Christoph Eschenbach
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
    | |
| Strona internetowa | |
Christoph Eschenbach (ur. 20 lutego 1940 we Wrocławiu) – niemiecki pianista i dyrygent.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony 20 lutego 1940 roku we Wrocławiu jako Christoph Ringmann, syn Margarethe (née Jaross) i muzykologa Heriberta Ringmanna. Jego matka zmarła przy porodzie, a ojciec zginął na froncie w karnym batalionie. Początkowo opiekowała się nim babcia, ale ta również zginęła[1] w czasie ucieczki z Wrocławia[potrzebny przypis]. Po wojnie znalazł się pod opieką kuzynki matki, Wallydore Eschenbach, która zabrała go z obozu dla uchodźców[1] i której nazwisko przyjął[potrzebny przypis]. Dorastał najpierw w Wismar w Meklemburgii w NRD[2], później w Neustadt w Holsztynie w Niemczech Zachodnich[3]. Po śmierci babki przez rok nie mówił, co było wynikiem szoku[1].
W wieku ośmiu lat zaczął uczyć się gry na fortepianie pod kierunkiem przybranej matki. Szybko poznała się na jego talencie i zapisała dziecko do Hamburg Hochschule für Musik, gdzie oprócz gry na fortepianie zaczął uczyć się także dyrygentury. W wieku 11 lat spotkał Wilhelma Furtwänglera, co miało na niego duży wpływ. W 1952 roku odniósł zwycięstwo w Steinway Piano Competition. Od 1955 roku uczęszczał do Musikhochschule w Kolonii wraz z Hansem-Otto Schmidtem-Neuhausem, a w 1959 roku zaczął naukę dyrygentury z Wilhelmem Brücknerem-Rüggebergiem. W 1962 roku zdobył drugą nagrodę w międzynarodowym konkursie w Monachium, a trzy lata później wygrał Konkurs Clary Haskil w Montreux, dzięki któremu stał się znany i ceniony. W 1966 roku debiutował w Londynie, a trzy lata później wystąpił u boku Cleveland Orchestra i George'a Szella. Szell był pod wrażeniem Eschenbacha i do swojej śmierci w 1970 roku utrzymywał z nim bliskie relacje i uczył go dyrygentury. Później przez 25 lat jego mentorem był Herbert von Karajan[1]. W 1972 roku zadebiutował jako dyrygent prowadząc III Symfonię Antona Brucknera[4].
Jako pianista Eschenbach wygrał wiele konkursów, w tym konkurs Clary Haskil w Vevey w 1965 roku. Rok wcześniej wystąpił w studiu Deutsche Grammophon i podpisał kontrakt z tą wytwórnią. W 1979 roku został dyrektorem muzycznym Rheinland-Pfalz State Philharmonic (do 1981 roku). Ponadto był głównym dyrygentem NDR Symphony Orchestra w Hamburgu (1998-2004), dyrektorem muzycznym Ravinia Festival, dyrektorem artystycznym Schleswig-Holstein Music Festival (1999-2002)[1]. W 1988 roku objął stanowisko dyrektora artystycznego Houston Symphony Orchestra[4]. Od 2000 roku był dyrektorem muzycznym Orchestre de Paris[1]. W następnych latach został kierownikiem Orkiestry Waszyngtońskiej[5].
W marcu 2016 roku we Wrocławiu odsłonięto pamiątkową płytę z jego nazwiskiem, pierwszą we wrocławskiej Alei Gwiazd[5].
Laureat m.in. Ernst von Siemens Music Prize (2015) i nagrody Grammy w kategorii muzyki poważnej. Odznaczony Legią Honorową (2002), Kawalerią Orderu Sztuki i Literatury (2006), Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2002)[6] i Orderem Zasługi Szlezwika-Holsztynu (2010)[7].
5 stycznia 2024 roku ogłoszono, iż od nowego sezonu będzie pełnił funkcję dyrektora artystycznego Narodowego Forum Muzyki Filharmonii Wrocławskiej w swoim rodzinnym Wrocławiu. [8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Christoph Eschenbach (Piano, Conductor) - Short Biography [online], www.bach-cantatas.com [dostęp 2016-03-06].
- ↑ Conny Rutsch, In einer Villa in Wismar: Meller erlebte Christoph Eschenbach als Kleinkind [online], www.noz.de [dostęp 2019-05-19].
- ↑ Ein Suchender in der Welt der Musik [online], LN - Lübecker Nachrichten [dostęp 2019-05-19] (niem.).
- ↑ a b Christoph Eschenbach [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2016-03-06].
- ↑ a b Magdalena Talik, Aleja Gwiazd Wrocław. Pierwszy Christoph Eschenbach [online], www.wroclaw.pl [dostęp 2016-03-06].
- ↑ Christoph Eschenbach (Piano, Conductor). bach-cantatas.com. [dostęp 2020-01-31]. (ang.).
- ↑ Verdienstorden des Landes Schleswig-Holstein - Archiv. schleswig-holstein.de. [dostęp 2020-01-31]. (niem.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2024-01-05].