Anna Veith

Anna Veith
	; Anna Fenninger w 2013
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1989 ; Hallein
Klub	Skiklub Hypo Hallein
Wzrost	166 cm
Debiut w PŚ	11.11 2006, Levi ; (DNF1 - slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	21.01 2007, Cortina d’Ampezzo (16. - gigant)
Pierwsze podium w PŚ	26.01 2009, Cortina d’Ampezzo (2. - super G)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Austria
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata
Kryształowa Kula ;	2013/2014
Kryształowa Kula ;	2014/2015
3. miejsce ;	2012/2013
	Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce ;	2013/2014
2. miejsce ;	2014/2015
	Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce ;	2013/2014
2. miejsce ;	2014/2015
3. miejsce ;	2011/2012
3. miejsce ;	2012/2013
3. miejsce ;	2017/2018
	Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula ;	2013/2014
Mała Kryształowa Kula ;	2014/2015
2. miejsce ;	2012/2013
	Puchar Świata (Superkombinacja)
Mała Kryształowa Kula ;	2014/2015
	Mistrzostwa świata juniorów
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Anna Veith z domu Fenninger (ur. 18 czerwca 1989 w Hallein) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 8 grudnia 2004 roku w Gosau, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 32. miejsce w slalomie gigancie. W 2006 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając złote medale w supergigancie i kombinacji oraz srebrny w zjeździe. Podobne wyniki osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Formigal, gdzie była najlepsza w gigancie i kombinacji oraz druga w supergigancie. Ostatni sukces w tej kategorii wiekowej osiągnęła na MŚJ w Ga-Pa w 2009 roku, gdzie zajęła trzecie miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 21 stycznia 2007 roku w Cortinie d’Ampezzo, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Dwa lata później w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w supergigancie. Rozdzieliła wtedy Szwedkę Jessicę Lindell-Vikarby i Andreę Dettling ze Szwajcarii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu wywalczyła 26 stycznia 2009 roku w Cortinie d'Ampezzo, gdzie była najlepsza w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie była też najlepsza w klasyfikacji giganta oraz druga w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Rok wcześniej była trzecia w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Tinie Maze ze Słowenii i Niemce Marii Höfl-Riesch. Zajęła wtedy także drugie miejsce w gigancie i trzecie w supergigancie. W pierwszej trójce klasyfikacji końcowych znalazła się również w sezonie 2011/2012, kiedy była trzecia w supergigancie.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam ze swą rodaczką, Andreą Fischbacher. Rok później startowała w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, zajmując 16. miejsce w superkombinacji i supergigancie oraz 25. w zjeździe. Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła na mistrzostwach świata w Ga-Pa w 2011 roku, zwyciężając w superkombinacji. na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami z reprezentacji zajęła drugie miejsce w zawodach drużynowych. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Schladming zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Tina Maze. brała również udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w gigancie była druga. Rozdzieliła wtedy na podium Tinę Maze i Niemkę Viktorię Rebensburg. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata jako pierwsza Austriaczka od 2005 roku.

Sezon 2014/2015 był najlepszym w jej dotychczasowej karierze. Obroniła zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ a podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła złote medale w gigancie i supergigancie oraz srebrny w zjeździe.

W październiku 2015 roku, tuż przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, doznała kontuzji kolana podczas treningu w Sölden. Zerwała więzadła krzyżowe w prawym kolanie, a także uszkodziła rzepkę. Kontuzja wykluczyła jej udział w zawodach w całym sezonie 2015/2016^[1].

Do rywalizacji powróciła 27 grudnia 2016 roku w Semmering, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Dzień później zdobyła pierwsze po powrocie punkty, zajmując w tej samej konkurencji 25. miejsce. Miesiąc później, 29 stycznia 2017 roku w Cortinie d’Ampezzo, wywalczyła swoje jedyne podium tego sezonu, kończąc supergiganta na trzeciej pozycji. W lutym 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła 22. miejsce w gigancie, a supergiganta nie ukończyła.

