Dobiesławice (gmina)

Dobiesławice
gmina wiejska
1919–1954[1]
Państwo

 Polska

Województwo

1919–39: kieleckie (II RP)
1945–54: kieleckie (PRL)

Powiat

pińczowski

Siedziba

Dobiesławice

Populacja (1921)
• liczba ludności


4701[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

11

brak współrzędnych

Dobiesławice – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku w woj. kieleckim. Siedzibą władz gminy były Dobiesławice[3].

W okresie międzywojennym gmina Dobiesławice należała do powiatu pińczowskiego w woj. kieleckim. 1 października 1927 z gminy Dobiesławice wyłączono wieś Chrusty Gorzkowskie, włączając ją do gminy Nagórzany[4].

Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. 1 czerwca 1949 z gminy Dobiesławice wyłączono gromadę Wojciechów, włączając ją do gminy Kazimierza Wielka w tymże powiecie[5].

Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 11 gromad: Brończyce, Dobiesławice, Donatkowice, Gorzków, Kaczkowice, Plechów, Podolany, Prokocice, Sędziszowice, Stradlice i Zysławice[6].

Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[7]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Dobiesławice nie przywrócono[8], a jej dawny obszar wszedł głównie w skład gmin Bejsce i Kazimierza Wielka.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. kieleckiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom III – Województwo Kieleckie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1925
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. Dz.U. z 1927 r. nr 82, poz. 724
  5. Dz.U. z 1949 r. nr 24, poz. 166
  6. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  7. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  8. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312