Alexandra Meissnitzer

Alexandra Meissnitzer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1973
Salzburg

Klub

USV Abtenau

Wzrost

165 cm

Debiut w PŚ

7.12 1991, Santa Caterina
(28. miejsce – super G)

Pierwsze punkty w PŚ

7.12 1991, Santa Caterina (28. miejsce – super G)

Pierwsze podium w PŚ

7.12 1995, Val d’Isère (1. miejsce – super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
srebro Nagano 1998 Gigant
brąz Nagano 1998 Supergigant
brąz Turyn 2006 Supergigant
Mistrzostwa świata
złoto Vail 1999 Gigant
złoto Vail 1999 Supergigant
srebro St. Moritz 2003 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Maribor 1992 Zjazd
brąz Maribor 1992 Supergigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1998/1999
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1998/1999
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
1998/1999
3. miejsce
1997/1998
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1998/1999
2. miejsce
1995/1996
2. miejsce
2001/2002
2. miejsce
2005/2006
Strona internetowa

Alexandra Meissnitzer (ur. 18 czerwca 1973 w Salzburgu) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Alexandra Meissnitzer osiągnęła 1992 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Mariborze zdobyła dwa medale. Najpierw zajęła drugie miejsce w zjeździe, ulegając tylko Céline Dätwyler ze Szwajcarii. Dzień później była trzecia w supergigancie, w którym wyprzedziły ją tylko Niemka Regina Häusl oraz Włoszka Morena Gallizio. Dwa miesiące wcześniej zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, zajmując 7 grudnia 1991 roku w Santa Caterina 28. miejsce w supergigancie. W sezonie 1991/1992 punktowała jeszcze trzykrotnie, najlepszy wynik osiągając 15 grudnia w Santa Caterina, gdzie zajęła 22. miejsce w tej samej konkurencji. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie 98. miejsce.

Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanęła cztery lata po debiucie, 7 grudnia 1995 roku w Val d’Isère, wygrywając supergiganta. W kolejnych startach jeszcze sześć razy stanęła na podium, odnosząc jeszcze jedno zwycięstwo: 20 grudnia w Veysonnaz ponownie była najlepsza w supergigancie. W klasyfikacji generalnej zajęła piąte miejsce, a w klasyfikacji supergiganta była druga, plasując się tylko za Niemką Katją Seizinger. W lutym 1996 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sierra Nevada, jednak nie zdobyła medalu. Najlepszy wynik osiągnęła w zjeździe, który ukończyła na szesnastej pozycji. Bez medalu wróciła także z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere, gdzie była między innymi trzynasta w supergigancie. W zawodach pucharowych ani razu nie stanęła na podium i w klasyfikacji generalnej zajęła 19. miejsce.

Kolejne zwycięstwo odniosła 15 marca 1998 roku w Crans-Montana, triumfując w gigancie. Poza tym jeszcze sześciokrotnie plasowała się w najlepszej trójce, w tym kolejne trzy razy w gigancie, co dało jej trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej tej konkurencji. Uległa tylko Niemce Martinie Ertl i Włoszce Deborze Compagnoni. W lutym tego roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie zdobyła dwa medale. Najpierw zajęła trzecie miejsce w supergigancie, w którym lepsze okazały się jedynie Picabo Street z USA oraz kolejna Austriaczka, Michaela Dorfmeister. Do zwyciężczyni Meissnitzer straciła zaledwie 0,07 sekundy. Następnie była ósma w zjeździe, a cztery dni później wywalczyła srebrny medal w slalomie gigancie. Po pierwszym przejeździe zajmowała czwarte miejsce, tracąc do prowadzącej Compagnoni 1,19 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała drugi wynik, co dało jej drugi łączny czas, o 1,80 sekundy za Compagnoni i 0,22 sekundy przed Katją Seizinger.

Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1998/1999. Meissnitzer zgromadziła 1672 punkty, trzynaście razy stanęła na podium i odniosła osiem zwycięstw. Najpierw wygrała giganta 19 listopada w Park City, następnie supergiganta 29 listopada w Lake Louise, supergiganta i giganta w dniach 10-11 grudnia w Val d’Isère, zjazd 19 grudnia w Veysonnaz, giganta 24 stycznia w Cortina d'Ampezzo i 22 lutego w Åre, a na koniec ponownie była najlepsza w zjeździe 10 marca 1999 roku w Sierra Nevada. Dzięki temu zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, zwyciężyła także w klasyfikacjach giganta i supergiganta, a w zjeździe była druga za swą rodaczką, Renate Götschl. Rozgrywane w 1999 roku mistrzostwa świata w Vail/Beaver Creek były najbardziej udaną imprezą w jej karierze. Austriaczka zwyciężyła w supergigancie i gigancie, a w zjeździe zajęła czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal ze Stefanie Schuster o 0,10 sekundy.