Starty w sezonie 2017/2018 zaczęła od zajęcia 21. miejsca w zjeździe w Lake Louise. W pierwszej części sezonu jeden raz stanęła na podium, 17 grudnia 2017 roku w Val d’Isère wygrała supergiganta. W lutym 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, zdobywając srebrny medal w tej samej konkurencji. Uplasowała się tam między Czeszką Ester Ledecką i Tiną Weirather z Liechtensteinu.

W styczniu 2019 podczas treningu giganta w Pozza di Fassa doznała kolejnej kontuzji zerwania więzadeł co wykluczyło ją ze startów do końca sezonu (w tym m.in. Mistrzostw Świata)^[2].

23 maja 2020 ogłosiła, że z powodu licznych kontuzji kończy aktywną karierę sportową.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od 2009 roku związana ze snowboardzistą Manuelem Veithem. Para pobrała się 16 kwietnia 2016 roku i Anna przyjęła nazwisko męża. Tym samym od sezonu 2016/2017 narciarka startuje pod nowym nazwiskiem.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
25.	17 lutego	2010	Whistler	Zjazd	1:44,19	+5,76	Lindsey Vonn
16.	18 lutego	2010	Whistler	Superkombinacja	2:09,14	+4,13	Maria Riesch
16.	20 lutego	2010	Whistler	Supergigant	1:20,14	+2,16	Andrea Fischbacher
8.	10 lutego	2014	Krasnaja Polana	Superkombinacja	2:34,62	+1,82	Maria Höfl-Riesch
DNF	12 lutego	2014	Krasnaja Polana	Zjazd	1:41,57	—	Dominique Gisin Tina Maze
1.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Supergigant	1:25,52	—	—
2.	18 lutego	2014	Krasnaja Polana	Gigant	2:36,87	+0,07	Tina Maze
12.	15 lutego	2018	Pjongczang	Gigant	2:20,02	+2,08	Mikaela Shiffrin
2.	17 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:21,11	+0,01	Ester Ledecká

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
4.	3 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:20,73	+1,28	Lindsey Vonn
7.	6 lutego	2009	Val d’Isère	Superkombinacja	2:20,13	+2,56	Kathrin Zettel
DNF1	9 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	1:30,31	—	Lindsey Vonn
32.	14 lutego	2009	Val d’Isère	Slalom	1:51,80	—	Maria Riesch
5.	8 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1:23,82	+0,82	Elisabeth Görgl
1.	11 lutego	2011	Ga-Pa	Superkombinacja	2:43,23	—	—
17.	13 lutego	2011	Ga-Pa	Zjazd	1:47,24	+2,36	Elisabeth Görgl
2.	16 lutego	2011	Ga-Pa	Drużynowo	—	—	Francja
DNF 1	5 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:35,39	—	Tina Maze
DNF 2	8 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:39,92	—	Maria Höfl-Riesch
11.	10 lutego	2013	Schladming	Zjazd	1:50,00	+1,55	Marion Rolland
3.	14 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:08,06	+1,18	Tessa Worley
1.	3 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:10,29	—	—
2.	6 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:45,89	+0,02	Tina Maze
4.	9 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:33,37	+0,89	Tina Maze
1.	12 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Gigant	2:19,16	—	—
DNF	7 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:32,34	-	Nicole Schmidhofer
22.	16 lutego	2017	Sankt Moritz	Gigant	2:05,55	+3,16	Tessa Worley

