37. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie
37. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w dniach 20 lutego-3 marca 1987 roku. W konkursie głównym zaprezentowano 20 filmów pochodzących z 14 różnych krajów.
Jury pod przewodnictwem austriackiego aktora Klausa Marii Brandauera przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, radzieckiemu filmowi Temat w reżyserii Gleba Panfiłowa. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Niedźwiedzia − Nagrodę Specjalną Jury, przyznano japońskiemu filmowi Morze i trucizna w reżyserii Kei Kumai[1].
Przebieg festiwalu[edytuj | edytuj kod]
Tegoroczne Berlinale zdominowało kino radzieckie, które - dzięki prowadzonej przez Gorbaczowa pieriestrojce i polityce głasnosti – przestało podlegać ostrej cenzurze i poddało się procesom demokratyzacji. Światło dzienne ujrzały filmy, których rozpowszechnianie było dotychczas zakazane, m.in. Pożegnanie (1983) Elema Klimowa. Zdominowały one wszystkie festiwalowe sekcje. Konkurs główny wygrał półkownik Gleba Panfiłowa Temat. Sensację swoją stylistyczną powściągliwością i ekstrawagancją wzbudziła Smutna obojętność Aleksandra Sokurowa. Nagrodę UNICEF-u zdobyły estońskie Dziecięce zabawy Leidy Laius i Arvo Iho. W sekcji Forum pokazano filmy Siergieja Paradżanowa i Aghasi Ayvazyana, a w sekcji Panorama - dokument Czernobylski dzwon Rołana Siergiejenko[2].
Zmiany w kinie radzieckim dokonywały się również na najwyższych szczeblach władzy w branży filmowej - szefem państwowego Goskina został reformator Aleksandr Kamszałow, a prezesem Stowarzyszenia Filmowców obwołano reżysera Elema Klimowa, którego filmy jeszcze do niedawna objęte były przez długie lata zakazem pokazywania za granicą. Wydarzeniem symbolicznym w ramach festiwalu było uhonorowanie nagrodą Berlinale Camera zarówno Klimowa, jak i jego amerykańskiego odpowiednika Jacka Valenti, prezesa Motion Picture Association of America. Wyróżniono ich za otwartość i gotowość do współpracy[2].
Wydarzeniem imprezy był pokaz ponad 14-godzinnego filmu dokumentalnego Petera Watkinsa Podróż, opowiadającego o kondycji ludzkości w erze globalnego zagrożenia atomowego[2].
Do konkursowych nagród festiwalowych dodano nowe wyróżnienie, Nagrodę im. Alfreda Bauera, przyznawaną dla filmów otwierających nowe perspektywy dla sztuki filmowej. Nagroda, nazwana na cześć długoletniego dyrektora festiwalu, przypadła francuskiemu filmowi Zła krew w reżyserii Leosa Caraxa. Po raz pierwszy przyznano również Nagrodę Teddy dla najlepszych filmów o tematyce LGBT. Pierwszym nagrodzonym tytułem został hiszpański film Prawo pożądania w reżyserii Pedro Almodóvara[3]. Wśród filmów krótkometrażowych doceniono Psychola i My New Friend w reżyserii Gusa Van Santa.
W ramach festiwalu odbyła się retrospektywa twórczości amerykańskiego reżysera pochodzenia ormiańskiego Roubena Mamouliana[4].
Członkowie jury[edytuj | edytuj kod]
Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]
Klaus Maria Brandauer, austriacki aktor − przewodniczący jury[5]
Juliet Berto, francuska aktorka
Kathleen Carroll, amerykańska krytyczka filmowa
Callisto Cosulich, włoski krytyk filmowy
Wiktor Diomin, radziecki krytyk filmowy
Reinhard Hauff, niemiecki reżyser- Edmund Luft, niemiecki krytyk filmowy
Jiří Menzel, czechosłowacki reżyser
Dan Pița, rumuński reżyser- Paul Schrader, amerykański reżyser
Antonio Skármeta, chilijski pisarz
Selekcja oficjalna[edytuj | edytuj kod]
Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]
Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie[6]:
Pokazy pozakonkursowe[edytuj | edytuj kod]
Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:
| Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
|---|---|---|---|
| The Color of Money | Martin Scorsese |  Stany Zjednoczone | |
| Ein Treffen mit Rimbaud | Ernst-August Zurborn |  RFN | |
| Der kleine Staatsanwalt | Hark Bohm | RFN | |
| Kronika wypadków miłosnych | Andrzej Wajda |  Polska | |
| Light of Day | Paul Schrader | Stany Zjednoczone | |
| Прощание Proszczanije | Elem Klimow |  ZSRR | |
| True Stories | David Byrne | Stany Zjednoczone |
Laureaci nagród[edytuj | edytuj kod]
Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]
- Temat, reż. Gleb Panfiłow
Morze i trucizna, reż. Kei Kumai
- Srebrny Niedźwiedź za wybitny wkład artystyczny
- Nagroda im. Alfreda Bauera za innowacyjność
Konkurs filmów krótkometrażowych[edytuj | edytuj kod]
Pozostałe nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda FIPRESCI
- Temat, reż. Gleb Panfiłow
Polonica[edytuj | edytuj kod]
Polską kinematografię reprezentował na festiwalu film Kronika wypadków miłosnych w reżyserii Andrzeja Wajdy, adaptacja powieści Tadeusza Konwickiego. Film zaprezentowano w ramach pokazów pozakonkursowych.
Dwie nagrody w sekcji Forum - nagrodę FIPRESCI oraz nagrodę Interfilm im. Otto Dibeliusa - otrzymał film Siekierezada w reżyserii Witolda Leszczyńskiego[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prizes & Honours 1987. Berlinale. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
- ↑ a b c 37th Berlin International Film Festival. Berlinale. [dostęp 2018-12-06]. (ang.).
- ↑ 37th Berlin International Film Festival. Berlinale. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
- ↑ Retrospective. Deutsche Kinemathek. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
- ↑ Juries 1987. Berlinale. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
- ↑ Programme 1987. Berlinale. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
- ↑ Berlin International Film Festival: 1987 Awards. IMDb. [dostęp 2018-12-06]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona Berlinale (niem.)