Dennis Quaid

Dennis Quaid
Ilustracja
Dennis Quaid w 2012 roku
Imię i nazwisko

Dennis William Quaid

Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1954
Houston

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy, kompozytor

Współmałżonek

P.J. Soles (1978–1983; rozwód)
Meg Ryan (1991–2001; rozwód)
Kimberly Buffington (2004-2018; rozwód)
Laura Savoie (od 2020)

Lata aktywności

od 1975

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Quaid na Texas Film Hall of Fame Awards 2009
Quaid podczas gry w golfa (2006)

Dennis William Quaid[1][2] (ur. 9 kwietnia 1954 w Houston) – amerykański aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmowy, autor tekstów piosenek, kompozytor. Po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę w latach 80. XX wieku. Wystąpił w takich produkcjach jak Uciekać (1979), Pierwszy krok w kosmos (1983), Wielki luz (1986), Interkosmos (1987), Wielkie kule ognia (1989), Nie wierzcie bliźniaczkom (1998), Częstotliwość (2000), Traffic (2000), Pojutrze (2004), 8 części prawdy (2008) i Surferka z charakterem (2011). Za rolę w filmie Daleko od nieba (2002) został uhonorowany nagrodą Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych[3].

W 2005 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7018 Hollywood Boulevard[4][5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata życia[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Houston[6] w stanie Teksas w rodzinie baptystów jako syn agentki nieruchomości Juanity Bonniedale „Nity” (z domu Jordan) i elektryka Williama Rudy’ego Quaida (zm. 1987 na atak serca)[7][8]. Jest kuzynem Gene’a Autry’ego. Jego rodzina miała pochodzenie angielskie[9], irlandzkie i francuskie (Cajun)[10].

Bardzo szybko postanowił pójść w ślady swego starszego brata Randy’ego (ur. 1950), który wybrał karierę aktorską. Jego rodzice rozstali się, gdy w latach 1972-75 studiował dramat w Bellaire High School w Bellaire w stanie Teksas[11]. Już jako piętnastolatek występował w kabarecie, a po uzyskaniu dyplomu na uniwersytecie w Houston, pojechał do brata, do Los Angeles. Uprawiał boks, był także popularnym imitatorem na estradzie nocnego klubu w hotelu Tidelands w Houston; parodiował m.in. Richarda Nixona, ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych[12].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Zagrał małą rolę w komedii sensacyjnej Szalona mama (Crazy Mama, 1975), komediodramacie Co dalej? (Breaking Away, 1979) jako nastoletni rowerzysta, westernie Jeźdźcy (The Long Riders, 1980), w którym zagrał wraz z bratem, a potem w roli Freddiego Duplera w komediodramacie Cała noc (All Night Long, 1981), komedii Jaskiniowiec (Caveman, 1981) o przygodach wśród dinozaurów, w której wziął udział Ringo Starr, a także Shelley Long i Barbara Bach.

Od lewej: Stanley O’Toole, Dennis Quaid i Wolfgang Petersen (1984)

W dramacie fantastycznonaukowym Mój własny wróg (Enemy Mine, 1985) jako ziemski pilot nawiązuje przyjazny kontakt z przedstawicielem obcej cywilizacji. W przygodowej komedii fantastycznonaukowej Interkosmos (Innerspace, 1987) zagrał pilota, który poddany zostaje fantastycznemu eksperymentowi miniaturyzacji. Popularność zawdzięcza także uhonorowanej nagrodą na festiwalu filmowym w Valladolid (Hiszpania) i Independent Spirit Award roli detektywa Remy’ego McSwaina w stylowej historii kryminalnej Wielki luz (The Big Easy, 1987), rozgrywającej się w scenerii Nowego Orleanu, brutalnej i romantycznej jednocześnie, wypełnionej muzyką typu Cajun. Wcielił się w legendarnego gwiazdora rocka lat 50. Jerry’ego Lee Lewisa w biograficznym filmie muzycznym Wielkie kule ognia (Great Balls of Fire, 1989)[13].

Do roli chorego na gruźlicę Doca Hollidaya w westernie Wyatt Earp (1994)[14] schudł ponad 20 kilogramów i był tak słaby, że ledwo trzymał się na nogach. Rola odnoszącego sukcesy biznesmena, który żeni się, by ukryć swoją homoseksualną naturę, w melodramacie Daleko od nieba (Far from Heaven, 2002) przyniosła mu nagrodę krytyków filmowych w Nowym Jorku i Chicago, Online Film Critics Society (OFCS), Independent Spirit Award oraz nominację do nagrody Złotego Globu i Złotej Satelity. Po udziale w dramacie Traffic (2000) i dreszczowcu Pojutrze (The Day After Tomorrow, 2004) jako klimatolog Jack Hall, był odtwórcą roli 51-letniego człowieka obawiającego się o zepchnięcie na margines przez młodego kolegę z pracy w filmie W doborowym towarzystwie (In Good Company, 2004)[15].

