Gramatyka historyczna

Gramatyka historyczna (diachroniczna) – gramatyka demonstrująca rozwój języka w ujęciu diachronicznym, czyli na przestrzeni wieków. W jej ramach sprawdza się, jakie zmiany zaszły w poszczególnych elementach systemu językowego: fonetycznym, słowotwórczym, fleksyjnym i składniowym^[1]. Przeciwstawiana gramatyce synchronicznej^[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• językoznawstwo historyczne
• językoznawstwo historyczno-porównawcze

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• KazimierzK. Polański KazimierzK. (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897 .