Anidulafungina

Anidulafungina
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	N-[(3S,6S,9S,11R,15S,18S,20R,21R,24S,25S,26S)-6-[(1S,2R)-1,2-dihydroksy-2-(4-hydroksyfenylo)etylo]-11,20,21,25-tetrahydroksy-3,15-bis[(1R)-1-hydroksyetylo]-26-metylo-2,5,8,14,17,23-heksaokso-1,4,7,13,16,22-heksaazatricyklo[22.3.0.09,13]heptakozan-18-ylo]-4-{4-[4-(pentyloksy)fenylo]fenylo}benzamid
	Inne nazwy i oznaczenia
	1-[(4R,5R)-4,5-dihydroksy-N2-{[4″-(pentyloksy)[1,1′:4′1″-terfenylo]-4-ylo]karbonylo}-L-ornityno]echinokandyna B
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C58H73N7O17
Masa molowa	1140,24 g/mol
Wygląd	biały, krystaliczny proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	166663-25-8
PubChem	166548
DrugBank	DB00362
SMILES
	CCCCCOC1=CC=C(C=C1)C2=CC=C(C=C2)C3=CC=C(C=C3)C(=O)NC4CC(C(NC(=O)C5C(C(CN5C(=O)C(NC(=O)C(NC(=O)C6CC(CN6C(=O)C(NC4=O)C(C)O)O)C(C(C7=CC=C(C=C7)O)O)O)C(C)O)C)O)O)O
InChI
	InChI=1S/C58H73N7O17/c1-5-6-7-24-82-40-22-18-35(19-23-40)33-10-8-32(9-11-33)34-12-14-37(15-13-34)51(74)59-41-26-43(70)54(77)63-56(79)47-48(71)29(2)27-65(47)58(81)45(31(4)67)61-55(78)46(50(73)49(72)36-16-20-38(68)21-17-36)62-53(76)42-25-39(69)28-64(42)57(80)44(30(3)66)60-52(41)75/h8-23,29-31,39,41-50,54,66-73,77H,5-7,24-28H2,1-4H3,(H,59,74)(H,60,75)(H,61,78)(H,62,76)(H,63,79)/t29-,30+,31+,39+,41-,42-,43+,44-,45-,46-,47-,48-,49-,50-,54+/m0/s1
	InChIKey
	JHVAMHSQVVQIOT-MFAJLEFUSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	praktycznie nierozpuszczalna
logP	2,9
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	J02AX06
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwgrzybicze
Biodostępność	100%
Okres półtrwania	40–50 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	84%
Metabolizm	brak
Wydalanie	głównie z kałem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	dożylnie
Objętość dystrybucji	30–50 l
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Anidulafungina (łac. anidulafunginum) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk przeciwgrzybiczy z nowej grupy echinokandyn, stosowany w leczeniu grzybic układowych.

Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]

Anidulafungina to półsyntetyczna pochodna antybiotyku lipopeptydowego, echinokandyny B, który jest produktem fermentacji grzyba Aspergillus nidulans^[2]. Anidulafungina, podobnie jak inne echinokandyny, działa grzybobójczo poprzez selektywne hamowanie syntazy β-(1,3)-D-glukanu. Enzym ten występuje wyłącznie w ścianie komórkowej grzybów i jest niezbędny do syntezy β-(1,3)-D-glukanu, który jest istotnym jej składnikiem.
Anidulafungina jest aktywna wobec drożdżaków z rodzaju Candida^[3] (również tych opornych na flukonazol^[4]):

oraz wobec obszarów aktywnego wzrostu komórek w grzybni u Aspergillus fumigatus.

Farmakokinetyka^[6]^[7][edytuj | edytuj kod]

Po podaniu dożylnym anidulafungina bardzo szybko (0,5–1 godzina) znika z krążenia obwodowego i przenika do tkanek. Nie wiadomo, czy lek przechodzi przez barierę krew-mózg. Lek wiąże się z białkami osocza niemal całkowicie.
Anidulafungina nie jest metabolizowana w wątrobie, lecz ulega powolnemu rozpadowi w warunkach fizjologicznej temperatury organizmu i pH. Powstaje w ten sposób peptyd z otwartym pierścieniem, który nie wykazuje żadnego działania farmakologicznego. Peptyd ten jest następnie rozkładany i wydalany z żółcią. Okres półtrwania pojedynczej dawki leku wynosi 24 godziny.
Anidulafungina wydalana jest głównie w postaci metabolitów z kałem w ciągu 9 dni od podania leku. Mniej niż 10% wydalane jest w postaci niezmienionej.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Anidulafungina jest wskazana w leczeniu kandydemii i innych zakażeń wywołanych przez Candida^[8]^[9] u pacjentów bez neutropenii.

