Andrzej Hulanicki
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk matematycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek rzeczywisty |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
   | |
Andrzej Hulanicki (ur. 25 grudnia 1933 w Poznaniu, zm. 23 marca 2008[1] we Wrocławiu) – polski matematyk, specjalizował się w dziedzinie analizy matematycznej, szczególnie analizie harmonicznej, oraz teorii prawdopodobieństwa. Profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, twórca wrocławskiej szkoły analizy harmonicznej[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dzieciństwo spędził w Warszawie. W 1946 roku przyjechał do Wrocławia i zaczął uczęszczać do I Liceum Ogólnokształcącego. W 1950 zdał maturę i podjął studia w Instytucie Matematycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1955 roku obronił pracę magisterską. Tak rozpoczęła się jego przeszło pięćdziesięcioletnia kariera naukowa. W 1959 wyjechał do Manchesteru na roczne stypendium finansowane przez British Council. Tam zajmował się nieskończonymi grupami nieabelowymi i nauczył się podstaw analizy harmonicznej. W 1960 roku, w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk, obronił pracę doktorską. Promotorem jego pracy doktorskiej był Stanisław Hartman. Habilitował się w 1963 roku. W 1969 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1980 zwyczajnego.
W 1963 roku spędził trzy miesiące w Moskwie. Wtedy powstał jeden z jego podstawowych wyników dotyczących grup ze średnią Banacha: każda reprezentacja unitarna grupy lokalnie zwartej jest słabo zawarta w reprezentacji regularnej wtedy i tylko wtedy, gdy grupa ma średnią Banacha. Twierdzenie to weszło już do klasyki i jest chyba jego najczęściej cytowanym wynikiem.
W 1970 roku Andrzej Hulanicki pojechał na kongres do Nicei i tam zainteresował się problematyką Eliasa Steina, który właśnie tworzył podstawy analizy na grupach nilpotentnych. Robiona początkowo pod kątem reprezentacji półprostych grup Liego, rozwinęła się w potężną teorię. Połączenie problematyki Steina z dotychczasowym doświadczeniem w zakresie analizy harmonicznej na grupach dało rachunki funkcjonalne.
Od 1972 roku regularnie co dwa lata (z przerwą w stanie wojennym) organizował konferencje starając się by uczestniczyli w nich najwybitniejsi matematycy. Jego uczniowie kontynuują tę tradycję.
W latach 1968-1983 pełnił funkcję dyrektora wrocławskiego oddziału Instytutu Matematycznego PAN.
W 1991 został członkiem korespondentem, a w 2004 – członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk[3].
W 1992 otrzymał nagrodę Jurzykowskiego, a w 2002 tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Orleanie we Francji. Jest laureatem trzech nagród zespołowych Ministra Edukacji (w 1996, 2003 i 2010-pośmiertnie). Otrzymał także nagrodę Ministra Edukacji w 2004 za całokształt dorobku naukowego.
Był promotorem 17 rozpraw doktorskich i autorem prawie 100 publikacji. Zmarł 23 marca 2008 roku we Wrocławiu w Niedzielę Wielkanocną.
Andrzej Hulanicki był wykładowcą Uniwersytetu Opolskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wrocławskiej Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej.
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- tytuł doktorat honorowy Uniwersytetu w Orleanie;
- medal im. Władysława Orlicza,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b "Grave record for Andrzej Hulanicki (25 Dec 1933 - 23 Mar 2008), BillionGraves Record 4847603 Wrocław, wrocławski, dolnośląskie, Poland". BillionGraves.com. [dostęp 2019-12-21]. (ang.).
- ↑ Wrocławskie Środowisko Akademickie. Twórcy i ich uczniowie 1945-2005. Rozdz.: Szkoły Naukowe. Wrocławska Szkoła Matematyczna (Andrzej Hulanicki-s.342). Zakład Narodowy im. Ossolińskich-Wydawnictwo, s. 328-344. [dostęp 2019-12-21].
- ↑ Członkowie Polskie Akademii Nauk. czlonkowie.pan.pl. [dostęp 2019-12-21].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prof. zw. dr hab. cz Andrzej Hulanicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2008-05-13].[martwy link]
- Wspomnienia