35 Dywizja Zmechanizowana
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
35 Krasnogradzka Dywizja Zmechanizowana (ros. 35-я танковая дивизия) – związek taktyczny Armii Radzieckiej przejęty przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.
W końcowym okresie istnienia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich dywizja stacjonowała na terenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W tym czasie wchodziła w skład 20 Armii[2]. Dyslokowana do Rosji i rozformowana w 1992[3].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Skład w 1990[4]:
- dowództwo i sztab – Krampnitz
- 62 Słonimsko-Pomorski pułk zmotoryzowany;
- 64 Słucko-Pomorski pułk zmotoryzowany;
- 69 Poroskurowski pułk zmotoryzowany;
- 83 Gwardyjski Niżnieński pułk zmotoryzowany;
- 219 Kremeńczucko-Berliński pułk czołgów;
- 19 batalion czołgów;
- 283 Gwardyjski Warszawski pułk artylerii samobieżnej;
- 200 Brzeski pułk rakiet przeciwlotniczych;
- 485 dywizjon artylerii przeciwpancernej;
- 59 batalion rozpoznawczy;
- 647 Warszawski batalion łączności;
- 18 batalion inżynieryjno-saperski;
- 283 batalion obrony przeciwchemicznej;
- 1127 batalion zaopatrzenia;
- 37 batalion remontowy;
- 60 batalion medyczny.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 357.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 360.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 381.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 360–361.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.