Bermyca

Bermyca (od niem. Bärenmütze – niedźwiedzia czapka^[1]) – wojskowe nakrycie głowy w kształcie wysokiej czapki, najczęściej wykonane lub przynajmniej pokryte niedźwiedzią skórą w oryginalnym kolorze.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Bermyca była używana w armiach praktycznie wszystkich państw przełomu XVIII i XIX wieku. Nosili ją najczęściej żołnierze oddziałów wyborowych – grenadierzy i strzelcy konni.

Bermyce przybierały różne kształty: różniły się wysokością, były okrągłe lub spłaszczone, mogły mieć daszki albo blachy naczelne z emblematami. Często zdobiły je kity lub flammy (płomienie – ozdoby dna w kształcie stożkowatych worków zakończonych pędzelkowatym chwastem).

Współcześnie bermyca jest noszona przez reprezentacyjne oddziały gwardii brytyjskiej m.in. Gwardię Szkocką, Irlandzką i Walijską.

• 
  Włoska bermyca z okresu wojen napoleońskich
• 
  Grenadierzy Księstwa Warszawskiego w bermycach
• 
  Brytyjski żołnierz z Royal Horse Guards w bermycy
• 
  Gwardzista Gwardii Irlandzkiej w bermycy z niebieskozielonym pióropuszem (kolorem Orderu Św. Patryka)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Zobacz hasło bermyca w Wikisłowniku

• czako

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Krupa (red.): Encyklopedia wojskowa: dowódcy i ich armie, historia wojen i bitew, technika wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-15175-1.
• Wojsko, wojna, broń. Leksykon PWN, MarcinM. Kamler (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13506-9, OCLC 830307505 .brak strony (książka)
• Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-12365-9.brak strony w książce
• Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 411. ISBN 83-03-01483-8.