Anton Aškerc
Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1856 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 czerwca 1912 |
Zawód, zajęcie | pisarz, tłumacz, duchowny, publicysta |
Narodowość |
Anton Aškerc (ur. 9 stycznia 1856 w Globoko, zm. 10 czerwca 1912 w Lublanie) – słoweński pisarz, tłumacz, duchowny i publicysta[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu seminarium duchownego w Mariborze był proboszczem w parafiach na obszarze Styrii. Następnie popadł w spór z miejscowym biskupem, zaprzestał posługi i został archiwistą w Lublanie[1].
Był czołowym poetą słoweńskiego realizmu. Tworzył wiersze, ballady, romanse, przypowieści i satyry. Publikował także dzienniki podróżnicze. W swojej twórczości krzewił liberalizm i patriotyzm. Ze względu na kontestowanie dogmatów katolickich i odwoływanie się do wartości wczesnego chrześcijaństwa był poddawany krytyce przez prasę klerykalną. Przekładał literaturę z języków chorwackiego, czeskiego, niemieckiego i rosyjskiego. Był redaktorem czasopisma Ljubljanski zvon[1].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])
- Balade in romance (1890)
- Lirske in epske poezije (1896)
- Nove poezije (1900)
- Izmajlov, Red sv. Jurja, Tujka (1900)
- Četrti zbornik poezij (1904)
- Zlatorog (1904),
- Mučeniki (1906)
- Jadranski biseri (1908)
- Akropolis in piramide (1909)
- Pesnitve: peti zbornik (1910)
- Poslednji Celjan (1912)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Aškerc, Anton – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2023-08-29]. (chorw.).
- ISNI: 000000010887670X
- VIAF: 36911192
- LCCN: n84004348
- GND: 118961799
- BnF: 11091739c
- SUDOC: 195505883
- SBN: SBLV077690
- NKC: js20020805061
- NTA: 067522734
- BIBSYS: 90765210
- Open Library: OL71097A
- PLWABN: 9810651514205606
- NUKAT: n99030478
- LNB: 000172177
- NSK: 000001236
- CONOR: 32867
- ΕΒΕ: 171934
- LIH: LNB:z+C;=Bd
- WorldCat: lccn-n84004348