Eddie Lockjaw Davis

Eddie Davis
Ilustracja
Eddie „Lockjaw” Davis
Imię i nazwisko

Edward Davis

Pseudonim

Lockjaw

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1922
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

3 listopada 1986
Culver City

Instrumenty

saksofon tenorowy

Gatunki

jazz (swing, bebop, hard bop, soul jazz), R&B

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

Bethlehem, Prestige, Roulette, Verve, Pablo

Powiązania

Count Basie, Shirley Scott, Johnny Griffin,
Harry „Sweets” Edison

Multimedia w Wikimedia Commons

Eddie „Lockjaw” Davis, właśc. Edward Davis[1] (ur. 2 marca 1922[2] w Nowym Jorku[2], zm. 3 listopada 1986[3] w Culver City[4]) – amerykański, jazzowy saksofonista tenorowy. Był muzykiem, który w swojej grze połączył różne style od big-bandowego z lat 40. do soul jazzu z przełomu lat 50. i 60.

Biografia i kariera[edytuj | edytuj kod]

Wybrałem instrument, z którym coś się wiązało. Przyglądając się muzykom, widziałem że piją, palą, rwą ładne laski i nie wstają rano. To mi się podobało. Następnie musiałem ustalić, kto skupia na sobie największe zainteresowanie i w rezultacie miałem do wyboru albo zostać saksofonistą tenorowym, albo perkusistą. Gra na bębnach wydawała mi się zbyt ciężką pracą, więc sprawiłem sobie saksofon. Taka jest prawda.[5]

Był muzycznym samoukiem. Osiem miesięcy po zakupie swojego pierwszego saksofonu zaczął grać zawodowo w klubach Harlemu[1]. W końcu lat 30. stale występował w „Clark Monroe's Uptown House”, klubie – który obok „Minton's Playhouse” – uchodzi za miejsce powstania bebopu. Choć Davis doskonale przystosował się do nowej stylistyki, w jego grze były stale obecne elementy swingu i bluesa. Wypracował własny styl oparty na mocnym, „teksańskim brzmieniu tenoru”[4]. W szybkich tempach grał ostro i dynamicznie, w balladach zaś łagodnie i nastrojowo, ale także bardzo wyraziście[6].

W latach 40. grał w orkiestrach swingowych, m.in. Cootiego Williamsa, Lucky'ego Millindera i Andy'ego Kirka. Prowadził także własne, małe zespoły, z którymi występował w klubach oraz dokonywał nagrań płytowych.

W 1952 dołączył do big-bandu Counta Basiego i stał się jego czołowym solistą. Podczas pracy z Basiem, trwającej z przerwami do połowy lat 70., ugruntował swoją opinię saksofonisty, który potrafi „zdmuchnąć każdy problem (muzyczny)”[1]. Rozwinął także swoje umiejętności jako interpretator ballad, na co duży wpływ miał kolega z orkiestry – Ben Webster.

Obok pracy w orkiestrze Basiego prowadził wiele własnych, małych zespołów. W latach 1955–1959 prowadził combo, które było pionierską grupą o brzmieniu saksofonowo-organowym. Na organach Hammonda (model B3) grała Shirley Scott. Prezentujący repertuar jazzowo-bluesowy zespół odniósł duży sukces zarówno koncertowy, jak płytowy. W 1960 i 1961 Davis współpracował z tenorzystą, Johnnym Griffinem. Ich „pojedynki” saksofonowe wywołały duży rozgłos wśród publiczności jazzowej i zostały także zarejestrowane na płytach. Obaj grali również w big-bandzie Kenny'ego Clarke'a i François (Francy'ego) Bolanda.

W 1963 Davis odstawił instrument i zajął się działalnością impresaryjną. Po roku jednak wrócił na estradę jako solista orkiestry Basiego i zarazem jej tour manager. Często występował w Europie z Basiem i jako członek grupy Normana Granza, której główną gwiazdą była Ella Fitzgerald.

W latach 70. 80. nadal często występował, m.in. na festiwalach w Montreux i Newport, grając z takimi muzykami jak Oscar Peterson, Ray Brown, Ella Fitzgerald, Clark Terry i Harry „Sweets” Edison. Wiele również nagrywał.

