Budynek Świętojańska 20 w Bydgoszczy

Budynek Świętojańska 20 w Bydgoszczy
Symbol zabytku nr rej. A/450/1 z 30 czerwca 1995
Ilustracja
Widok od ul. Świętojańskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

ul. Świętojańska 20

Styl architektoniczny

historyzm

Architekt

Carl Meyer

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

1887

Ukończenie budowy

1888

Pierwszy właściciel

Szkoła Ludowa

Obecny właściciel

Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Świętojańska 20 w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Budynek Świętojańska 20 w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Świętojańska 20 w Bydgoszczy”
Ziemia53°08′00″N 18°00′25″E/53,133333 18,006944
Strona internetowa

Budynek Świętojańska 20 w Bydgoszczy – zabytkowy budynek oświatowy w Bydgoszczy, początkowo szkoła powszechna, od 2004 r. w gestii Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Budynek znajduje się w Śródmieściu Bydgoszczy, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budynek został wzniesiony w latach 1887–1888 na siedzibę Podwójnej Szkoły Ludowej zwanej „Johannischule”. Projekt wykonał miejski radca budowlany Carl Meyer. Był to pierwszy specjalnie zbudowany na cele szkoły ludowej okazały budynek w Śródmieściu Bydgoszczy.

Zgodnie z pierwotnym założeniem nowy budynek został przeznaczony dla podwójnej szkoły ludowej (niem. Doppel Volksschule) – złożonej z dwu oddzielnych szkół, jednej dla dziewcząt i drugiej dla chłopców. Szkoły te miały charakter wielowyznaniowy, w których językiem wykładowym był niemiecki. W publicznych szkołach ludowych kształcono dzieci w wieku od 6 do 14 lat. Uczniowie zdobywali w nich wiedzę w zakresie elementarnym[1]. Zwyczajową nazwą szkoły stało się określenie „Szkoła Jana” (niem. Johannischule) od nazwy ulicy, przy której zbudowano budynek szkolny.

W okresie międzywojennym mieściła się tu podwójna 7-klasowa polska Szkoła Powszechna im. św. Jana. W 1933 r. kierownikiem szkoły męskiej (nr 3) był Parzych, a żeńskiej (nr 4) – Markowska.

Od 1924 roku aż do wybuchu wojny na terenie szkoły działała m.in. XII Drużyna Harcerska im. Księcia Józefa Poniatowskiego.

Po 1945 roku w gmachu umieszczono Szkołę Podstawową nr 4 im. Marii Konopnickiej. W latach 70. XX w. znajdowała się tu Zasadnicza Szkoła Zawodowa i Liceum Zawodowe o specjalności mechanik budowy maszyn i mechanik obróbki skrawaniem[2]. W 2003 r. władze miejskie przekazały obiekt Akademii Medycznej. W 2004 r. uczelnia ta połączyła się z UMK w Toruniu tworząc Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy. W 2010 r. w budynku znajdowały się jednostki uczelniane, m.in.: Studium Wychowania Fizycznego i Sportu, Studium Medycyny Społecznej, Katedra i Zakład Podstaw Kultury Fizycznej, Katedra i Zakład Terapii Manualnej i inne[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Budynek został wzniesiony w stylu historyzującym. Jest wzniesiony na rzucie prostokąta. Posiada piwnice w typie sutereny, dwie kondygnacje oraz dach czterospadowy z lukarnami[4].

Elewacja frontowa południowa jest symetryczna, z dwoma ryzalitami wejściowymi, zwieńczonymi uskokowymi szczytami. Drzwi wejściowe ujęte są przez ostrołukowe portale. Na wysokości I piętra występuje fryz kordonowy. Elewacje zwieńczone są fryzem arkadkowym i gzymsem koronującym. W elewacji tylnej w miejscu ryzalitów występują płyciny wysokości trzech kondygnacji, ze zdwojonymi oknami o łuku ostrym[4].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Inne dawne budynki szkół ludowych w Bydgoszczy:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Derkowska-Kostkowska Bogna: Onegdaj była Szkołą Karola. [w:] Kalendarz Bydgoski 1998.
  2. Michalski Stanisław red. Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945-1980. Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1988. ISBN 83-01-05465-4.
  3. http://www.cm.umk.pl/ dostęp 2010-12-17.
  4. a b Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008