Centralny Urząd Planowania (1945–1949)
Centralny Urząd Planowania (CUP) – organ planowania gospodarczego w Polsce powołany 10 listopada 1945[1] i kierowany do lutego 1948 przez Czesława Bobrowskiego.
Urząd zajmował się przygotowaniem odbudowy kraju ze zniszczeń wojennych, opracowywał plany rozwoju gospodarczego (plan trzyletni) i nadzorował ich wykonanie. 10 lutego 1949 został przekształcony w Państwową Komisję Planowania Gospodarczego[2], ta z kolei w 1956 została przekształcona w Komisję Planowania przy Radzie Ministrów[3], a w 1989 ponownie w Centralny Urząd Planowania[4].
Prezesi Urzędu[edytuj | edytuj kod]
- 1945–1948 – Czesław Bobrowski[5]
- 1948–1949 – Tadeusz Dietrich[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dekret z 10 listopada 1945 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Planowania (Dz.U. z 1945 r. nr 52, poz. 298).
- ↑ Ustawa z 10 lutego 1949 r. o zmianie organizacji naczelnych władz gospodarki narodowej (Dz.U. z 1949 r. nr 7, poz. 43). Archiwa Państwowe: Bazy danych.
- ↑ Ustawa z 15 listopada 1956 r. o utworzeniu przy Radzie Ministrów Komisji Planowania (Dz.U. z 1956 r. nr 54, poz. 244).
- ↑ Ustawa z 23 grudnia 1988 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Planowania (Dz.U. z 1988 r. nr 41, poz. 327).
- ↑ a b Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944-1991, PWN Warszawa 1991