Christian Friedrich Daniel Schubart

Christian Friedrich Daniel Schubart
Ilustracja
Portret Schubarta, mal. August Friedrich Oelenhainz
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1739
Obersontheim

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

10 października 1791
Stuttgart

Instrumenty

organy, klawesyn

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycyzmu

Zawód

poeta, kompozytor, dziennikarz

Multimedia w Wikimedia Commons

Christian Friedrich Daniel Schubart (ur. 24 marca 1739 w Obersontheim, zm. 10 października 1791 w Stuttgarcie[1][2][3][4]) – niemiecki poeta, kompozytor, dziennikarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Już jako dziecko przejawiał talenty muzyczne i poetyckie[1]. Kształcił się w Nördlingen i Norymberdze, muzyki uczył się u swojego ojca oraz u Georga Wilhelma Grubera[1][4]. Zgodnie z wolą rodziców studiował teologię na Uniwersytecie w Erlangen (1758–1760), jednak studiów nie ukończył[1][2]. W latach 1763–1769 pełnił funkcję organisty w Geisslingen, następnie w latach 1769–1773 był organistą, klawesynistą i nauczycielem muzyki na dworze księcia wirtemberskiego w Ludwigsburgu[1][2]. W 1773 roku został wygnany z Wirtembergii pod zarzutem rozwiązłego stylu życia[3][4]. Od 1774 roku wydawał w Augsburgu, a od 1775 roku w Ulm czasopismo Deutsche Chronik, poświęcone tematyce muzycznej, literackiej i politycznej, na łamach którego publikował własne wiersze, anegdoty i polemiki społeczne[1][2]. Krytykował Kościół katolicki oraz monarchię[4]. W 1777 roku został uwięziony z rozkazu księcia Karola Eugeniusza i spędził 10 lat w twierdzy Hohenasperg[1][2][3]. Podczas uwięzienia pisał i komponował[1], jako więzień z Hohenasperg stał się symbolem walki z tyranią[2]. Po zwolnieniu z twierdzy został nadwornym poetą księcia Wirtembergii[3][4], redagował też czasopisma Vaterlandchronik (1788–1789) i Chronik (1790–1791)[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Należał do czołowych poetów okresu Sturm und Drang[2]. Był autorem popularnych pieśni, w większości pisanych do własnych tekstów[1][2][4]. Po wiersze Schubarta sięgali później także inni kompozytorzy, w tym m.in. Franz Schubert (Die Forelle i An mein Klavier)[1][4]. Pieśni Schubarta, inspirowane twórczością ludową i utrzymane w formie zwrotkowej, opowiadają o życiu chłopów, rzemieślników i żołnierzy. Przeciwstawiając się modnemu wówczas stylowi galant, stanowią już zapowiedź romantyzmu[2].

Był autorem napisanej podczas pobytu w twierdzy autobiografii Leben und Gesinnungen, von ihm selbst im Kerker aufgesetzt (wyd. Stuttgart 1791–1793) oraz traktatu Ideen zu einer Ästhetik der Tonkunst (wyd. Wiedeń 1806)[1][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3215. ISBN 0-02-865530-3.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 140–141. ISBN 978-83-224-0865-0.
  3. ↑ a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 510–511. ISBN 978-0-8108-7183-0.
  4. ↑ a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 807. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Christian_Friedrich_Daniel_Schubart&oldid=71330364”