Aero A-12
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | Antonín Husník |
| Typ | samolot rozpoznawczy i lekki samolot bombowy |
| Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | jesień 1923 |
| Lata produkcji | 1923 – 1924 |
| Liczba egz. | 94 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Maybach Mb IVa |
| Moc | 240 KM (177 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 12,80 m |
| Długość | 8,30 m |
| Wysokość | 3,10 m |
| Powierzchnia nośna | 36,50 m2 |
| Masa | |
| Własna | 1080 kg |
| Startowa | 1600 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 201 km/h |
| Prędkość przelotowa | 172 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 3,4 m/s |
| Pułap | 7500 m |
| Zasięg | 760 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabiny maszynowe Vickres kal. 7,7 mm (zsynchronizowane) , 2 karabiny maszynowy Lewis kal. 7,7 mm (sprzężone – ruchome), bomby o masie do 200 kg. | |
| Użytkownicy | |
 Czechosłowacja | |
Aero A-12 – czechosłowacki samolot rozpoznawczy i lekki samolot bombowy z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat dwudziestych wytwórnia Aero stała się najlepszą czechosłowacką wytwórnią lotniczą. W kwietniu 1923 roku czechosłowackie lotnictwo wojskowe zwróciło się do wytwórni Aero o budowę nowego samolotu rozpoznawczego i zamówiło na początek dwie serie takich samolotów w łącznej ilości 50 sztuk. Prototyp tego samolotu oznaczono jako A-12, został on oblatany jesienią 1923 roku i zaraz rozpoczęto jego produkcję seryjną. Lotnictwo wojskowe w listopadzie 1923 roku zamówiło kolejna serię 26 samolotów, a w grudniu 1924 kolejne 18 samolotów. Łącznie w latach 1923 – 1925 zbudowano 94 samoloty tego typu, przy czym 12 samolotów, których kadłuby wykonano w wytwórni Aero, zbudowano w wytwórni Letov.
Samolot ten stał się podstawą do budowy kolejnego samolotu rozpoznawczego, który otrzymał oznaczenie Aero A-11.
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Samoloty Aero A-12 były systematycznie wprowadzane do lotnictwa czechosłowackiego od roku 1924, gdzie używano ich jako samolotów rozpoznawczych i lekkich samolotów bombowych. Na samolotach tego typu piloci wojskowi uczestniczyli w zawodach lotniczych, zajmując czołowe miejsca, a kpt. Kalla ustanowił w czasie takich zawodów rekord prędkości w locie okrężnym samolotów dwumiejscowych, osiągając wynik 202,1 km/h.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot Aero A-12 był dwumiejscowym dwupłatem o konstrukcji mieszanej, kadłub miał konstrukcję zbudowaną z metalowych rur stalowych, natomiast skrzydła – drewnianą. Podwozie klasyczne – stałe, z płozą ogonową.
Napęd stanowił silnik rzędowy 6-cylindrowy umieszczony z przodu kadłuba, chłodzony cieczą, chłodnice umieszczono po bokach silnika. Napędzał on dwułopatowe śmigło.
Uzbrojenie stanowiły: 1 zsynchronizowane karabiny maszynowe Vickers wz. 09 kal. 7,7 mm – obsługiwane przez pilota, 2 sprzężone ruchome karabiny maszynowe Lewis wz. 15 kal. 7,7 mm – obsługiwane przez obserwatora-strzelca. Samolot mógł przenosić także bomby lotnicze o łącznej wadze 200 kg. Wyposażony był również w aparat fotograficzny i radiostację.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Václav Němeček: Československá letadla (I) 1918 - 1945. Praga: Vydavateľstvo Naše vojsko, 1983, s. 71-72, 248-249. (cz.).