Akara z Maroni

Akara z Maroni
Cleithracara maronii[1]
(Steindachner, 1881)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

okoniokształtne

Rodzina

pielęgnicowate

Podrodzina

Cichlinae

Rodzaj

Cleithracara
Kullander & Nijssen, 1989

Gatunek

akara z Maroni

Synonimy
  • Acara maronii Steindachner, 1881
  • Aequidens maronii (Steindachner, 1881)
  • Cleithracara maroni (Steindachner, 1881)

Akara z Maroni[2][3], akara marońska[4] (Cleithracara maronii) – słodkowodna ryba okoniokształtna z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Cleithracara. Często hodowana w akwariach.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Stojące i wolno płynące wody Ameryki Południowej: Surinam, Gujana, Trynidad i Tobago, Wenezuela.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Ciało ma barwy żółtobrunatnej lub czerwonawej, na bokach występują pasy oraz wyraźna, żółto obrzeżona, ciemna plama. Należy do spokojnych pielęgnic. Nie ryje w dnie i oszczędza rośliny.

Samica dorasta do 6 cm, samiec – przeciętnie 7 cm (maksymalnie do 10 cm)

Dymorfizm płciowy[edytuj | edytuj kod]

Samiec z reguły większy, intensywniej ubarwiony z widoczną plamą w kształcie dziurki do klucza i o nieco bardziej wydłużonych końcach płetw: odbytową i grzbietową. Starsze samce posiadają długie, wyciągnięte niebieskawe końce płetw.

Warunki w akwarium[edytuj | edytuj kod]

Zalecane warunki w akwarium
Zbiornik duży, co najmniej 80 – 100 cm długości
Temperatura wody 23–26 °C
Twardość wody miękka lub średnio twarda
Skala pH 6,5-7,2
pokarm żywy, mrożony i suchy
Uwagi temp. nie może spaść poniżej 20 °C

Wymagania hodowlane[edytuj | edytuj kod]

Akwarium częściowo dobrze zarośnięte, nie za jaskrawe oświetlenie. Niezbędne rośliny pływające oraz kryjówki między roślinami i dekoracjami, na podłożu leżące płaskie kamienie. Woda musi być filtrowana i napowietrzana, regularnie znacznie odświeżana.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Hodowla może być dość trudna, gdyż nie wszystkie pary się wycierają ze sobą. Tarlaki wycierają się po okresie około pół roku. Dobrane pary wycierają się na gładkich, płaskich kamieniach lub na szerokich liściach, np.: żabienicach. Ryby opiekują się ikrą. Muszą mieć zapewniony spokój, ponieważ zdenerwowane zjadają jaja. Najczęściej jaj pilnuje samiec. Młode są długo prowadzone przez rodziców, czasem aż 6 miesięcy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cleithracara maronii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Nazewnictwo ryb egzotycznych, AKWARIUM, Nr 1-2/70 (występuje pod synonimiczną nazwą Aequidens maroni)
  3. Wally Kahl, Burkard Kahl, Dieter Vogt, Atlas ryb akwariowych, Warszawa: Delta W-Z, 2000, ISBN 83-7175-260-1.
  4. Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]