Grand Prix na Żużlu 1997

Grand Prix IMŚ na Żużlu 1997
1997 Speedway Grand Prix
1996 1998
Dyscyplina

żużel

Organizator

FIM

Szczegóły turnieju
Pierwsze zawody

17 maja 1997
Praga

Zamknięcie (finał)

20 września 1997
Vojens

Liczba zawodników

18 (24)

I miejsce I miejsce

Greg Hancock
 Stany Zjednoczone

II miejsce II miejsce

Billy Hamill
 Stany Zjednoczone

III miejsce III miejsce

Tomasz Gollob
 Polska

Grand Prix IMŚ na Żużlu 1997 to cykl turniejów, prowadzony przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM). Cykl Grand Prix (od 1995) zastąpił jedniodniowe Indywidualne Mistrzostwa Świata. W sezonie 1997 17 żużlowców zmaga się o tytuł Mistrza Świata podczas 6 rund.

Zasady[edytuj | edytuj kod]

Każdy z sześciu turniej składa się z 24 biegów. Wedle losowania, zawodnicy startują wedle dwudziestobiegówki. Następnie, na podstawie zdobytych punktów, przydzielani są do biegów finałowych. I tak: najlepsza czwórka startuje w finale A (bieg 24), miejsca 5-8 w finale B (bieg 23), miejsca 9-12 w finale C (bieg 22), miejsca 13-16 w finale D (bieg 21), natomiast pozostała dwójka nie bierze udziału w biegach finałowych.

Pozycje startowe w finałach B, C i D są przydzielane na podstawie miejsca po 20. biegach. Zawodnicy z miejsc 5, 9 i 13 startują z toru A w kasku czerwonym, miejsca 6, 10 i 14 z toru B w kasku niebieskim, miejsca 7, 11 i 15 z toru C w kasku białym, natomiast miejsca 8, 12 i 16 z toru D w kasku żółtym. W finale A zawodnicy sami wybierają tor w kolejności zajętego miejsca po 20. biegach.

Punktacja[edytuj | edytuj kod]

Punktacja pozostała niezmienna w porównaniu do sezonu poprzedniego.

Miejsce 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18
Punkty 25 20 18 16 14 13 12 11 9 8 7 6 4 3 2 1 0 0

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy z numerami 1-15 oraz 17-18 startowali we wszystkich turniejach. Pierwsza ósemka to kolejno najlepsi żużlowcy z Grand Prix '96. Numery 9-10 oraz 17-18 otrzymali zawodnicy, którzy zajmowali miejsca 1-2 oraz 3-4 w GP Challenge '96. Numery 11-12 to najlepsza dwójka z Finału Interkontytentalnego '96, a 13-14 z Finału Kontynentalnego '96. Numer 15 otrzymał indywidualny mistrz świata juniorów z 1996. Na każdy turniej z numerem 16 wystartuje inny zawodnik (tzw. dzika karta). Rezerwowymi (zawodnikami oczekującymi) byli zawodnicy z klasyfikacji generalnej GP '96, którzy nie startowali w tegorocznym cyklu.

Stali uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

(1) Stany Zjednoczone Billy HamillMistrz Świata 1996
(2) Dania Hans NielsenWicemistrz Świata 1996
(3) Stany Zjednoczone Greg Hancock3. miejsce w GP 1996
(4) Szwecja Tony Rickardsson4. miejsce w GP 1996
(5) Szwecja Henrik Gustafsson5. miejsce w GP 1996
(6) Szwecja Peter Karlsson6. miejsce w GP 1996
(7) Wielka Brytania Mark Loram7. miejsce w GP 1996
(8) Wielka Brytania Chris Louis8. miejsce w GP 1996
(9) Wielka Brytania Simon Wigg1. miejsce w Grand Prix Challenge 1996
(10) Australia Leigh Adams2. miejsce w Grand Prix Challenge 1996
(11) Szwecja Jimmy Nilsen1. miejsce w Finale Interkontynentalnym 1996
(12) Dania Brian Andersen2. miejsce w Finale Interkontynentalnym 1996
(13) Polska Tomasz Gollob1. miejsce w Finale Kontynentalnym 1996
(14) Polska Sławomir Drabik2. miejsce w Finale Kontynentalnym 1996
(15) Polska Piotr ProtasiewiczMistrz Świata Juniorów 1996
(16) dzika karta
(17) Szwecja Mikael Karlsson3. miejsce w Grand Prix Challenge 1996
(18) Wielka Brytania Andy Smith4. miejsce w Grand Prix Challenge 1996

Rezerwowi[edytuj | edytuj kod]

(19) Stany Zjednoczone Sam Ermolenko5. miejsce w Grand Prix Challenge 1996

Dzikie karty[edytuj | edytuj kod]

(16) Czechy Tomáš TopinkaGrand Prix Czech
(16) Australia Jason CrumpGrand Prix Szwecji
(16) Niemcy Robert BarthGrand Prix Niemiec
(16) Wielka Brytania Joe ScreenGrand Prix Wielkiej Brytanii
(16) Polska Rafał DobruckiGrand Prix Polski
(16) Dania Jesper B. JensenGrand Prix Danii

Terminarz i wyniki[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Grand Prix Stadion Miasto Zwycięzca
1 17 maja Czech Stadion Markéta Czechy Praga Stany Zjednoczone Greg Hancock Wyniki
2 14 czerwca Szwecji Motorstadium Szwecja Linköping Polska Tomasz Gollob Wyniki
3 6 lipca Niemiec Stadion Ellermühle Niemcy Landshut Dania Hans Nielsen Wyniki
4 9 sierpnia Wielkiej Brytanii Odsal Stadium Wielka Brytania Bradford Dania Brian Andersen Wyniki
5 30 sierpnia Polski Stadion Olimpijski Polska Wrocław Stany Zjednoczone Greg Hancock Wyniki
6 20 września Danii Speedway Center Dania Vojens Wielka Brytania Mark Loram Wyniki

Klasyfikacja końcowa[edytuj | edytuj kod]

Poz Zawodnik CZE
Czechy
SWE
Szwecja
GER
Niemcy
GBR
Wielka Brytania
POL
Polska
DEN
Dania
Punkty
1 Stany Zjednoczone (3) Greg Hancock 25 20 18 12 25 18 118
2 Stany Zjednoczone (1) Billy Hamill 20 12 16 20 20 13 101
3 Polska (13) Tomasz Gollob 18 25 1 14 18 16 92
4 Szwecja (4) Tony Rickardsson 11 18 14 13 14 20 90
5 Wielka Brytania (7) Mark Loram 7 13 8 16 12 25 81
6 Dania (12) Brian Andersen 9 14 20 25 4 8 80
7 Dania (2) Hans Nielsen 8 16 25 7 7 12 75
8 Szwecja (11) Jimmy Nilsen 13 7 13 18 9 11 71
9 Wielka Brytania (9) Chris Louis 12 4 12 4 13 14 59
10 Australia (10) Leigh Adams 6 6 9 9 3 9 42
11 Polska (14) Sławomir Drabik 16 2 6 2 11 1 38
12 Szwecja (6) Peter Karlsson 4 11 3 6 6 7 37
13 Polska (15) Piotr Protasiewicz 1 ns 11 0 16 3 31
14 Wielka Brytania (18) Andy Smith ns 9 4 3 ns 6 22
15 Szwecja (5) Henrik Gustafsson 14 3 1 2 ns 20
16 Szwecja (17) Mikael Karlsson ns 1 ns 11 ns 2 14
17 Wielka Brytania (9) Simon Wigg 3 ns 2 ns 8 ns 13
18 Australia (16) Jason Crump 8 8
18 Wielka Brytania (16) Joe Screen 8 8
20 Niemcy (16) Robert Barth 7 7
21 Dania (16) Jesper B. Jensen 4 4
22 Czechy (16) Tomáš Topinka 2 2
23 Polska (16) Rafał Dobrucki 1 1
Stany Zjednoczone (19) Sam Ermolenko ns ns

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]