Po dwóch startach sezonu 1999/2000 doznała kontuzji w Lake Louise[1]. Austriaczka zerwała więzadła krzyżowe w kolanie i do rywalizacji wróciła w grudniu 2000 roku. Na podium zawodów pucharowych po raz kolejny stanęła dopiero 25 stycznia 2002 roku w Cortina d’Ampezzo, gdzie była trzecia w supergigancie. W tej samej konkurencji była też druga 7 marca w Altenmarkt; były to jej najlepsze wyniki w sezonie 2001/2002, który ukończyła na piętnastej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Na początku 2002 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie dwukrotnie była blisko medalu. Najpierw zajęła czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o podium z Włoszką Karen Putzer o 0,09 sekundy. Pięć dni później czwarta była także w gigancie, w którym w walce o brązowy medal lepsza o 0,28 sekundy była Sonja Nef ze Szwajcarii.

Kolejny medal wywalczyła podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2003 roku, gdzie była druga w zjeździe. W zawodach tych uległa jedynie Kanadyjce Mélanie Turgeon, a drugie miejsce zajęła ex aequo z Corinne Rey-Bellet ze Szwajcarii. Na tych samych mistrzostwach była także piąta w supergigancie. W Pucharze Świata pięciokrotnie stawała na podium, jednak nie odniosła żadnego zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej była tym razem ósma, w supergigancie czwarta, a w klasyfikacji giganta zajęła siódme miejsce.

Meissnitzer startowała jeszcze przez pięć kolejnych sezonów, jednak nie zdołała nawiązać do wyników z 1999 roku. W tym czasie łącznie dziesięć razy stawała na podium, przy czym odniosła trzy zwycięstwa: 4 stycznia 2004 roku w Megève, 11 grudnia 2004 roku w Altenmarkt i 4 grudnia 2005 roku w Lake Louise wygrywała supergiganty. W klasyfikacji generalnej najlepiej wypadła w sezonie 2003/2004, który ukończyła na ósmym miejscu. Ponadto w sezonie 2005/2006 była dziewiąta, a w klasyfikacji supergiganta zajęła drugie miejsce za Michaelą Dorfmeister. Ostatnie pucharowe podium wywalczyła 13 marca 2008 roku w Bormio, gdzie supergiganta ukończyła na trzeciej pozycji. W 2006 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie, zdobywając brązowy medal w supergigancie. Uplasowała się tam 0,59 sekundy za Dorfmeister i 0,32 sekundy za Janicą Kostelić z Chorwacji. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Åre w tej samej konkurencji była ósma. W marcu 2008 roku zakończyła karierę[2].

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju, w tym złote w zjeździe w 1994 roku, gigancie w latach 1999 i 2004 oraz supergigancie w latach 1994, 1998 i 2002. W latach 1998 i 1999 była wybierana sportsmenką roku w Austrii. Ponadto w 1998 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[3].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF1 24 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gigant 2:30,97 - Włochy Deborah Compagnoni
3. 11 lutego 1998 Japonia Nagano Supergigant 1:18,02 +0,07 Stany Zjednoczone Picabo Street
8. 16 lutego 1998 Japonia Nagano Zjazd 1:29,89 +0,95 Niemcy Katja Seizinger
2. 20 lutego 1998 Japonia Nagano Gigant 2:50,59 +1,80 Włochy Deborah Compagnoni
4. 17 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Supergigant 1:13,59 +0,36 Włochy Daniela Ceccarelli
4. 22 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gigant 2:30,01 +1,94 Chorwacja Janica Kostelić
8. 15 lutego 2006 Włochy Turyn Zjazd 1:56,49 +1,29 Austria Michaela Dorfmeister
3. 20 lutego 2006 Włochy Turyn Supergigant 1:32,47 +0,59 Austria Michaela Dorfmeister

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
23. 12 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Supergigant 1:21,00 +2,27 Włochy Isolde Kostner
16. 18 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Zjazd 1:54,06 +2,30 Stany Zjednoczone Picabo Street
DNS2 22 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Gigant 2:10,74 - Włochy Deborah Compagnoni
13. 11 lutego 1997 Włochy Sestriere Supergigant 1:23,50 +1,76 Włochy Isolde Kostner
17. 15 lutego 1997 Włochy Sestriere Zjazd 1:41,18 +2,43 Stany Zjednoczone Hilary Lindh
1. 3 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:20,53 - -
4. 7 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:48,20 +0,27 Austria Renate Götschl
1. 11 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:08,54 - -
8. 29 stycznia 2001 Austria St. Anton Supergigant 1:23,44 +0,39 Francja Régine Cavagnoud
11. 6 lutego 2001 Austria St. Anton Zjazd 1:36,20 +1,66 Austria Michaela Dorfmeister
DNF2 9 lutego 2001 Austria St. Anton Gigant 2:19,01 - Szwajcaria Sonja Nef
5. 3 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:27,48 +0,58 Austria Michaela Dorfmeister
2. 9 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:34,30 +0,11 Kanada Mélanie Turgeon
DNF1 13 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:30,97 - Szwecja Anja Pärson
DNF 30 stycznia 2005 Włochy Bormio Supergigant 1:17,64 - Szwecja Anja Pärson
22. 6 lutego 2005 Włochy Bormio Zjazd 1:39,90 +3,22 Chorwacja Janica Kostelić
8. 6 lutego 2007 Szwecja Åre Supergigant 1:18,85 +1,12 Szwecja Anja Pärson

