Helena Kaut-Howson
Helena Kaut-Howson (ur. 21 sierpnia 1940[1] we Lwowie[2]) – polska aktorka i reżyser teatralny, od 1965 na emigracji w Wielkiej Brytanii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim oraz w 1964 reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie[1]. Na początku lat 60. była aktorką w Teatrze Żydowskim w Warszawie[3]. W 1965 poślubiła Richarda Howsona i wyjechała z nim do Wielkiej Brytanii (jej mąż nie otrzymał pozwolenia na pobyt stały w Polsce)[1][3].
Na emigracji występowała na polskich scenach jako aktorka[1]. W 1967 rozpoczęła studia w Royal Academy of Dramatic Art RADA), po ukończeniu studiów pracowała jako asystent reżysera w Royal Court Theatre, następnie także jako reżyser w RADA, w pierwszej połowie lat 70 na scenach izraelskich[4]. W 1978 wystawiła Henryka V Williama Shakespeare’a w Octagon Theatre w Bolton[3]. Po 1979 zrezygnowała ostatecznie z aktorstwa[1]. Jako reżyser pracowała na scenach polskich, w Teatrze Polskim ZASP, scenie Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego oraz Teatrze Nowym, gdzie wyreżyserowała Wyjątkowe pozwolenie na pobyt nagrodzone przez Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza w 1984 nagrodą teatralną. Od lat 80. pracowała przede wszystkim w teatrach angielskich, m.in. na scenach studenckich RADA i London Academy of Music and Dramatic Art (LAMDA), Leeds Playhouse i Playhouse w Londynie[1][3], a także m.in. w Izraelu, Kanadzie i Irlandii[4]. W latach 1992-1995 była dyrektorem artystycznym Teatru Clwyd. W 1992 odniosła sukces przedstawieniami Pełnia księżyca według Caradoga Pricharda i Devils według Johna Whitinga. W 1994 otrzymała Peter Brook Open Space Award, a za The Rose Tattoo według Tennessee Williamsa w 1995 nagrodę dla najlepszego reżysera w ramach British Regional Theathre Awards[1][3]. Od 1996 współpracowała m.in. z Royal Exchange Theatre w Manchesterze i innymi scenami w Wielkiej Brytanii, Izraelu, Japonii, USA i Kanadzie[4], kontynuowała także współpracę z RADA i LAMDA, po 2000 reżyserowała także w Polsce, kolejno Zwycięstwo Howarda Bakera we Wrocławskim Teatrze Współczesnym (2003), które otrzymało Grand Prix II Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy[3], Miarkę za miarkę Williama Shakespeare’a w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (2005), Zemstę nietoperza Johanna Straussa syna w Operze Wrocławskiej (2008), Przebudzenie wiosny Franka Wedekinda w Teatrze Powszechnym w Warszawie[4]. W 2004 należała do założycieli Sceny Poetyckiej w Teatrze Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie (od 2012 pod nazwą Scena Polska.UK)[3].
W 2022 otrzymała Nagrodę Sekcji Krytyków Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI)[2]. W tym samym roku wystawiła w Globe Theatre Króla Leara z Kathryn Hunter w roli głównej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Krzysztof Dybciak, Zdzisław Kudelski (red.) Leksykon kultury polskiej poza krajem od roku 1939. Tom 1, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin 2000, s. 171-172 (biogram autorstwa Ewy Guderian-Czaplińskiej).
- ↑ a b Nagrody Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (POITI)
- ↑ a b c d e f g Ewa Urszula Stepan Polka na wyspach
- ↑ a b c d Helena Kaut-Howson, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-10-19].
- ↑ This great stage of fools: A sneak peek at King Lear
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Helena Kaut-Howson, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-10-19].