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
2.	3 marca	2006	Québec	Zjazd	1:13,51	+0,10	Marianne Abderhalden
4.	4 marca	2006	Québec	Slalom	1:37,30	+1,63	Maria Pietilä-Holmner
1.	5 marca	2006	Québec	Supergigant	1:10,96	-	-
9.	7 marca	2006	Québec	Gigant	2:22,43	+2,07	Tina Weirather
1.	7 marca	2006	Québec	Kombinacja	24,49 pkt	-	-
2.	23 lutego	2008	Formigal	Supergigant	1:40,19	+0,78	Viktoria Rebensburg
4.	26 lutego	2008	Formigal	Zjazd	1:50,13	+1,25	Ilka Štuhec
8.	28 lutego	2008	Formigal	Slalom	1:33,85	+2,29	Michaela Kirchgasser
1.	29 lutego	2008	Formigal	Gigant	1:42,50	-	-
1.	29 lutego	2008	Formigal	Kombinacja	30,20 pkt	-	-
17.	1 marca	2009	Ga-Pa	Slalom	1:42,07	+3,47	Denise Feierabend
6.	2 marca	2009	Ga-Pa	Gigant	2:45,81	+1,93	Viktoria Rebensburg
3.	3 marca	2009	Ga-Pa	Supergigant	1:19,80	+1,11	Viktoria Rebensburg

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2006/2007	-	-	-	-
2007/2008	-	-	-	-
2008/2009	-	1	-	1
2009/2010	-	-	-	-
2010/2011	-	-	2	2
2011/2012	1	3	2	6
2012/2013	3	2	3	8
2013/2014	4	4	3	11
2014/2015	6	8	1	15
2016/2017	-	-	1	1
2017/2018	1	1	-	2
Suma	15	19	12	45

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Lienz – 28 grudnia 2011 (gigant)
Semmering – 28 grudnia 2012 (gigant)
Ga-Pa – 3 marca 2013 (supergigant)
Ofterschwang – 9 marca 2013 (gigant)
Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant)
Are – 6 marca 2014 (gigant)
Are – 7 marca 2014 (gigant)
Lenzerheide – 16 marca 2014 (gigant)
Sölden – 25 października 2014 (gigant)^[3]
Maribor – 21 lutego 2015 (gigant)
Bansko – 1 marca 2015 (superkombinacja)
Bansko – 2 marca 2015 (supergigant)
Are – 13 marca 2015 (gigant)
Méribel – 22 marca 2015 (gigant)
Val d’Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2009 (supergigant) – 2.miejsce
Zauchensee – 8 stycznia 2011 (zjazd) – 3.miejsce
Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2011 (supergigant) – 3.miejsce
Lake Louise – 4 grudnia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
Beaver Creek – 7 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
Bad Kleinkirchheim – 8 stycznia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
Ga-Pa – 5 lutego 2012 (supergigant) – 2. miejsce
Schladming – 18 marca 2012 (gigant) – 2. miejsce
Lake Louise – 2 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
Åre – 19 grudnia 2012 (gigant) – 2. miejsce
St. Anton – 12 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
St. Anton – 13 stycznia 2013 (supergigant) – 2. miejsce
Maribor – 26 stycznia 2013 (gigant) – 3. miejsce
Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant) – 2. miejsce
Lake Louise – 7 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
St. Moritz – 14 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
Altenmarkt-Zauchensee – 11 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
Crans-Montana – 2 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce
Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant) – 2. miejsce
Lake Louise – 5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
Val d’Isère – 21 grudnia 2014 (supergigant) – 2. miejsce
Innsbruck – 28 grudnia 2014 (gigant) – 2. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
St. Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
St. Moritz – 25 stycznia 2015 (supergigant) – 2. miejsce
Ga-Pa – 7 marca 2015 (zjazd) – 2. miejsce
Ga-Pa – 8 marca 2015 (supergigant) – 3. miejsce
Méribel – 20 marca 2015 (supergigant) – 2. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
Crans-Montana − 3 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce

W sumie (15 zwycięstw, 19 drugich i 12 trzecich miejsc).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.)

[1] Dramat Anny Fenninger, triumfatorka Pucharu Świata zabrana helikopterem do szpitala

[2] Anna Veith znów zerwała więzadła: "Wiem, jak walczyć"

[3] x aequo z Mikaelą Shiffrin

[1]

[2]

[3]