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
13. 21 marca 1990 Szwajcaria Zinal Zjazd 1:25,48 +2,17 Swietłana Gładyszewa
14. 23 marca 1990 Szwajcaria Zinal Gigant 2:23,17 +4,28 Austria Manuela Umele
4. 8 kwietnia 1991 Norwegia Geilo Supergigant 1:15,16 +1,03 Norwegia Julie Lunde Hansen
16. 11 kwietnia 1991 Norwegia Geilo Zjazd 1:08,87 +1,21 Szwajcaria Céline Dätwyler
7. 12 kwietnia 1991 Norwegia Geilo Gigant 2:09,95 +0,86 Włochy Sabina Panzanini
2. 25 lutego 1992 Słowenia Maribor Zjazd 1:21,68 +0,56 Szwajcaria Céline Dätwyler
3. 26 lutego 1992 Słowenia Maribor Supergigant 1:20,66 +0,69 Niemcy Regina Häusl
7. 27 lutego 1992 Słowenia Maribor Gigant 1:56,37 +1,09 Niemcy Regina Häusl

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Francja Val d’Isère – 7 grudnia 1995 (supergigant)
  2. Szwajcaria Veysonnaz – 20 grudnia 1995 (supergigant)
  3. Szwajcaria Crans-Montana – 15 marca 1998 (gigant)
  4. Stany Zjednoczone Park City – 19 listopada 1998 (gigant)
  5. Kanada Lake Louise – 29 listopada 1998 (supergigant)
  6. Francja Val d’Isère – 10 grudnia 1998 (supergigant)
  7. Francja Val d’Isère – 11 grudnia 1998 (gigant)
  8. Szwajcaria Veysonnaz – 19 grudnia 1998 (zjazd)
  9. Włochy Cortina d'Ampezzo – 24 stycznia 1999 (gigant)
  10. Szwecja Åre – 22 lutego 1999 (gigant)
  11. Hiszpania Sierra Nevada – 10 marca 1999 (zjazd)
  12. Francja Megève – 4 stycznia 2004 (supergigant)
  13. Austria Altenmarkt im Pongau – 11 grudnia 2004 (supergigant)
  14. Kanada Lake Louise – 4 grudnia 2005 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Francja Val d’Isère – 8 grudnia 1995 (gigant) – 3. miejsce
  2. Austria St. Anton – 15 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Austria St. Anton – 16 grudnia 1995 (zjazd) – 2. miejsce
  4. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 13 stycznia 1996 (supergigant) – 3. miejsce
  5. Norwegia Hafjell – 9 marca 1996 (gigant) – 3. miejsce
  6. Francja Tignes – 24 października 1997 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  7. Stany Zjednoczone Park City – 21 listopada 1997 (gigant) – 2. miejsce
  8. Stany Zjednoczone Mammoth Mountain – 28 listopada 1997 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  9. Francja Val d’Isère – 19 grudnia 1997 (gigant) – 2. miejsce
  10. Włochy Bormio – 6 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
  11. Austria Altenmarkt – 18 stycznia 1998 (zjazd) – 3. miejsce
  12. Austria Sölden – 24 października 1998 (gigant) – 2. miejsce
  13. Kanada Lake Louise – 27 listopada 1998 (zjazd) – 3. miejsce
  14. Austria Semmering – 27 grudnia 1998 (gigant) – 2. miejsce
  15. Słowenia Maribor – 2 stycznia 1999 (gigant) – 3. miejsce
  16. Austria St. Anton – 16 stycznia 1999 (supergigant) – 2. miejsce
  17. Włochy Cortina d'Ampezzo – 25 stycznia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
  18. Austria Altenmarkt – 7 marca 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  19. Stany Zjednoczone Park City – 21 listopada 2002 (gigant) – 2. miejsce
  20. Francja Val d’Isère – 12 grudnia 2002 (gigant) – 3. miejsce
  21. Włochy Cortina d'Ampezzo – 17 stycznia 2003 (supergigant) – 2. miejsce
  22. Austria Innsbruck – 28 lutego 2003 (supergigant) – 3. miejsce
  23. Norwegia Hafjell – 13 marca 2003 (supergigant) – 2. miejsce
  24. Włochy Sestriere – 14 marca 2004 (gigant) – 3. miejsce
  25. Szwecja Åre – 19 lutego 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  26. Kanada Lake Louise – 2 grudnia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  27. Francja Val d’Isère – 17 grudnia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  28. Francja Val d’Isère – 18 grudnia 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  29. Austria Bad Kleinkirchheim – 15 stycznia 2006 (supergigant) – 3. miejsce
  30. Włochy Bormio – 13 marca 2008 (supergigant) – 3. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Meissnitzer injury opens up World Cup (ang.)
  2. ↑ Triumph for the CARRERA Ski Racing Team (ang.)
  3. ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzynie świata w narciarstwie alpejskim w slalomie gigancie
Mistrzynie świata w narciarstwie alpejskim w supergigancie
Zdobywczynie Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alexandra_Meissnitzer&oldid=72964080”