Aktywnym muzykiem pozostał do końca życia. Zmarł przedwcześnie – 3 listopada 1986 w szpitalu w Culver City – pokonany przez chorobę nowotworową. Został pochowany w Palm Memorial Park w Las Vegas[3].

Wybrana dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Jako lider i współlider[edytuj | edytuj kod]

  • 1954/1999 Jaws n' Stitt at Birdland (Prestige)
  • 1958/1992 Smokin' • Eddie „Lockjaw” Davis with Shirley Scott (Prestige/Original Jazz Classics)
  • 1958/1999 The Eddie „Lockjaw” Davis Cookbook, Vol. 1 (Prestige/Fanta)
  • 1958/2003 The Eddie „Lockjaw” Davis Cookbook, Vol. 2 (Original Jazz Classics)
  • 1958/1995 The Eddie „Lockjaw” Davis Cookbook, Vol. 3 (Original Jazz Classics)
  • 1959/2008 Very Saxy (Original Jazz Classics/Prestige)
  • 1959/2003 Bacalao • Eddie „Lockjaw” Davis with Shirley Scott (Original Jazz Classics)
  • 1960/1997 Trane Whistle (Prestige/Original Jazz Classics)
  • 1960/2006 Tough Tenors • The Eddie „Lockjaw” Davis/Johnny Griffin Quintet (MPS)
  • 1961/1995 Afro-Jaws (Original Jazz Classics)
  • 1961/2000 Blues Up And Down • Eddie „Lockjaw” Davis & Johnny Griffin Quintet (Milestone)
  • 1961/1998 Eddie „Lockjaw” Davis & Johnny Griffin • Live at Minton's (Prestige)
  • 1962/2009 Jawbreakers (Riverside)
  • 1962/1995 Streetlights (Prestige)
  • 1970 Tough Tenors Again 'n' Again • The Eddie „Lockjaw” Davis/Johnny Griffin Quintet (Pausa)
  • 1975/2001 The Tenor Giants Featuring Oscar Peterson (Pablo)
  • 1977/1989 Eddie „Lockjaw” Davis 4 • Montreux '77 (Pablo/WEA)
  • 1982/2000 Sonny, Sweets and Jaws • Live at Bubba's (Who's Who in Jazz)
  • 1983/1990 Return to Happiness • Jazz at the Philharmonic • Yoyogi National Stadium, Tokyo, 1983 (różni wykonawcy) (Pablo)
  • 1983/1994 All of Me (SteepleChase)
  • 1993 Nostalgia • Fats Navarro, Art Blakey, Dexter Gordon, Tadd Dameron, Eddie Davis (Savoy)

Jako sideman[edytuj | edytuj kod]

Z Colemanem Hawkinsem

  • 1965 Night Hawk (Prestige)

Z Countem Basiem

  • 1957/2009 Count Basie Presents the Tenor of Eddie „Lockjaw” Davis (Roulette/Fresh Sound Records)
  • 1957 The Atomic Mr. Basie • E=MC2 (Roulette)
  • 1973/1991 Basie Jam (Pablo)

Z The Kenny Clarke/Francy Boland Big Band

  • 1967/2005 Sax No End (Saba/Universal Music Classics & Jazz)

DVD[edytuj | edytuj kod]

  • 2005 Norman Granz Jazz in Montreux Presents Eddie Lockjaw Davis '77 (Eagle Rock Entertainment)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Answers.com – Eddie „Lockjaw” Davis (ang.) [dostęp 2011-05-25]
  2. ↑ a b Leonard Feather: The Encyclopedia of Jazz in the Seventies. Horizon Press, 1976, s. 115, 116. ISBN 0-8180-1215-3.
  3. ↑ a b fingagrave.com – Eddie „Lockjaw” Davis (ang.) [dostęp 2011-05-25]
  4. ↑ a b all about jazz – Eddie „Lockjaw” Davis (ang.) [dostęp 2011-05-25]
  5. ↑ Arthur Taylor: Notes and Tones. Da Capo Press, 1993, s. 107. ISBN 0-306-80526-X.
  6. ↑ DownBeat – Eddie „Lockjaw” Davis. downbeat.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-27)]. (ang.) [dostęp 2011-05-25]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eddie_Lockjaw_Davis&oldid=68162939”