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

nadwrażliwość na substancję czynną, inne echinokandyny lub jakikolwiek składnik preparatu,
ciąża i okres karmienia piersią (przeciwwskazanie względne).

Ostrzeżenia specjalne[edytuj | edytuj kod]

Nie ustalono skuteczności stosowania anidulafunginy u chorych z neutropenią i kandydemią oraz u pacjentów z ropniem wewnątrzbrzusznym, zapaleniem otrzewnej, zapaleniem wsierdzia, zapaleniem kości i szpiku, zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wywołanymi przez Candida. Skuteczność anidulafunginy w leczeniu zakażeń C. krusei również nie została potwierdzona^[10].
Anidulafungina może powodować wzrost aktywności aminotransferaz. Chorzy, u których wzrosła aktywność enzymów wątrobowych, powinni być monitorowani w kierunku pogorszenia pracy wątroby, szczególnie w przypadku podawania innych niż anidulafungina leków przeciwgrzybiczych.
Anidulafungina przygotowana do iniekcji zawiera 24% obj. etanolu.

Interakcje[edytuj | edytuj kod]

Badania in vitro wskazują na brak interakcji między lekami podawanymi w trakcie leczenia anidulafunginą. Wydaje się, że lek nie jest substratem, induktorem lub inhibitorem cytochromu P450.

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Nie pojawiają się często, mają łagodny lub umiarkowany charakter i zazwyczaj nie ma konieczności przerywania leczenia. Najczęściej występują:

zaburzenia krzepnięcia,
drgawki, bóle głowy,
zaburzenia przewodu pokarmowego (biegunka, nudności, wymioty),
podwyższenie stężenia kreatyniny w osoczu,
skórne reakcje alergiczne,
hipokaliemia,
tzw. uderzenia gorąca,
podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych oraz stężenia bilirubiny.

Rzadziej mogą pojawić się:

bóle brzucha,
hiperglikemia,
epizody nadciśnieniowe,
zaczerwienienie twarzy,
ból w miejscu podania,
cholestaza.

Preparaty[edytuj | edytuj kod]

Ecalta – Pfizer – proszek zawierający 100 mg anidulafunginy i rozpuszczalnik do sporządzenia koncentratu do wlewów dożylnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Anidulafungin, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00362 (ang.).
↑ H.H. Hof H.H., A.A. Dietz A.A., Antifungal activity of anidulafungin, a product of Aspergillus nidulans, against Aspergillus nidulans, „International Journal of Antimicrobial Agents”, 33 (3), 2009, s. 285–286, DOI: 10.1016/j.ijantimicag.2008.08.022, PMID: 19026523 [dostęp 2024-05-05] (ang.).
↑ M.A.M.A. Pfaller M.A.M.A. i inni, In vitro activities of anidulafungin against more than 2,500 clinical isolates of Candida spp., including 315 isolates resistant to fluconazole, „Journal of Clinical Microbiology”, 43 (11), 2005, s. 5425–5427, DOI: 10.1128/JCM.43.11.5425-5427.2005, PMID: 16272464, PMCID: PMC1287823 [dostęp 2024-05-05] (ang.).
↑ Annette C.A.C. Reboli Annette C.A.C. i inni, Anidulafungin versus fluconazole for invasive candidiasis, „The New England Journal of Medicine”, 356 (24), 2007, s. 2472–2482, DOI: 10.1056/NEJMoa066906, PMID: 17568028 [dostęp 2024-05-05] (ang.).
↑ Melissa J.M.J. Jacobson Melissa J.M.J. i inni, In vitro activity of anidulafungin against Candida albicans biofilms, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 52 (6), 2008, s. 2242–2243, DOI: 10.1128/AAC.00211-08, PMID: 18391031, PMCID: PMC2415795 [dostęp 2024-05-05] (ang.).
↑ BharatB. Damle BharatB., MartinM. Stogniew MartinM., JamesJ. Dowell JamesJ., Pharmacokinetics and tissue distribution of anidulafungin in rats, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 52 (7), 2008, s. 2673–2676, DOI: 10.1128/AAC.01596-07, PMID: 18443124, PMCID: PMC2443878 [dostęp 2024-05-05] (ang.).
↑ U.U. Theuretzbacher U.U., Pharmacokinetics/pharmacodynamics of echinocandins, „European Journal of Clinical Microbiology and Infectious Diseases”, 23 (11), 2004, s. 805–812, DOI: 10.1007/s10096-004-1228-z, PMID: 15490294 [dostęp 2024-05-05] (ang.).
↑ David S.D.S. Krause David S.D.S. i inni, Phase 2, randomized, dose-ranging study evaluating the safety and efficacy of anidulafungin in invasive candidiasis and candidemia, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 48 (6), 2004, s. 2021–2024, DOI: 10.1128/AAC.48.6.2021-2024.2004, PMID: 15155194, PMCID: PMC415613 [dostęp 2024-05-05] (ang.).
↑ M.A.M.A. Pfaller M.A.M.A. i inni, Effectiveness of anidulafungin in eradicating Candida species in invasive candidiasis, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 49 (11), 2005, s. 4795–4797, DOI: 10.1128/AAC.49.11.4795-4797.2005, PMID: 16251335, PMCID: PMC1280139 [dostęp 2024-05-05] (ang.).
↑ Jennifer NielsenJ.N. Kahn Jennifer NielsenJ.N. i inni, Acquired echinocandin resistance in a Candida krusei isolate due to modification of glucan synthase, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 51 (5), 2007, s. 1876–1878, DOI: 10.1128/AAC.00067-07, PMID: 17325225, PMCID: PMC1855530 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sprawozdanie producenta preparatu (EPAR) [online], www.emea.europa.eu [dostęp 2009-04-17] .
Informacja o leku [online], FDA [dostęp 2009-04-17] (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[DB-1] Anidulafungin, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00362 (ang.).

