Góra Kawalerska
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Wysokość | 75 m n.p.m. |
| Wybitność | 20 m |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′41,9112″N 16°57′28,9728″E/52,411642 16,958048 | |
Góra Kawalerska – nieistniejące (splantowane) wzgórze ostańcowe[1] (ostaniec erozyjny wyższego poziomu terasowego Warty[2]) zlokalizowane w Poznaniu, na terenie Śródki.
Góra Kawalerska była w okresie wczesnośredniowiecznym najwyższym wzniesieniem okolic grodu na Ostrowie Tumskim – miała wysokość 75 m n.p.m. Wznosiła się około 600 metrów na wschód od katedry i palatium. Jej wysokość względna wynosiła około 20 metrów. Stanowiła dla mieszkańców grodu miejsce wyjątkowe, zwłaszcza że z jej stoków wypływało źródło, o czym informuje Kronika Reformatów. W pradziejach teren ten wykorzystywany był jako miejsce pochówków, a niewykluczone jest jego znaczenie jako ośrodka kultów przedchrześcijańskich[3].
W końcu XVII wieku na stokach wzgórza wybudowano kościół i klasztor Reformatów. Około 1836 wzgórze częściowo splantowano pod budowę Fortu Prittwitz. Ostatecznie zostało zniwelowane podczas budowy ulicy Podwale w latach 30. XX wieku (rozebrano wówczas także fort)[3][2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Biała Góra, Wzgórze Winiarskie – inne możliwe ośrodki kultów przedchrześcijańskich w tym rejonie[3]
- cmentarzysko na Śródce w Poznaniu – nekropolia w pobliżu
- Wzgórze Kapitulne – inny splantowany ostaniec w pobliżu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ RENATA GRAF, ALFRED KANIECKI, Sposoby przedstawiania elementów środowiskowych na XVII- i XVIII-wiecznych planach Poznania i ich wiarygodność, Przegląd Geograficzny 3(80)/2008, s.347.
- ↑ a b Alfred Kaniecki, Wpływ antropopresji na przemiany środowiskowe w dolinie Warty w Poznaniu, s.28.
- ↑ a b c Ewa Pawlak, Paweł Pawlak, Świetność poznańskiej Śródki i Ostrówka z ziemi wydobyta, w: Wielkopolski Biuletyn Konserwatorski, tom IV/2015, s. 200-203, ISBN 978-83-931388-9-0.