Był na okładkach „Vogue L’Uomo”, „Cowboys & Indians”, „The Advocate”, „Men’s Journal”, „Esquire”, „People”, „Vanity Fair”, „Interview” i „GQ”[16].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Quaid wybrał święto dla każdego ze swoich trzech ślubów (Narodowe Święto Niepodległości, Walentynki, Dzień Dziękczynienia). Jego pierwszą żoną była Pamela J. Soles (od 25 listopada 1978 do 23 stycznia 1983); zgodnie z modą młoda para osiedliła się w Montanie. Był związany z aktorkami: Leą Thompson (1983) na planie filmu Szczęki 3 (Jaws 3-D) oraz Andie MacDowell (2001), z którą zagrał w filmie Kolacja z przyjaciółmi (Dinner with Friends).

Pod koniec lat 90. miał problemy z alkoholem i narkotykami[17].

Jego druga żona Meg Ryan (od 14 lutego 1991 do 16 czerwca 2001) pomogła mu przezwyciężyć problem uzależnienia od kokainy. Razem z Meg zagrał w trzech filmach: Interkosmos (Innerspace, 1987), Zmarły w chwili przybycia (D.O.A., 1988) i Krew z krwi, kość z kości (Flesh and Bone, 1993). Mają syna Jacka Henry’ego (ur. 24 kwietnia 1992). W dniu 4 lipca 2004 ożenił się po raz trzeci, z agentką nieruchomości Kimberly Buffington. 27 kwietnia 2018 doszło do rozwodu.

Wolny czas poświęcał swym pasjom – muzyce (komponował i występował z własnym zespołem Sharks, był dobrym gitarzystą i stworzył grupę Eclectics, która grała namiętną i rytmiczną muzykę Cajun), grze w golfa, lataniu (posiada licencję pilota, a swe umiejętności wykorzystał na planie filmu Lot Feniksa (Flight of the Phoenix, 2004).

Quaid jest chrześcijaninem. Wykonał chrześcijańską piosenkę „On My Way to Heaven” dedykowaną matce i zawartą w filmie Dotknij nieba (I Can Only Imagine, 2018), w którym zagrał[18].

W czerwcu 2020 ożenił się po raz czwarty z żoną młodszą o 40 lat, Laurą Savoie[19].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Scenariusz[edytuj | edytuj kod]

Reżyser[edytuj | edytuj kod]

Kompozytor[edytuj | edytuj kod]

Aktor[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Tytuł
1987 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Valladolid Najlepszy aktor pierwszoplanowy[20] Wielki luz (1987)
1988 Independent Spirit Awards Najlepsza główna rola męska[20]
2001 Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Wybitna kreacja obsady w filmie kinowym[20] Traffic (2000)
2002 Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych Najlepszy aktor drugoplanowy[20] Daleko od nieba (2002)
2003 Independent Spirit Awards Najlepsza drugoplanowa rola męska[20]
2016 Nagroda Towarzystwa Krytyków Filmowych Houston Nagroda za całokształt twórczości[20] –

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dennis Quaid Celebrity. TV Guide. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-28)]. (ang.).
  2. ↑ Dennis Quaid - Film Actor. Biography.com. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-28)]. (ang.).
  3. ↑ Dennis Quaid Awards. AllMovie. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  4. ↑ Dennis Quaid. Hollywood Walk of Fame. [dostęp 2022-07-13]. (ang.).
  5. ↑ Yvonne Villarreal: Hollywood Star Walk: Dennis Quaid. „Los Angeles Times”, 2010-03-02. [dostęp 2022-07-13]. (ang.).
  6. ↑ Dennis Quaid News, Pictures, and Videos. TMZ.com. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-28)]. (ang.).
  7. ↑ Biografia Dennisa Quaida (1954 -). Film Reference. [dostęp 2014-05-25]. (ang.).
  8. ↑ Dennis William Quaid - Genealogy. Geni. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-28)]. (ang.).
  9. ↑ Dennis Quaid What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-07-13]. (ang.).
  10. ↑ Dennis Quaid Biography. „The New York Times”. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-28)]. (ang.).
  11. ↑ Dennis Quaid. Encyclopedia.com. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-28)]. (ang.).
  12. ↑ Dennis Quaid. MYmovies. [dostęp 2015-08-13]. (wł.).
  13. ↑ Rebecca Flint Marx: Dennis Quaid Biography. AllMovie. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
  14. ↑ Dennis Quaid blows his top on film set, but is it a joke?. „Daily Mail”. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-28)]. (ang.).
  15. ↑ Dennis Quaid Has On-Set Outburst. „People”. [dostęp 2015-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-28)]. (ang.).
  16. ↑ Dennis Quaid Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-07-13]. (ang.).
  17. ↑ Chris Spargo: Dennis Quaid reveals the horror of his cocaine addiction. „Daily Mail”. [dostęp 2018-07-22]. (ang.).
  18. ↑ Rachel Cruz (2018-03-22): Dennis Quaid wrote Christian song 'On My Way to Heaven' while filming 'I Can Only Imagine'. „Christianity Today”. [dostęp 2019-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-29)]. (ang.).
  19. ↑ Anna Ryta: Dennis Quaid wziął ślub. Jego żona jest 40 lat młodsza od niego. Wirtualna Polska. [dostęp 2020-06-24]. (pol.).
  20. ↑ a b c d e f Dennis Quaid Awards. FamousFix.com. [dostęp 2022-07-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dennis_Quaid&oldid=70808074”