Halvor Hansson
 generał major | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1907–1956 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Halvor Hansson (ur. 4 czerwca 1886, zm. 4 listopada 1956) – norweski wojskowy, generał major. W 1946 pełnił funkcję naczelnego dowódcy Norweskich Sił Zbrojnych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1907 ukończył Krigsskolen w Oslo, a 4 lata później Wyższą Szkołę Wojskową[1]. W 1922 w ukończył studia przygotowujące do służby w sztabie generalnym[1].
W 1923 został kapitanem i pełnił funkcję kierownika biura w sztabie generalnym[1]. W 1927 został szefem sztabu 6. Dywizji, a w 1934 szefem wydziału łączności w sztabie generalnym[1]. W 1938 został szefem biura wojskowego w Norges Statsbaner, w związku z czym podczas niemieckiej inwazji na Norwegię był odpowiedzialny za organizację transportu kolejowego wojsk[1].
Po przełamaniu norweskiej obrony w południowej części kraju dołączył do generała Ottona Ruge, został mianowany pułkownikiem i szefem sztabu generalnego[1]. Hansson został aresztowany przez okupantów 20 stycznia 1941[1]. Początkowo przetrzymywany był w siedzibie policji w Oslo, a następnie trafił do Niemiec[1]. Do 1945 był jeńcem wojennym, przebywał m.in. w obozie w Ostrzeszowie[1].
1 czerwca 1946 został mianowany naczelnym dowódcą Norweskich Sił Zbrojnych, funkcję tę pełnił do 1 sierpnia tego samego roku[1].
Działalność polityczna Hanssona budzi kontrowersje, według dokumentów partyjnych należał on do Nasjonal Samling, czemu jednak zawsze zaprzeczał[1].
W 1915 wziął ślub z Øyvor Hansson. Z powodu aktywnej działalności w NS jego żony rozwiódł się z nią w trakcie II wojny światowej[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal Świętego Olafa z gałązką dębową (1949)[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari (1947)[3]