávez w pierwszej rundzie leżał na deskach, ponadto sędzia odebrał mu po jednym punkcie w rundzie piątej (za popychanie) i szóstej (za cios poniżej pasa)[10].
13 marca 2010 w Arlington (USA) wywalczył wakujący tytuł mistrza świata WBC w kategorii lekkiej, pokonując na punkty Amerykanina Davida Díaza. Díaz w pierwszej i dwunastej rundzie leżał na deskach[11]. Po zwycięstwie zrezygnował z tytułu mistrza świata w kategorii junior lekkiej.
Dwa miesiące później po raz pierwszy obronił swój nowy tytuł, pokonując na punkty Ricardo Domingueza z Meksyku[12]. 18 września 2010 pokonał w obronie tytułu Fidela Monterrosa Munoza (Kolumbia)[13] a 4 grudnia 2010 Urbano Antillona z Meksyku[14], obydwu jednogłośnie na punkty.
W dniu 25 czerwca 2011 stanął do obrony tytułu po raz czwarty z Japończykiem Motoki Sasaki. Zdominował przeciwnika w 5r. rzucając go na deski. W 11r. Sasaki poślizgnął się i nie mógł kontynuować walki. Sędziowie przyznali jednogłośne zwycięstwo Soto[15]. Po skutecznej obronie wstępnie, a w lipcu, ostatecznie ogłosił rezygnację z pasa w kategorii lekkiej i przejście do wagi lekkopółśredniej.
23 czerwca 2012 Soto, zmierzył się z najgroźniejszym puncherem dywizji junior półśredniej Lucasem Matthysse. Argentyńczyk wygrał poprzez poddanie Soto w 5 rundzie. Do czasu przerwania walki Soto wygrywał na punkty (49-45, 48-46, 47-47).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Humberto Soto. HBO.com. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Frank Gonzalez Jr.: Joan Guzman Too Slick for Humberto Soto. eastsideboxing.com, 18 listopada 2007. [dostęp 2009-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-30)]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: Francisco Lorenzo DQ4 Humberto Soto. Fightwriter.com. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Soto defeats Lorenzo!. Fightnews.com, 20.12.2008. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Schedule/results 2009. BBC Sport. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Boks: Soto nie oddał mistrzowskiego tytułu. Rzeczpospolita, 03.05.2009. [dostęp 2009-10-15]. (pol.).
- ↑ Nondqayi tops Arce, wins IBF belt; Soto, Solis victorious. Fightnews.com, 16.09.2009. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Cermeno, Soto victorious. Fightnews.com, 19.12.2009. [dostęp 2009-12-23]. (ang.).
- ↑ Jeff Zimmerman, David Finger: Pacquiao-Clottey undercard. Fightnews.com, 13.03.2010. [dostęp 2010-05-19]. (ang.).
- ↑ Soto defends WBC belt. Fightnews.com, 15.05.2010. [dostęp 2010-05-19]. (ang.).
- ↑ Zwycięstwa Soto, Arce i Cheveza (Bokser.org)[dostęp 21-06-2011]
- ↑ Po wielkiej wojnie Soto obronił tytuł (Bokser.org)[dostęp 21-06-2011]
- ↑ Soto zachowuje pas (Bokser.org)[dostęp 21-06-2011]