Bill Shorten
 Zdjęcie z 2010 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Federalny lider opozycji | |
| Okres | od 13 października 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Chris Bowen (p.o.) |
| Następca | |
 | |
Bill Shorten (właśc. William Richard Shorten, ur. 12 maja 1967 w Melbourne) – australijski polityk, członek Australijskiej Partii Pracy (ALP). Od 2007 deputowany do Izby Reprezentantów, w latach 2011–2013 członek gabinetu federalnego. W latach 2013-2019 lider ALP i zarazem federalny lider opozycji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Młodość i kariera związkowa[edytuj | edytuj kod]
Jest dzieckiem z mieszanego małżeństwa, jego ojciec był z pochodzenia Anglikiem, a matka Australijką[1]. Ukończył studia prawnicze na Monash University, a potem uzyskał dyplom MBA na University of Melbourne[2]. Jeszcze jako student zaczął udzielać się w młodzieżówce Partii Pracy, był także niepełnoetatowym asystentem kilku polityków ALP ze stanu Wiktoria, w tym wieloletniego ministra spraw zagranicznych Garetha Evansa. Przez pierwsze półtora roku po studiach pracował w kancelarii prawnej wyspecjalizowanej w reprezentowaniu związków zawodowych, a później został bezpośrednim pracownikiem jednej z central związkowych. W 1999 został wybrany do Zgromadzenia Ustawodawczego Wiktorii, jednak szybko zrezygnował z mandatu, przedkładając karierę związkową nad polityczną. W latach 1998-2006 był sekretarzem stanowym Australian Workers' Union (AWU), jednego z największych związków zawodowych w Australii. Równocześnie w latach 2001-2006 zajmował stanowisko sekretarza generalnego AWU na szczeblu ogólnokrajowym.
Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]
W 2007 rozpoczął karierę polityczną na szczeblu federalnym, uzyskując mandat w Izbie Reprezentantów z okręgu wyborczego Maribyrnong[3], zlokalizowanego w północno-zachodniej części Melbourne. Korzystając z okazji, że w tych samych wyborach ALP odzyskała po 11 latach status partii rządzącej, wszedł do egzekutywy w randze sekretarza parlamentarnego, co w australijskich ministerstwach stanowi najniższy z trzech szczebli przewidzianych dla osób będących jednocześnie parlamentarzystami. Odpowiadał za kwestie osób niepełnosprawnych oraz dzieci[4]. W 2010 był jednym z głównych rozgrywających podczas wewnątrzpartyjnego przewrotu, w wyniku którego Kevin Rudd został zastąpiony jako szef partii i rządu przez Julię Gillard[5]. Wcześniej kilku wpływowych polityków ALP starszego pokolenia, m.in. były premier Bob Hawke, publicznie wskazywało na samego Shortena jako na dobrego kandydata na te stanowiska[6], lecz on postanowił zachować lojalność wobec Gillard, która odwdzięczyła mu się awansem na stanowisko ministra junior ministry (czyli o szczebel poniżej gabinetu) odpowiedzialnego za służby finansowe. W grudniu 2011 Shorten został awansowany do najwyższej ministerialnej rangi, członka gabinetu, i otrzymał pod swoją pieczę kwestie związane z relacjami pracodawcy – pracownicy[7].
W czerwcu 2013, podczas kolejnego przesilenia na szczytach ALP, zdecydował się zmienić front i poprzeć Kevina Rudda, który odzyskał wkrótce później stanowisko premiera[8]. Shorten został następnie członkiem drugiego gabinetu Rudda, gdzie kierował resortem edukacji. Po przegranych wyborach we wrześniu 2013 i przejściu ALP do opozycji, Shorten zgłosił swój akces do rywalizacji o przywództwo w partii. Jego kontrkandydatem był dotychczasowy wicepremier Anthony Albanese[9]. Ostatecznie zwyciężył w wewnętrznych wyborach 13 października 2013, przejmując stery ALP od tymczasowego lidera Chrisa Bowena[10]. Przywództwo zakończył 27 maja 2019[11].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Shorten żyje obecnie w swoim drugim małżeństwie, jego żoną jest Chloe Shorten, z domu Bryce, córka byłej gubernator generalnej Australii Quentin Bryce. Wcześniej był żonaty z Debbie Beale, córką wieloletniego posła Liberalnej Partii Australii, Juliana Beale’a[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrew Rule: The charm offensive. The Sydney Morning Herald, 2009-09-26. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
- ↑ John van Tiggelen: Watch This Face - Bill Shorten. The Monthly, 2012-07. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
- ↑ Profile of the electoral division of Wannon (Vic). Australian Electoral Commission. [dostęp 2016-09-23]. (ang.).
- ↑ Rudd hands out portfolios. ABC News, 2007-11-29. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
- ↑ I urged Gillard to challenge Rudd: Bill Shorten. The Sydney Morning Herald, 2010-06-29. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
- ↑ Margaret Simons: Fitting the Bill. The Age, 2005-11-12. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
- ↑ Jeremy Thompson: Gillard unveils expanded Cabinet. ABC News, 2011-12-12. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
- ↑ Katharine Murphy: Labor leadership spill: Julia Gillard v Kevin Rudd – as it happened. The Guardian, 2013-06-26. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
- ↑ Simon Cullen: Anthony Albanese to run for Labor leadership against Bill Shorten. ABC News, 2013-09-13. [dostęp 2013-12-23].
- ↑ Dan Harrison: Bill Shorten elected Labor leader. The Sydney Morning Herald, 2013-10-13. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
- ↑ Parliament of Australia ↓.
- ↑ Suzanne Carbone: Shorten fits the Bill as referee for his ex-wife. The Age, 2009-12-11. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona oficjalna (ang.) [dostęp 2013-12-23]
- Profil parlamentarny: Hon Bill Shorten MP [online], Parliament of Australia [dostęp 2013-12-23] (ang.).
| W dniu zaprzysiężenia | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
