Enzo Maresca

Enzo Maresca
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1980
Pontecagnano

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Leicester City (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1991–1994 A.C. Milan
1994–1998 Cagliari Calcio
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–2000 West Bromwich 47 (5)
2000–2005 Juventus F.C. 37 (4)
2000–2001 Bologna FC (wyp.) 23 (0)
2002–2003 Piacenza (wyp.) 31 (9)
2004–2005 ACF Fiorentina (wyp.) 25 (5)
2005–2009 Sevilla FC 96 (13)
2009–2010 Olympiakos SFP 24 (5)
2011–2012 Málaga CF 39 (4)
2012–2014 UC Sampdoria 17 (3)
2014–2016 US Palermo 47 (1)
2016–2017 Hellas Verona 8 (0)
W sumie: 394 (49)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1995  Włochy U-15 5 (0)
1995  Włochy U-16 1 (0)
1998  Włochy U-17 1 (1)
1998–1999  Włochy U-18 12 (4)
1999–2000  Włochy U-20 11 (6)
2000–2002  Włochy U-21 15 (2)
W sumie: 45 (13)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2017 Ascoli (asystent)
2017–2018 Sevilla FC (asystent)
2018–2019 West Ham United (asystent)
2020–2021 Manchester City U23
2021 Parma Calcio
2022–2023 Manchester City (asystent)
2023– Leicester City
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Enzo Maresca (ur. 10 lutego 1980 w Pontecagnano koło Salerno) – włoski trener i piłkarz, występujący na pozycji pomocnika.

Maresca rozpoczynał swoją karierę w Cagliari Calcio. Później grał krótko na Wyspach Brytyjskich, w drugoligowym angielskim West Bromwich Albion. Następnie wrócił do Włoch, gdzie rzadko występował w Juventusie. Do dziś jest formalnie zawodnikiem klubu z Turynu, jednak fakt, że nie mieścił się w składzie spowodował wypożyczenia do Bologny, Piacenzy i Fiorentiny. W sierpniu 2005 za 2,5 miliona euro przeszedł do Sevilla FC, z którą zdobył w 2006 Puchar UEFA oraz Superpuchar Europy. W meczu finałowym z Middlesbrough FC strzelił dwie bramki. W meczu o Superpuchar Europy przeciwko Barcelonie zdobył bramkę z rzutu karnego na 3:0. Nigdy nie wystąpił w reprezentacji Włoch.

Enzo Maresca wsławił się też swoją miłością do Juventusu, okazując to m.in. podczas meczu z Torino FC. W 2002 roku podczas Derbów Turynu, kiedy to strzelił wyrównującą bramkę w końcowych minutach meczu, zaczął udawać byka, symbol miasta Turyn. Jednak nigdy nie zdobył uznania działaczy Bianconerich i będąc wielokrotnie wypożyczany trafił później do Sevilli.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]