Ferruccio Tagliavini
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Ferruccio Tagliavini (ur. 14 sierpnia 1913 w Reggio nell’Emilia, zm. 28 stycznia 1995 tamże[1]) – włoski śpiewak, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował w Parmie u Italo Brancucciego oraz we Florencji u Amedeo Bassiego[1][2]. W 1938 roku debiutował we Florencji rolą Rudolfa w Cyganerii Giacomo Pucciniego[2], zdobywając pierwszą nagrodę na festiwalu Maggio Musicale Fiorentino[1]. Od 1942 do 1953 roku występował w mediolańskiej La Scali[1]. Występował gościnnie w Holandii (1943), Ameryce Południowej (1946–1947), nowojorskiej Metropolitan Opera (1947–1954 i 1961–1962)[2] i San Francisco Opera (1948–1949 i 1952)[1]. W 1950 roku zadebiutował w Covent Garden Theatre w Londynie[1][2]. Po raz ostatni wystąpił na scenie operowej w 1965 roku w Wenecji w tytułowej roli w Wertherze Masseneta[2]. Później występował jeszcze jako artysta estradowy, ostatni raz w 1981 roku w nowojorskiej Carnegie Hall[2].
Był jednym z przedstawicieli stylu bel canto[2]. Zasłynął rolami lirycznymi w operach Belliniego i Donizettiego, wykonywał też czołowe role w operach Verdiego i Pucciniego[2]. Występował w filmach muzycznych, m.in. w Cyruliku sewilskim Mario Costy (1946) i Vento di primavera Giulio Del Torre i Arthura Marii Rabenalta (1958), wziął też udział w serii amerykańskich programów telewizyjnych Voice of Firestone (1950–1954)[2].
Od 1941 roku był żonaty ze śpiewaczką Pią Tassinari[1][2].