Cynaryzyna

Cynaryzyna

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 1-benzhydrylo-4-[(E)-3-fenyloprop-2-enylo]piperazyna Inne nazwy i oznaczenia farm. Cinnarizinum[1] inne 1-(difenylometylo)-4-(3-fenylo-2-propenylo)piperazyna, Cinnaryzyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C26H28N2
Masa molowa	368,51 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały proszek[2]
Identyfikacja
Numer CAS	298-57-7 7002-58-6 (dichlorowodorek)
PubChem	1547484
DrugBank	DB00568
SMILES C1CN(CCN1CC=CC2=CC=CC=C2)C(C3=CC=CC=C3)C4=CC=CC=C4
InChI InChI=1S/C26H28N2/c1-4-11-23(12-5-1)13-10-18-27-19-21-28(22-20-27)26(24-14-6-2-7-15-24)25-16-8-3-9-17-25/h1-17,26H,18-22H2/b13-10+ InChIKey DERZBLKQOCDDDZ-JLHYYAGUSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 750 mg/l[3][4] w innych rozpuszczalnikach chlorek metylenu: łatwo[2] aceton: rozpuszczalna[2] etanol: trudno[2] metanol: trudno[2] Temperatura topnienia 118–121 °C[1] logP 5,77 Zasadowość (pKb) 7,52
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki). Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów (na podstawie podanej karty charakterystyki). Numer RTECS TL3430000 Dawka śmiertelna LD50 22 mg/kg (mysz, dożylnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	N07 CA02 N07 CA52
Farmakokinetyka Działanie przeciwalergiczne, nootropowe, przeciwhistaminowe
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2012-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Cynaryzyna (łac. Cinnarizinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna piperazyny, lek hamujący odruch wymiotny oraz działający nootropowo^[4].

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Jest antagonistą wapnia, co objawia się działaniem rozkurczowym na naczynia krwionośne. Poprawia krążenie obwodowe, mózgowe i wieńcowe, powstrzymuje mdłości. Działa również lekko uspokajająco oraz znieczulająco. Powoduje poprawę procesów myślowych (poprzez lepsze dotlenienie mózgu). Ponadto hamuje wpływ kinin na naczynia krwionośne, w wyniku czego dochodzi do zwiększenia przepływu krwi. Może osłabiać sprawność psychoruchową (nie powinno się prowadzić samochodu, będąc pod wpływem tego leku). Działanie cynaryzyny utrzymuje się przez około 24 godziny.

Zastosowania[edytuj | edytuj kod]

Cynaryzyna jest stosowana w zaburzeniach krążenia mózgowego na tle miażdżycy, zawrotach i bólach głowy, szumie w uszach, stanach pourazowych, zaburzeniach krążenia obwodowego, niedokrwieniu kończyn, nudności i wymiotach (choroba lokomocyjna), zaburzeniach błędnikowych, nieżycie nosa, reakcjach alergicznych skóry.

Preparaty[edytuj | edytuj kod]

Leki zawierające cynaryzynę: Cinnarizinum, Stugeron. Związek został zsyntetyzowany w 1955 roku przez firmę Janssen Pharmaceutica^[4].

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

50–150 mg na dobę podzielone na 2 lub 3 dawki. W ostrych stanach alergicznych 50 mg 4 razy dziennie.

Interakcje[edytuj | edytuj kod]

Alkohol wzmacnia działanie cynaryzyny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Leki współczesnej terapii, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich