Bitwa pod Bouvines
| Wojna o zjednoczenie Francji 1186–1214 | |||
 Bitwa pod Bouvines na obrazie Horace’a Verneta | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | Bouvines | ||
| Terytorium | |||
| Wynik | zwycięstwo wojsk francuskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Francji  | |||
| 50°35′00″N 3°13′30″E/50,583333 3,225000 | |||
Bitwa pod Bouvines – starcie zbrojne, które miało miejsce 27 lipca 1214 roku.
Była to rozstrzygająca bitwa pomiędzy rodami Welfów i Staufów, rozgrywająca się poza terenem Niemiec. Główną rolę odegrał tym razem król Francji Filip II August, który poróżnił się z królem angielskim Janem bez Ziemi. Plany króla Francji dokonania inwazji na Anglię spełzły na niczym, wobec czego król francuski zebrał wojsko w celu ukarania swojego wasala, hrabiego Flandrii Ferdynanda Portugalskiego, który przeszedł na stronę Anglii. Ponieważ Filipowi nie udało się pokonać Ferdynanda, swoją szansę pokonania Francji zwietrzył tym razem Jan bez Ziemi i w lutym 1214 r. wyruszył do południowej Francji, gdzie zamierzał odbić swoje utracone posiadłości. Do króla angielskiego przyłączył się cesarz Otton IV z rodu Welfów, który zaatakował z północy.
W czerwcu 1214 r. Anglicy po zdobyciu Anjou zostali w końcu przez Francuzów zepchnięci na północ. W ślad za uciekającymi wrogami Francuzi ruszyli do Flandrii, gdzie w okolicach Bouvines w dniu 27 lipca starli się z siłami cesarza Ottona IV i Jana bez Ziemi. Relację z przebiegu bitwy opisał kronikarz Wilhelm Bretończyk[2]. Bitwa była zacięta, a król francuski cudem uniknął śmierci po tym, gdy ściągnięto go z konia. W czasie bitwy godło Francji trzymał rycerz Gallon z Montigny[3].
O wyniku starcia zdecydował atak rycerstwa francuskiego. Cesarz Otton IV i król Anglii w panice opuścili pole bitwy. W rycerskim geście Filip nakazał naprawić złamane skrzydło orła cesarskiego, którego odesłał Ottonowi na znak zwycięstwa.
Zwycięstwo pod Bouvines oznaczało załamanie się potęgi Welfa i zmiany polityczne w Niemczech, a także znaczny wzrost pozycji i prestiżu Francji w Europie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Otton IV Welf, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2009-07-27].
- ↑ Franciszek Kusiak: Rycerze średniowiecznej Europy łacińskiej. Warszawa: PIW, 2002, s. 186. ISBN 83-06-02890-2.
- ↑ Franciszek Kusiak: Rycerze średniowiecznej Europy łacińskiej. Warszawa: PIW, 2002, s. 232. ISBN 83-06-02890-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Georges Duby, Bitwa pod Bouvines, niedziela 27 lipca 1214, przeł. Monika Tournay-Kossakowska i Anna Falęcka, PIW, Warszawa 1988 (z aneksem z przekładami fragmentów źródeł historycznych o bitwie), ISBN 83-06-01478-2.
- Benedykt Zientara, Historia powszechna średniowiecza, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2002 (wyd. 8), ISBN 83-85660-94-1.