Einstossflammenwerfer 46
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Obsługa | 1 |
| Historia | |
| Produkcja | 1944–45 |
| Dane techniczne | |
| Magazynek | zbiornik o poj. 1,7l mieszanki |
| Wymiary | |
| Długość | 600 mm |
| Masa | |
| broni | 3,6 kg |
| Inne | |
| Zasięg maks. | 40 m |
| Zasięg skuteczny | 27 m[1] |
Einstossflammenwerfer 46 – ręczny miotacz ognia jednorazowego użytku konstrukcji niemieckiej z okresu II wojny światowej.
Broń została skonstruowana w 1944 roku. Dzięki małej masie przewidziano ją jako uzbrojenie uzupełniające. Początkowo planowano wprowadzenie jej na uzbrojenie oddziałów powietrznodesantowych. Później uznano, że może być ona masowo stosowana w walkach obronnych, nawet przez oddziały Volkssturmu. Z tego powodu nosiła ona także nazwę: Volksflammenwerfer 46 lub Abwehrflammenwerfer 46[2].
Od października 1944 miotacze były produkowane przez zakłady D.W.M w Borsigwalde. Do wiosny 1945 roku wyprodukowano 30 700 egzemplarzy broni[2]. Była ona używana m.in. w obronie Berlina w kwietniu i maju 1945 roku[2].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Einstossflammenwerfer 46 był jednostrzałowym miotaczem ognia jednorazowego użytku. Tworzył ją cylindryczny zbiornik mieszanki zapalającej o niewielkiej średnicy o pojemności 1,7 l. Był on zakończony dyszą o średnicy 9 mm z zapalnikiem nabojowym[2]. Pod dyszą był umieszczony chwyt pistoletowy ze spustem. Na pojemniku znajdowały się dwie zawieszki do pasa nośnego, za pomocą którego można było strzelać spod ramienia z zawieszonej broni. Całkowita masa broni wynosiła 3,6 kg. Maksymalny zasięg „strzału ogniowego” wynosił 40 m. Zasięg skuteczny – 27 m[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Skotnicki 2008 ↓, s. 13.
- ↑ a b c d Skotnicki 2008 ↓, s. 11-12.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Skotnicki. Niemieckie lekkie miotacze ognia 1935-45. „Poligon”. 1(8)/2008, s. 7-14, styczeń-marzec 2008. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.
