Edward Kowalczyk (aktor)
| Data i miejsce urodzenia | 12 października 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 października 1978 |
| Odznaczenia | |
  | |
Edward Jakub Kowalczyk (ur. 12 października 1905 w Lublinie, zm. 25 października 1978 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Antoniego i Eleonory Kowalczyków[1]. Jego brat Mieczysław Wielicz (1910–1983) był także aktorem[2]. Edward zadebiutował, mając 21 lat, jako statysta i epizodysta w Teatrze Miejskim w Lublinie. W 1928 złożył egzamin w ZASP, otrzymał angaż i grał na tamtejszej scenie do 1933. Następnie przystąpił do Objazdowego Teatru Wołyńskiego w Łucku, tam poznał swoją przyszłą żonę Helenę. W 1938 razem osiedli w Bydgoszczy, angażując się w tamtejszym Teatrze Miejskim. Podczas okupacji hitlerowskiej prowadził skład opałowy, angażując się w działalność konspiracyjną.
W 1945 przeniósł się na rok do Lublina, aby później związać resztę swojego życia z Warszawą, a pracę z Teatrem Współczesnym. Karierę teatralną zakończył w 1973, kiedy to przeszedł na emeryturę. Od 1948 występował w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia[1]. Od 1953 grał w filmach i spektaklach Teatru Telewizji.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Bródnowskim (sektor 83D-6-32)[3].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1953: Domek z kart – Kajdas, posterunkowy w Rozstajach
- 1958: Wolne miasto – kolejarz Stanisław Herman
- 1961: Wyrok – Stefan Kołodziejczyk, przewodniczący komitetu blokowego
- 1961: Samson – policjant
- 1964: Wilczy bilet
- 1965: Miejsce dla jednego – członek inspekcji
- 1968: Dzieci z naszej szkoły – dozorca (odc. 3 i 4)
- 1970: Romantyczni
- 1970: Kaszëbë – Bołda
- 1971: Wezwanie – Tadeusz, brat Jadwigi
- 1973: Janosik (odc. 9)
- 1974: Urodziny Matyldy – mężczyzna z prywatki
- 1975: Dyrektorzy (odc. 1–3)
Źródło: Filmpolski.pl[2].
Spektakle Teatru Tv[edytuj | edytuj kod]
- 1954: Karabiny matki Carrar – rybak
- 1958: Błędne koło
- 1958: Spadek
- 1961: Anna Karenina
- 1962: Jestem dorosły
- 1963: Dzieje jednego pocisku – rewirowy; robotnik
- 1964: Równanie Maxwella
- 1965: Dym
- 1965: Kapitan z Koepenick
- 1966: Jedna noc – protokolant
- 1967: Tak jest jak się państwu zdaje – służący
- 1968: Anatol – kelner
- 1968: Brat marnotrawny – Merriman
- 1969: Gniewko, syn rybaka – stary rycerz w Łęczycy (cz. 4)
- 1970: Dziewczęta z Nowolipek (cz. 3)
- 1971: Maskarada – kamerdyner
- 1971: Orzeł na dachu
- 1971: Późna miłość szalejem kwitnie – carska osoba
- 1972: Lato w Nohant – Jan
- 1973: Akcja V – ojciec Jończyka (cz. 3–4)
- 1973: W domu z powrotem
- 1977: Przed burzą (cz. 5)
- 1978: Więź – sekretarz
Źródło: Filmpolski.pl[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[4]
- Odznaka „Zasłużony dla Teatru Polskiego w Warszawie” (1976)[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Edward Kowalczyk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-12-13].
- ↑ a b c d Edward Jakub Kowalczyk w bazie filmpolski.pl
- ↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-12-13].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Edward Jakub Kowalczyk w bazie IMDb (ang.)
- Edward Jakub Kowalczyk w bazie Filmweb
- Edward Jakub Kowalczyk w bazie filmpolski.pl