Dakarbazyna

Dakarbazyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C6H10N6O

Masa molowa

182,18 g/mol

Wygląd

biały lub jasnożółtawy, krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

4342-03-4

PubChem

135398738

DrugBank

DB00851

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

L01AX04

Dakarbazyna (łac. dacarbazinum) – organiczny związek chemiczny, należy do cytostatyków o właściwościach alkilujących z grupy triazenów. Jak każdy lek z tej grupy, dakarbazyna jest fazowo-niespecyficzna, swoista dla cyklu komórkowego. Jest związkiem nieczynnym farmakologicznie, aktywacji ulega dopiero w wątrobie.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

  • zahamowanie aktywności szpiku (zwykle opóźnione o kilka dni);
  • nudności i wymioty (zwykle o ciężkim przebiegu, utrzymują się nawet do kilku dni)[6];
  • objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze);
  • przebarwienia skóry;
  • uszkodzenie wątroby (rzadko);
  • zaburzenia spermatogenezy;
  • silny ból i miejscowe uszkodzenie tkanek w razie wynaczynienia;
  • zwłóknienie płuc (bardzo rzadko).

Drogi podania i dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Dakarbazynę podaje się dożylnie, we wlewie kroplowym.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. a b c Dacarbazine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00851 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
  3. CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-140, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  4. Dacarbazine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-18] (ang.).
  5. Dakarbazyna, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, numer katalogowy: D2390 [dostęp 2021-10-31]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. Zapobieganie wymiotom po chemio- i radioterapii. Zalecenia American Society of Clinical Oncology wg Recommendations for the use of antiemetics: evidence-based, clinical practice guidelines [online], Medycyna Praktyczna [dostęp 2010-02-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz, Leki współczesnej terapii, Warszawa: Split Trading, 2005, s. 184, ISBN 83-85632-82-4.
  • Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, Wojciech Kostowski (red.), Zbigniew S. Herman (red.), t. II, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 410, ISBN 978-83-200-3725-8.