Bema (architektura)
Bema (z greckiego "mównica") – podwyższenie, podium, trybuna.
W starożytnej Grecji oznaczała podwyższenie postawione na agorze, przeznaczone dla mówców. W starożytnym Rzymie była to trybuna lub podwyższenie dla sędziego, umieszczane w bazylikach zwykle naprzeciw wejścia[1].
We wczesnochrześcijańskich kościołach bema to przestrzeń ołtarzowa odseparowana kamienną balustradą od przestrzeni przeznaczonej dla wiernych. Bema obejmowała absydę, a w niektórych przypadkach również część nawy środkowej i naw bocznych. Była ona przeznaczona dla duchownych[2]. W bazylikach chrześcijańskich na terenie Syrii przyjmowała ona kształt podkowy zwróconej wypukłą częścią do wnętrza nawy[1].
W kościele prawosławnym bema oznacza podwyższoną przestrzeń ołtarzową wydzieloną ikonostasem[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 70. ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red.Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach Anna Manteuffel-Szarota, Warszawa 2002, s. 40.