[2] H.H. Hof H.H., A.A. Dietz A.A., Antifungal activity of anidulafungin, a product of Aspergillus nidulans, against Aspergillus nidulans, „International Journal of Antimicrobial Agents”, 33 (3), 2009, s. 285–286, DOI: 10.1016/j.ijantimicag.2008.08.022, PMID: 19026523 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[3] M.A.M.A. Pfaller M.A.M.A. i inni, In vitro activities of anidulafungin against more than 2,500 clinical isolates of Candida spp., including 315 isolates resistant to fluconazole, „Journal of Clinical Microbiology”, 43 (11), 2005, s. 5425–5427, DOI: 10.1128/JCM.43.11.5425-5427.2005, PMID: 16272464, PMCID: PMC1287823 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[4] Annette C.A.C. Reboli Annette C.A.C. i inni, Anidulafungin versus fluconazole for invasive candidiasis, „The New England Journal of Medicine”, 356 (24), 2007, s. 2472–2482, DOI: 10.1056/NEJMoa066906, PMID: 17568028 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[5] Melissa J.M.J. Jacobson Melissa J.M.J. i inni, In vitro activity of anidulafungin against Candida albicans biofilms, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 52 (6), 2008, s. 2242–2243, DOI: 10.1128/AAC.00211-08, PMID: 18391031, PMCID: PMC2415795 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[6] BharatB. Damle BharatB., MartinM. Stogniew MartinM., JamesJ. Dowell JamesJ., Pharmacokinetics and tissue distribution of anidulafungin in rats, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 52 (7), 2008, s. 2673–2676, DOI: 10.1128/AAC.01596-07, PMID: 18443124, PMCID: PMC2443878 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[7] U.U. Theuretzbacher U.U., Pharmacokinetics/pharmacodynamics of echinocandins, „European Journal of Clinical Microbiology and Infectious Diseases”, 23 (11), 2004, s. 805–812, DOI: 10.1007/s10096-004-1228-z, PMID: 15490294 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[8] David S.D.S. Krause David S.D.S. i inni, Phase 2, randomized, dose-ranging study evaluating the safety and efficacy of anidulafungin in invasive candidiasis and candidemia, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 48 (6), 2004, s. 2021–2024, DOI: 10.1128/AAC.48.6.2021-2024.2004, PMID: 15155194, PMCID: PMC415613 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[9] M.A.M.A. Pfaller M.A.M.A. i inni, Effectiveness of anidulafungin in eradicating Candida species in invasive candidiasis, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 49 (11), 2005, s. 4795–4797, DOI: 10.1128/AAC.49.11.4795-4797.2005, PMID: 16251335, PMCID: PMC1280139 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[10] Jennifer NielsenJ.N. Kahn Jennifer NielsenJ.N. i inni, Acquired echinocandin resistance in a Candida krusei isolate due to modification of glucan synthase, „Antimicrobial Agents and Chemotherapy”, 51 (5), 2007, s. 1876–1878, DOI: 10.1128/AAC.00067-07, PMID: 17325225, PMCID: PMC1855530 [dostęp 2024-05-05] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]