Aegikranion
Aegikranion (z greckiego: "αίγα" - kozioł, "κρανιο" - czaszka) – element dekoracyjny stosowany głównie w starożytności w formie płaskorzeźby na metopach fryzów w postaci ujętej frontalnie czaszki kozła lub barana symbolizującego zwierzę ofiarne. Motyw stosowany jako element ozdobny antycznych ołtarzy poświęconych bóstwom opiekujących się rolnictwem[1], oraz w kręgu sepulkralnym[2]. Został przejęty przez ornamentykę nowożytną, popularny w meblarstwie XVIII wieku.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Klemens Krajewski: Mała encyklopedia architektury i wnętrz. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974, s. 154.
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. (Red.) Krystyna Kubalska-Sulkiewicz. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 3. ISBN 978-83-01-12365-9.