Chick Corea

Chick Corea
ilustracja
Imię i nazwisko

Armando Anthony Corea

Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1941
Chelsea, Massachusetts

Data śmierci

9 lutego 2021

Instrumenty

pianino, instrumenty klawiszowe, syntezator, organy, wibrafon, perkusja

Gatunki

jazz, jazz-rock, post-bop, latin jazz, muzyka poważna, avant-garde jazz, bebop

Aktywność

od 1962

Wydawnictwo

ECM, Polydor, Stretch, Warner Bros.

Powiązania

Return to Forever, Miles Davis, Five Peace Band, Chaka Khan, Chick Corea Elektric Band, Chick Corea's Akoustic Band, Circle, Stanley Clarke, Joe Farrell, Joe Henderson, Hubert Laws, Herbie Mann, Miroslav Vitouš, Blue Mitchell, Gary Burton, Pat Metheny, Dave Holland, Eddie Gomez, John Patitucci, Frank Gambale, Anthony Braxton, Al Di Meola, Herbie Hancock, Béla Fleck, John McLaughlin, Brian Blade, Bobby McFerrin, Steve Gadd

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Chick Corea, właśc. Armando Anthony Corea[1] (ur. 12 czerwca 1941 w Chelsea[1][2], zm. 9 lutego 2021[3]) – amerykański pianista jazzowy i kompozytor. Laureat NEA Jazz Masters Award[4]. W 2006 był promotorem scjentologii[5][6].

Jeden z pionierów fusion,znacząco wpłynął na post-bop, jazz latynoski, free jazz, jazz awangardowy oraz klasyczny. Jest rzadkością w swojej biegłości oraz charakterystyczności sposobu grania zarówno na fortepianie, jak i syntezatorach; był jednym z pierwszych, którzy w pełni wykorzystali potencjał instrumentów elektronicznych.

„Żaden muzyk nie wykorzystał koncepcji fusion z taką różnorodnością, inteligencją oraz nieskazitelnym smakiem jak Chick Corea” napisał Len Lyons, autor i krytyk jazzowy, w swojej książce 101 najlepszych albumów jazzowych (The 101 Best Jazz Albums). Amerykański magazyn „Downbeat” nazwał Coreę "najbardziej różnorodną i nieprzewidywalną postacią w jazzie". Pośród muzyków, którzy wpłynęli na Coreę, wymienia się Mozarta, Beethovena, Arta Tatuma, Theloniousa Monka, Billa Evansa oraz, przede wszystkim, Buda Powella. Jest stawiany na półce razem z Herbiem Hancockiem i Keithem Jarrettem jako najbardziej wpływowy klawiszowiec drugiej połowy XX wieku.

Do najważniejszych momentów swojej kariery Corea zaliczyć można współpracę z Milesem Davisem podczas nagrania albumu Bitches Brew w 1969 roku oraz utworzenie grupy będącej kamieniem milowym fusion – Return to Forever. Takie standardy jazzowe jak "Spain", "La Fiesta", "Now He Sings, Now He Sobs", "Armando's Rhumba" czy "Matrix" to tylko niektóre spośród wielu, które napisał i skomponował.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Chick Corea

Corea urodził się w Chelsea, Massachusetts – aglomeracji miejskiej na przedmieściach Bostonu. Ma korzenie włoskie. Jedna linia jego dziadków pochodzi z Kalabrii, druga z Sycylii[6]. Jego ojciec Armando, zawodowy trębacz jazzowy, który przewodził Original Dixieland Jazz Band w regionie Bostonu w latach 30. i 40., zapoznał Chicka z grą na pianinie w wieku lat pięciu. Ogromna kolekcja jazzowa ojca, jego zawód, znajomi, koledzy – to wszystko sprawiło, iż syn był otoczony jazzem, co ukształtowało przyszłego muzyka. Fakt, iż czas jego dorastania przypadł na okres bebopu, sprawił, że to właśnie jego gwiazdy i pionierzy jak Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Bud Powell, Horace Silver czy Lester Young odcisnęli niebywałe piętno na Corei, co w późniejszym, dojrzalszym pianiście słychać bardzo wyraźnie. W wieku lat ośmiu podjął naukę gry na perkusji, co zainspirowało go później do obchodzenia się z fortepianem jak z instrumentem perkusyjnym. Dziedzictwo obszaru Bostonu jest także wyraźnie słyszalne w jego wstępie do "Nefertiti" na Circle – Paris Concert jako kompozycji Wayne'a Shortera.

Corea zdawał się wynosić więcej z indywidualnego rozwoju muzycznego niż ze szkoły, do której uczęszczał. Wartym wspomnienia jest wpływ pianisty koncertowego Salvatore Sullo, pod okiem którego ośmioletni Corea zaczął się szkolić, i który zapoznał go z muzyką poważną oraz rozbudził w nim zainteresowanie kompozycją. Gdy w szkole średniej młody Chick dostał od ojca czarny smoking, zaczął grywać chałtury. Występował w trio, które wykonywało muzykę Horace'a Silvera w miejscowym klubie jazzowym; w jego skład wchodzili portugalski trębacz i lider zespołu, Phil Barboza, oraz kongista Bill Fitch, który zapoznał Coreę z muzyką latynoską.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Solo i ze współpracownikami[edytuj | edytuj kod]

  • Tones for Joan's Bones (1966)
  • Now He Sings, Now He Sobs (1968)
  • Is (1969)
  • Sundance (1969)
  • The Song of Singing (1970)
  • Circulus (1970)
  • Piano Improvisations Vol. 1 (1971)
  • Piano Improvisations Vol. 2 (1971)
  • The Leprechaun (1976)
  • My Spanish Heart (1976)
  • The Mad Hatter (1978)
  • An Evening with Chick Corea & Herbie Hancock (1978)
  • Secret Agent (1978)
  • Friends (1978)
  • Delphi I (1979)
  • CoreaHancock (1979)
  • Delphi 2 & 3 (1980)
  • Tap Step (1980)
  • Live in Montreaux (1980)
  • Three Quartets (1981)
  • Touchstone (1982)
  • Trio Music (1982)
  • Again & Again (1983)
  • On two pianos (1983, z Nicolasem Economou)
  • The Meeting (1983, z Friedrichem Guldą)
  • Children's Songs (1984)
  • Fantasy for Two Pianos with Friedrich Gulda (1984)
  • Voyage – with Steve Kujala (1985)
  • Septet (1985)
  • Trio Music Live in Europe (1987)
  • Play (1992, z Bobbym McFerrinem)
  • Expressions (1994)
  • Time Warp (1995)
  • The Mozart Sessions (1996, z Bobbym McFerrinem)
  • Remembering Bud Powell (1997)
  • Like Minds (1998, Gary Burton, Chick Corea, Pat Metheny, Roy Haynes, Dave Holland)
  • Corea Concerto (1999)
  • Solo Piano – Originals (2000)
  • Solo Piano – Standards (2000)
  • New Trio: Past, Present & Futures (2001)
  • Rendezvous In New York (2003)
  • The Ultimate Adventure (2006)

Chick Corea z Garym Burtonem[edytuj | edytuj kod]

  • Crystal Silence (1972)
  • Duet (1979)
  • In Concert, Zürich (1980)
  • Lyric Suite for Sextet (1983)
  • Native Sense – The New Duets (1997)
  • The New Crystal Silence (2008)

Circle[edytuj | edytuj kod]

  • Circle Gathering (1970)
  • Circle Live in Germany (1970)
  • ARC (1970)
  • Circle – Paris Concert (1971)

Return to Forever[edytuj | edytuj kod]

Chick Corea Elektric Band[edytuj | edytuj kod]

  • Chick Corea Elektric Band (1986)
  • Light Years (1987)
  • Eye of the Beholder (1988)
  • Inside Out (1990)
  • Beneath the Mask (1991)
  • Elektric Band II: Paint the World (1993)
  • To the Stars (2004)

Chick Corea & Origin[edytuj | edytuj kod]

  • Live at The Blue Note (1998)
  • A Week at The Blue Note (1998)
  • Change (1999)

Chick Corea's Akoustic Band[edytuj | edytuj kod]

  • Chick Corea Akoustic Band (1989)
  • Alive (1991)
  • Live from Blue Note Tokyo (2000)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b allmusic ((( Chick Corea > Overview )))
  2. ↑ Holly George-Warren, Patricia Romanowski, Jon Pareles: The Rolling stone encyclopedia of rock & roll. Fireside, 2001, s. 211. ISBN 978-0-7432-0120-9.
  3. ↑ Hank Shteamer, Hank Shteamer, Chick Corea, Jazz Pianist Who Expanded the Possibilities of the Genre, Dead at 79 [online], Rolling Stone, 11 lutego 2021 [dostęp 2021-02-11] (ang.).
  4. ↑ NEA Jazz Masters – Chick Corea [online] [dostęp 2014-07-07] (ang.).
  5. ↑ Chick Corea interview. All About Jazz. [dostęp 2008-03-24].
  6. ↑ a b Jazz Forum. polishjazzarch.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. nr 4/75, str. 14, rozmowa z Chickiem Corea, Jurg Solothurnmann

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Chick_Corea&oldid=68195319”